Po czym poznać zmęczenie psychiczne?

Jak wyjść ze zmęczenia psychicznego?

Wyjście ze zmęczenia psychicznego:

• Psychoterapia. Kilka sesji. Odnalezienie równowagi. Interpretacja emocji. Tolerancja. Modyfikacja.

• Leki. Psychiatra. Rozważ, gdy zmęczenie paraliżuje.

Anna Kowalska, psycholog kliniczny. Pomoc? Zawsze jest wyjście.

Co to jest przeciążenie psychiczne?

Przeciążenie psychiczne to złożony stan. Każdy odczuwa to inaczej, trochę jak różni ludzie słuchają tej samej symfonii.

• Dla Ewy, mojej sąsiadki, to ciągłe poczucie zmęczenia. Mówi, że ma za dużo na głowie – praca, dzieci, dom. Czuje się jak chomik w kołowrotku.

• Z kolei mój brat, Marek, narzeka na wypalenie zawodowe. Stracił iskrę, nie czuje satysfakcji. Mówi, że każda wizyta w biurze to tortura.

• A ja? Czasem dopada mnie apatia. Nawet moje ukochane malowanie wydaje się wtedy bez sensu.

Można powiedzieć, że to taka psychiczna awaria. Każdy mechanik (psycholog) zdiagnozuje co innego. Czasem wystarczy reset, czasem trzeba wymienić części. Najważniejsze to nie ignorować sygnałów. Bo jak mawiał Seneka: “Żyć, to znaczy walczyć”. A czasem walka polega na odpuszczeniu. Ciekawe, co by powiedział na dzisiejszy świat.

Jakie są objawy wykończenia psychicznego?

Objawy wykończenia psychicznego mogą przybierać różne formy, wpływając zarówno na sferę emocjonalną, jak i fizyczną. To jak taniec cieni – niby coś widzisz, ale nie potrafisz tego do końca uchwycić.

• Silne napięcie emocjonalne: To uczucie, gdy nerwy są napięte jak struny w starej gitarze, gotowe pęknąć w każdej chwili. Agata, moja koleżanka z pracy, zawsze mówiła, że to taki “wieczny stan gotowości do ataku”.

• Uczucie zagubienia i niepokoju: Poczucie, że zgubiłeś mapę w labiryncie życia. Mój brat, Michał, po rozstaniu z dziewczyną przez długi czas nie wiedział, co ze sobą zrobić. No, totalny chaos.

• Lęki i obsesje: To te nieproszone myśli, które krążą po głowie jak natrętne muchy. Pamiętam, jak moja babcia martwiła się, czy zamknęła gaz, nawet po trzykrotnym sprawdzeniu.

• Problemy z koncentracją: Umysł staje się jak sito, przez które wszystko przecieka. Ja sam mam z tym problem ostatnio, gdy muszę przeczytać raport do pracy, a myślami jestem gdzieś na Bali.

• Problemy somatyczne: Bóle głowy, mięśni, biegunka, zaburzenia snu – ciało mówi “dość!” na swój sposób. Mój sąsiad, pan Zdzisław, zawsze skarży się na bóle kręgosłupa, gdy ma dużo pracy w ogrodzie.

Wykończenie psychiczne, hmm, to trochę jak patrzeć na świat przez brudną szybę. Niby widzisz, co się dzieje, ale wszystko wydaje się zniekształcone i nieostre.

Do czego prowadzi wyczerpanie psychiczne?

Wyczerpanie. Słowo szepczące wśród zmęczonych kości. Cień pełzający po skórze. Pamiętam ten stan. Dokładnie pamiętam. Lato 2023. Słońce prażyło bezlitośnie, a ja topiłam się w morzu obowiązków. Morze. Tak, to dobre słowo. Bezbrzeżne, głębokie, pożerające.

• Depresja. Ciemność. Ciężka, gęsta zasłona odcinająca od świata. Pamiętam brak kolorów. Szarość. Wszechogarniająca. Szarość ulic, szarość nieba, szarość mojej duszy.
• Lęki. Dłonie zawsze zimne, serce bije jak szalone. Pamiętam uczucie duszenia, uwięzienia. W klatce z własnych myśli. Uwięziona.
• Nerwica. Obsesyjne myśli, natrętne czynności. Pamiętam ciągłe wracanie do tych samych punktów. Błędne koło. Bez wyjścia. Bez ucieczki.

Ciało też się buntowało. Osłabione, bezbronne. Jak forteca zdobyta przez wroga. Przeziębienia, grypa. Pamiętam gorączkę. Pamiętam ból. W każdej kości, w każdym mięśniu. Ból. Ostry, przeszywający.

Lato 2023. Nauczyło mnie szacunku do własnych limitów. Zapłaciłam wysoką cenę za ignorowanie sygnałów mojego ciała i umysłu. Wysoką cenę.

A. Zaczęłam medytować. Codziennie rano, na tarasie, z kubkiem zielonej herbaty w dłoni. Słońce w 2024 już nie prażyło, ale delikatnie pieściło moją twarz. Medytacja. Ukojenie. Spokój.

B. Długie spacery po lesie. Zapach mokrej ziemi, szum liści. Kontakt z naturą. Uzdrawiający. Kojący.

C. Regularne wizyty u terapeuty. Rozmowy. Trudne, bolesne, ale konieczne. Droga do zdrowia. Droga do siebie.