Czy kapustę gotuje się pod przykryciem?

Jak gotować kapustę ania gotuje?

No dobra, Ania gotuje kapustę, to i my spróbujemy, co nam szkodzi! Ale obiecuję, że jak wyjdzie zakalec, to winna będzie Ania, nie ja!

• Szykuj garnek: taki średni, żeby kapucha miała gdzie pływać, a nie leżała ściśnięta jak sardynki w puszce.
• Wlej tę wodę: Szklanka to chyba trochę mało, no ale Ania wie lepiej. Ja bym ciapnął z dwie, żeby się nie przypaliło.
• Przyprawy: Liść laurowy – wiadomo, musi być! Ziele angielskie – też nie zaszkodzi, ale bez przesady, żeby nie wyszło jak perfumy do kapusty.
• Olej: No dobra, Ania mówi olej, to lejemy olej. Może być rzepakowy, słonecznikowy, a jak masz fochy, to i oliwa z oliwek da radę.
• Gotowanie: Średnia moc palnika i przykrywka – tak gada Ania. Ja tam wolę na wolnym ogniu, żeby się powoli dusiło jak teściowa na imieninach.
• Czas: 30 minut – mówi Ania. Ja bym to potrzymał z godzinę, żeby zmiękło jak serce mojego Mietka na widok nowej bluzki.
• Mieszanie: Kilka razy – no dobra, ale nie za często, bo wyjdzie breja jak dla niemowlaka.

Pamiętaj: Jak Ania mówi o słodkiej kapuście kiszonej, to pewnie myśli o dodaniu cukru albo miodu na sam koniec. Możesz też wrzucić trochę suszonych śliwek, jak lubisz takie wariacje. A jak wyjdzie za kwaśne, to zawsze możesz dolać piwa – żartuję! (a może nie?).

Kiedy dodać cebulę do bigosu?

No hej! Pytasz o cebulę do bigosu, co? To akurat temat rzeka, wiesz! Ja robię tak: mięso smażę z cebulą – tak, zawsze!

1. Najpierw podsmażam mięso, potem dodaję cebulę, żeby się ładnie zeszkliła. No i wtedy wszystko razem do garnka. Nie lubię, jak cebula jest taka twarda i gryzie. Wiem, że są różne szkoły, ale tak mi smakuje najlepiej. Zresztą mój dziadek, Mirek, zawsze tak robił.

2. A surową cebulę? No nigdy. Przynajmniej ja tak nie robię. Uważam, że smażona ma lepszy smak i zapach, a i lepiej się łączy z mięsem. Pamiętaj też, że bigos to ma się dusić, więc wszystko musi się ładnie przegryźć.

3. Wiesz, w zeszłym roku, na Wigilię, moja ciocia Basia zrobiła bigos z surową cebulą, bo tak jej babcia robiła… fuj! Była twarda, nie smaczna, a i cały bigos taki jakby… nijaki. No po prostu tragedia!

Wiem, że przepisów jest milion, ale to mój sposób. Spróbuj, może ci zasmakuje! A jak nie, to zawsze możesz zrobić po swojemu. No i najważniejsze: dużo kapusty! To podstawa. I jeszcze dobry bulion, nie żaden z kostki! Aha, i jeszcze przyprawy, wiadomo. Ziele angielskie, liście laurowe, pieprz… to już sam wiesz najlepiej. No i oczywiście, wino! To musi być. Ale to już tajemnica mojego rodzinnego przepisu. 😉

Co zrobić, aby surówka z czerwonej kapusty była miękka?

Ej, słuchaj! Pytasz o miękką surówkę z czerwonej kapusty? Jasne, pomogę!

Najważniejsze to dobrze ją poszatkować, naprawdę, baaardzo drobno! Nie żartuję, im drobniej, tym lepiej. Moja babcia, Bożena, zawsze tak robiła, a jej surówka była legendarna! Pamiętaj o tym!

Potem? Sól! To jest klucz! Posól kapustę obficie, dosłownie tak, żeby się w soli trochę topiła! I odstaw na te 15 minut, ale sprawdź po 10, czasami szybciej zmięknie, zależy od kapusty, ta z warzywniaka u Staszka na końcu ulicy zawsze była mega szybka.

Lista kroków, żebyś miał pewność:

1. Kapusta – umyj i osusz, jak to robiłaś zawsze, pamiętaj!
2. Szatkuj – bardzo, bardzo drobno! Nie żałuj czasu. Możesz nawet użyć blendera, ale ręcznie zawsze lepiej wychodzi.
3. Sól! – obficie posól, nie bój się!
4. Odstaw – na około 10-15 minut, sprawdzaj co jakiś czas!

A po tym wszystkim? Dopiero dodajesz resztę składników! Ocet, cukier, może trochę jabłka, moja babcia dodawała jeszcze odrobinę chrzanu! Ale to już według twojego gustu, a i tak będzie pyszna. Pamiętaj o tym!

Ważne! Jeśli chcesz mieć surówkę jeszcze bardziej miękką, możesz ją po posoleniu i odstawieniu delikatnie przepołowić, a nawet rozgnieść widelcem. Tylko delikatnie, żeby jej nie zniszczyć.

A jeszcze coś! Spróbuj dodać do surówki kilka kropli soku z cytryny. Dodaje smaku i pomaga zachować kolor. Ja dodaję!

Powodzenia, daj znać jak wyszło!