Czy zaburzenia osobowości to choroba psychiczna?

Zaburzenia osobowości: choroba czy po prostu inność?

Zaburzenia osobowości to temat owiany wieloma mitami i nieporozumieniami. Często postrzegane są jako coś wstydliwego, co należy ukrywać. Kluczowe pytanie, które nurtuje wiele osób, brzmi: czy zaburzenia osobowości to choroba psychiczna? Odpowiedź nie jest jednoznaczna i wymaga głębszego zrozumienia tego, czym tak naprawdę są te zaburzenia.

O ile potocznie używamy terminu “choroba”, w kontekście zaburzeń osobowości lepiej mówić o specyficznym wzorcu funkcjonowania. Ten wzorzec, obejmujący myślenie, odczuwanie i zachowanie, odbiega od przyjętych norm kulturowych i społecznych, powodując znaczące trudności w życiu osoby dotkniętej zaburzeniem oraz jej otoczenia. Nie jest to jednak “choroba” w klasycznym rozumieniu, którą można wyleczyć za pomocą leków czy jednorazowej interwencji.

Zaburzenia osobowości kształtują się na przestrzeni lat, pod wpływem kompleksowej interakcji czynników genetycznych, temperamentalnych i środowiskowych, szczególnie wczesnodziecięcych doświadczeń. To właśnie ten długotrwały proces rozwoju odróżnia je od innych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja czy schizofrenia, które mogą pojawić się nagle w dowolnym momencie życia.

Zamiast dążyć do całkowitej “eliminacji” cech osobowości, co jest zresztą niemożliwe, terapia zaburzeń osobowości koncentruje się na adaptacji. Celem jest pomoc osobie w zrozumieniu swojego sposobu funkcjonowania, nauczeniu się konstruktywnych strategii radzenia sobie z trudnościami i poprawie relacji interpersonalnych. Chodzi o znalezienie równowagi pomiędzy indywidualnymi cechami a wymaganiami stawianymi przez społeczeństwo.

Istotnym elementem terapii jest praca nad szelf-świadomością, czyli zrozumieniem własnych emocji, myśli i zachowań, a także ich wpływu na innych. To pozwala na większą kontrolę nad reakcjami i podejmowanie bardziej przemyślanych decyzji.

Podsumowując, zaburzenia osobowości to nie tyle “choroba”, co specyficzny, utrwalony sposób funkcjonowania, który może powodować cierpienie i utrudniać życie. Terapia nie ma na celu “wyleczenia” z wrodzonych cech, ale pomoc w lepszym adaptowaniu się do rzeczywistości i budowaniu satysfakcjonujących relacji. Kluczem jest akceptacja siebie i praca nad rozwojem mechanizmów radzenia sobie z trudnościami.

#Choroba Psychiczna #Zaburzenia Osobowości #Zdrowie Psychiczne