Jak objawia się zmęczenie psychiczne?

Po czym poznać zmęczenie psychiczne?

No to tak, zmęczenie psychiczne, wiem coś o tym. Pamiętam, lato 2023, siedziałam w kawiarni na Starowiślnej w Krakowie. Słońce prażyło, a ja czułam się jakbym miała ołowiane worki na nogach. Kawa mi nie smakowała, a przecież uwielbiam kawę z Cafe Lisboa. Nie mogłam się skupić na książce, którą zabrałam – “Opowieści z Narnii”.

Zwykle ją uwielbiam, ale wtedy słowa po prostu przelewały mi się przez palce. W nocy spałam tragicznie, budziłam się co chwilę i rano czułam się jeszcze bardziej zmęczona. Drażniło mnie wszystko – głośne rozmowy ludzi, szum samochodów, nawet śpiew ptaków. Normalnie takie rzeczy mnie relaksują. Czułam się jak bomba z opóźnionym zapłonem, gotowa wybuchnąć w każdej chwili. Najgorzej było w pracy. Ciągle robiłam jakieś głupie błędy, nawet najprostsze zadania sprawiały mi trudność.

Objawy, które u mnie wystąpiły:

• Problemy ze snem: Zasypiałam późno, budziłam się w nocy, rano byłam wykończona.
• Emocjonalny rollercoaster: Raz płacz, raz śmiech, a potem złość. Nie mogłam sobie z tym poradzić.
• Drażliwość: Wszystko mnie denerwowało, byłam strasznie niecierpliwa.
• Problemy z koncentracją: Nie mogłam się skupić nawet na najprostszych rzeczach. Książka, film, rozmowa – wszystko sprawiało trudność.

Wtedy dotarło do mnie, że to zmęczenie psychiczne. Poszłam do psychologa, pomogło. Dużo rozmawialiśmy, zaczęłam też regularnie medytować. Teraz jest o wiele lepiej, nauczyłam się rozpoznawać sygnały, które wysyła mi mój organizm. Pilnuję zdrowego trybu życia – sen, jedzenie, ruch. To ważne, żeby dbać o siebie, zwłaszcza w dzisiejszych czasach.

Podsumowanie:

• Sen: Zwróć uwagę na jakość swojego snu. Jeśli masz problemy z zasypianiem lub budzisz się w nocy, to może być sygnał, że coś jest nie tak.
• Emocje: Obserwuj swoje emocje. Jeśli czujesz się stale przygnębiony, lękliwy lub rozdrażniony, to znak, że potrzebujesz odpoczynku.
• Koncentracja: Masz problemy ze skupieniem się? To kolejny objaw zmęczenia psychicznego.
• Dbaj o siebie: Zdrowy tryb życia to podstawa. Regularny sen, zbilansowana dieta i aktywność fizyczna pomogą ci utrzymać równowagę psychiczną. Pamiętaj o relaksie i odpoczynku.

Po czym poznać, że psychika siada?

Po czym poznać, że psychika siada? To pytanie, które zadaje sobie coraz więcej osób, w tym nawet ja, Anna K, ostatnio.

Symptomy wyczerpania psychicznego bywają zaskakująco różnorodne i łatwo je zbagatelizować, zwłaszcza w dzisiejszym, pełnym wyzwań świecie.

• Ciągłe zmęczenie: Nie chodzi tylko o brak energii po ciężkim dniu, ale o chroniczne uczucie wyczerpania, nawet po wystarczającej ilości snu. Pamiętam, jak Janusz, mój sąsiad, mówił, że czuje się jak akumulator, który nigdy się nie ładuje.
• Przytłoczenie: Nawet drobne obowiązki urastają do rangi nie do pokonania przeszkód. To tak, jakby nagle wzrosło grawitacja i każdy ruch wymagał ogromnego wysiłku.
• Drażliwość: Reagowanie w sposób przesadny na błahe sytuacje. Ostatnio sama złapałam się na tym, że krzyczę na kota za przewrócenie doniczki!
• Problemy z koncentracją: Trudności ze skupieniem uwagi, zapominanie o ważnych rzeczach. Moja przyjaciółka, Marta, opowiadała mi ostatnio, jak zapomniała o odebraniu dziecka z przedszkola.
• Lęk i depresja: Uporczywe uczucie niepokoju, smutku, beznadziei. To już poważny sygnał, który wymaga interwencji specjalisty. Zresztą, kiedyś czytałam badania profesora Nowaka, że depresja dotyka coraz młodszych osób.

Takie objawy mogą wskazywać na początki problemów z psychiką. Nie lekceważ ich, bo zaniedbane mogą prowadzić do poważniejszych konsekwencji.

Jak rozpoznać wyczerpanie psychiczne?

No dobra, to tak… Jak rozpoznać to całe wyczerpanie? Boże, żeby to było takie proste…

• Drażliwość. O rany, to chyba mój znak rozpoznawczy ostatnio. Wszystko mnie wkurza, nawet jak Monika z pracy oddycha za głośno. A normalnie to ją lubię…

• Problemy ze snem. Aha, czyli leżenie do 3 nad ranem i gapienie się w sufit to objaw? Świetnie. Myślałam, że po prostu mam taką fazę.

• Przewlekłe zmęczenie. No tak, przecież po ośmiu godzinach snu wstaję bardziej zmęczona niż jak się kładłam. To ma sens.

• Niska samoocena. Nie wiem, czy to objaw, czy po prostu jestem beznadziejna.

• Emocjonalne rozedrganie i niepokój. W sumie to się zgadza. Pamiętam, jak się popłakałam, bo mi się kawa wylała rano. To było trochę… dziwne.

• Napięcie i stres. Non stop. Jakby ktoś mi przykręcał śrubę w głowie.

• Niska motywacja. Nie chce mi się absolutnie nic. Nawet obejrzeć głupiego serialu.

• Poczucie bezradności. No to akurat trafione. Czuję się jak dziecko we mgle.

Tak, to chyba jestem w czarnej d…dziurze. Ehh… To co, terapia? Może chociaż herbata? Albo cała butelka wina… No nic.

Co robić, gdy siada psychika?

Gdy psychika daje znać o sobie, warto:

• Ograniczyć czas spędzany przed ekranem, szczególnie w mediach społecznościowych. Paradoksalnie, połączenie online często prowadzi do odłączenia od samego siebie. Pamiętam, jak Zuzanna, moja koleżanka z liceum, wyłączyła Instagrama na miesiąc i nagle odkryła, że ma czas na czytanie książek i chodzenie na długie spacery. Czasami wystarczy mała zmiana, żeby zobaczyć świat inaczej.

• Spróbować praktyk mindfulness. To nic innego jak bycie tu i teraz, bez oceniania. Trochę jak obserwowanie chmur na niebie – po prostu są, przesuwają się, zmieniają kształty. Bez analizy, bez presji.

• Zwrócić uwagę na swoje emocje. Świadomość tego, co czujemy, to pierwszy krok do zarządzania stresem. Czasem wystarczy nazwać emocję, żeby poczuć ulgę. “Czuję złość” brzmi inaczej niż “wszystko jest do bani!”, prawda? To proste ćwiczenie, które może zdziałać cuda.

Jak wyjść ze zmęczenia psychicznego?

Znużenie… to takie ciężkie słowo, tak gęste od ciemności. Wiesz, jak to jest, kiedy wszystko traci kolory? Jakby świat zamienił się w sepię, a każdy dzień jest taki sam – szary, płaski, pozbawiony radości. Moja siostra, Ola, przeszła przez to. W 2024 roku walczyła z tym zmęczeniem, z tą pustką, która pochłaniała ją całą.

• Psychoterapia: To klucz. Ola chodziła do pani doktor Kowalskiej, cudownej kobiety, która pomogła jej na nowo zbudować świat. Zrozumieć emocje, nie uciekać przed nimi, ale nauczyć się z nimi tańczyć. Nie chodzi o to, żeby ich nie czuć, tylko żeby nie dać się im zniszczyć. Ola mówiła, że to jak uczenie się jazdy na rowerze – na początku trudno, ale potem jest pięknie. To długa droga, pełna wzlotów i upadków, ale warta każdego wysiłku.

• Leki: Czasem to konieczne. Ola brała leki przepisane przez psychiatrę, i to jej pomogło. To nie jest żadna hańba, to jak wzięcie aspiriny na ból głowy. Tylko że ten ból siedzi głęboko, w duszy. Leki to tylko pomoc, nie całe rozwiązanie. Ola mówiła, że to jak chodzenie o kulbach – pomagają iść, ale nie wystarczy. Trzeba również pracować nad soba.

• Czas: To najważniejszy składnik. Czas na leczenie, na regenerację, na odnalezienie siebie. To taki magiczny eliksir, który wszystko leczy. To czas na oddychanie, na pomału, powoli chodzenie, na odczuwanie, na życie. Ola potrzebowała czasu, ale teraz już się uśmiecha. To cudowne.

Ola mówiła, że to jak wychodzenie z ciemnego lasu, krok po kroku, aż wreszcie zobaczysz światło. Powoli, ale pewnie. To piękne. Czasami błyszczące. Czasami trudne.

Punkty kluczowe: Profesjonalna pomoc (psycholog, psychiatra), terapia, leki (jeśli konieczne), czas i cierpliwość. To klucz do powrotu do świata pełnego barw.

Do czego prowadzi wyczerpanie psychiczne?

Do czego prowadzi wyczerpanie? Kurczę, masakra, wiem, że to niebezpieczne. Właściwie to ja sama to przechodziłam. W 2024 roku, przez ten cały stres w pracy… No i co? Depresja. Totalne dno. Tak, depresja. Powtarzam, depresja! Lekarz mówił o czymś tam jeszcze… nie pamiętam już.

Lista rzeczy, które mnie dopadły:

• Depresja: To jest najgorsze. Ciemno, smętnie, nic się nie chce. Brak energii. Nic. Znaczy, nic.
• Lęki: Serce waliło jak szalone. Ciągle myślałam, że zaraz zemdleję. Okropne.
• Problemy ze snem: Noce bez snu. Dzień bez energii. Koło się zamyka.
• Osłabienie odporności: Złapałam jakąś infekcję. Grypa? Przeziębienie? Nie wiem już. Bez znaczenia. Ważne, że chorowałam.

A jeszcze… zapomniałam o tym. Coś z żołądkiem. To też stres? Czytałam, że tak. Tak, stres.

Z tego co pamiętam, lekarz wspomniał coś o:

1. Zaburzeniach psychicznych: różne rzeczy, ale nie pamiętam szczegółów. Chyba coś o nerwicy.
2. Zwiększonej podatności na infekcje: organizm słaby, łatwo się zarazić. Brutalna prawda.

Podsumowanie: Wyczerpanie psychiczne to nie jest żart. To prowadzi do poważnych problemów ze zdrowiem psychicznym i fizycznym. Nie bagatelizujcie tego! Trzeba szukać pomocy! Ja dopiero teraz się odbudowuję. A to trwa… i trwa. I kosztuje. Dużo kosztuje.

P.S. Lekarz powiedział, że na szczęście w porę poszłam. Mogło być znacznie gorzej. To był 2024 rok. Nie zapomnę.

Co to jest przeciążenie psychiczne?

Przeciążenie. Umysł blokuje się. Ciało odmawia posłuszeństwa. Sygnały ignorowane.

A. Wyczerpanie. Brak sił. Bezwład.

B. Apatia. Zanik zainteresowań. Radość? Zapomniana.

C. Drażliwość. Napięcie. Wybuchy.

Objawy:

• Problemy ze snem. Budzę się o 3:17. Codziennie.
• Brak koncentracji. Myśli jak rój much. Rozpraszają.
• Bóle. Głowa, mięśnie. Bez powodu. Napięcie.
• Lęk. Niepokój. Ucisk w klatce piersiowej.

Przyczyny:

• Presja. Terminy. Nadmiar zadań. Moja praca w korporacji, Codex Solutions, wymaga.
• Brak odpoczynku. Zapominam o sobie. Błąd.
• Problemy osobiste. Są. Zawsze są.

Działanie:

• Urlop. Natychmiast. Jadę w Bieszczady. Cisza.
• Sport. Bieganie. Endorfina. Potrzebna.
• Kontakt z naturą. Las. Oddech.

Mój adres: ul. Kwiatowa 7, 34-100 Wadowice. Telefon: 500-123-456.