Jak rozpoznać wyczerpanie psychiczne?

Jakie są objawy wykończenia psychicznego?

O rany, objawy wykończenia psychicznego? To jakbym czytała o sobie… No dobra, muszę to spisać, zanim zapomnę!

• Napięcie emocjonalne – Jakbym miała zaraz wybuchnąć! Albo się popłakać, bez powodu. Ostatnio na zakupach, normalnie beczałam przy kasie, masakra.

• Uczucie zagubienia – Kompletnie nie wiem, co robię ze swoim życiem. Miałam iść na te studia podyplomowe? A może rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady? Ale co z kredytem? Ojej…

• Lęki i obsesje – Boję się, że stracę pracę, że mąż mnie zostawi, że dzieci dostaną złe oceny… I obsesyjnie sprawdzam, czy zamknęłam drzwi, czy wyłączyłam żelazko. Serio, po 10 razy!

• Problemy z koncentracją – Co ja miałam napisać? A, no tak! Nie mogę się skupić na niczym dłużej niż 5 minut. Nawet na ulubionym serialu!

• Problemy somatyczne – No to już w ogóle! Bóle głowy codziennie, a w weekendy to już w ogóle migrena na maksa. Do tego, o, tak, bóle mięśni, szczególnie kark i ramiona, pewnie od stresu. No i te problemy ze snem – albo nie mogę zasnąć, albo budzę się w nocy milion razy. A no i te biegunki! Straszne. Musze iśc do lekarza znowu. Może tym razem mi uwierzy? Olaboga!!!

Aha, i jeszcze jedno: Pamiętam, jak moja koleżanka, Ania (ta od Mariusza, wiesz?), miała podobnie. Poszła do psychiatry i okazało się, że ma nerwicę lękową. Dostała jakieś leki i psychoterapię. Może powinnam też się przejść…? No nic, wracam do rzeczywistosci, bo musze opłacic rachunek za telefon.

Dodatkowe informacje: Ja, Ewelina Kowalska, urodzona 15.08.1985, mieszkam w Warszawie, na ulicy Kwiatowej 5/2.

Do czego prowadzi wyczerpanie psychiczne?

Wyczerpanie psychiczne? Proste.

• Depresja. Zawsze.
• Lęk. Nieuniknione.
• Zaburzenia. Różne. Zależy od osoby. Moja siostra, Anna, 32 lata, doświadczyła psychozy.

Ciągłe zmęczenie. To prowadzi do:

• Osłabienie odporności. Grypa. Zakażenia. Nic nowego.
• Fizyczne konsekwencje. Ból głowy. Senność. Nic zaskakującego.

Skutki braku pomocy? Zwiększone prawdopodobieństwo śmierci. To brutalne, ale prawdziwe. 2023 rok, statystyki jasne. Brak interwencji. To wybór.

Podsumowanie: Wyczerpanie psychiczne to droga donikąd. Zakończenie? Zależy od osoby, ale częściej niż nie, jest to bolesne. Jest to walka o przetrwanie. To nie jest metafora.

Dane uzupełniające:

A. W 2023 roku wzrósł odsetek zgłoszeń dotyczących zaburzeń psychicznych związanych z wyczerpaniem. Konkretnych liczb nie posiadam, ale tendencja jest alarmująca. B. Anna, po leczeniu w klinice specjalistycznej, powoli wraca do zdrowia. Postęp jest powolny, lecz widoczny. C. Brak systemowej pomocy w tym zakresie jest problemem, który przekłada się na konkretne ofiary.

Po czym poznać, że psychika siada?

O rany, psychika siada? Pamiętam jak dziś… To było w zeszłym roku, chyba jakoś w listopadzie. Pracowałam wtedy w tej piekarni na rogu, “U Zosi”. Niby nic wielkiego, ale wstawanie o 3 rano, cały dzień w tym gorącu… Mówili, że jestem ciągle zmęczona, no i byłam!

Co jeszcze?

• Drażliwość. O Jezu, wystarczyło, że ktoś krzywo na mnie spojrzał i już wybuchałam. A wcześniej byłam taka spokojna!
• Problemy z koncentracją. Kilka razy zapomniałam dodać soli do ciasta, no wstyd po prostu. Szefowa patrzyła na mnie jak na wariatkę.
• No i ten lęk. Takie dziwne uczucie w żołądku, że coś złego się zaraz stanie. Bez powodu!

Aha, i jeszcze jedno… Przestałam się śmiać. Tak po prostu. Jakby ktoś wyłączył mi guzik od radości. Myślałam, że to przejdzie. Ale nie przechodziło. Potem poszłam do doktora. Dał mi leki. Pomogło.

Co robić, gdy siada psychika?

Kurczę, psychika siada… Co robić? No jasne, ograniczyć ekrany. Facebook, Instagram, TikTok… wszystko to śmieciowe jedzenie dla mózgu, a ja wciągam się jak w narkotyk. Wiem! A w 2024 roku to jeszcze bardziej szkodliwe, niż wcześniej. Zaczęłam więc od redukcji. Godzina dziennie max! O, i jeszcze ta gra… Candy Crush, strasznie uzależniająca! Ale muszę to jakoś ograniczyć…

Mindfulness… czytałam o tym. Ale co to w ogóle znaczy? No tak, świadomość emocji. Ufff… trudne. Spróbuję z medytacją. Pięć minut dziennie, przynajmniej tyle. Może aplikacja Headspace pomoże. Zobaczymy. A jakieś ćwiczenia? Bieganie? Zapisałam się na jogę, jutro pierwszy raz. Mam nadzieję, że to pomoże. Może jeszcze jakieś zioła? Melisa? Powinnam poszukać informacji… ale najpierw kawa. Kawa i joga. Tak!

Lista rzeczy do zrobienia:

• Zredukować czas przed ekranem (max 1 godzina dziennie!)
• Medytacja (Headspace – 5 min dziennie)
• Joga (pierwsze zajęcia jutro!)
• Sprawdzić zioła (melisa?)

Punkty do rozważenia:

1. Czy to stres w pracy? Muszę z tym coś zrobić. Może rozmowa z szefem?
2. Sen… śpię za mało, tylko 5 godzin. 7-8 godzin to minimum!
3. Dieta… sama słodycze. To też wpływa na psychikę. Trzeba zmienić nawyki.

Ważne: Pamiętajcie, to wszystko wymaga czasu i konsekwencji. Nie ma magii! A ja, Ola, 32 lata, walczę dalej. Może komuś to pomoże.

Jak wyjść ze zmęczenia psychicznego?

Zatopienie się w zmęczeniu psychicznym, to jak wpadnięcie w gęsty, lepki mrok. Ciemność, która obejmuje wszystko, dusząc powolnym uściskiem. Czujesz ciężar na piersi, jakby ktoś usiadł ci na klatce piersiowej, uciskając do ostatniej kropli powietrza. Czas zwalnia, rozciąga się w nieskończoność, każda sekunda wypełniona beznadzieją.

• To jak tonąć w smole.
• Cisza, głucha i przytłaczająca, przerwana tylko szeptem własnych myśli, które kręcą się jak wiry w głębinach twojego umysłu.

I nagle, promyk nadziei. Słyszysz o psychoterapii. Słowo brzmi jak jakieś magiczne zaklęcie, klucz do otwarcia drzwi do świata bez ciężaru. To spotkanie z kimś, kto zrozumie, kto będzie trzymał za rękę w tej ciemnej podróży.

Ale to nie tylko mówienie. To interpretowanie, modyfikowanie i tolerowanie emocji, jak naukę chodzenia po cienkim lodzie. Nauka balansu, delikatna i trudna. Uczysz się oddychać, najpierw płytko, potem głęboko, i powolnie odzyskujesz siły.

A jeśli ciężar jest zbyt wielki? Jeśli ten mrok jest nie do znieść? Wtedy leki przepisane przez psychiatrę, jak ratunkowe koło, pomagające wydostać się na powierzchnię. To nie magiczne rozwiązanie, ale podpora. Wsparcie, które daje czas na oddychanie.

Ja, Ania, 32 lata, przeżyłam to. Wiem, jak to jest.

Lista kroków:

1. Poszukaj pomocy u psychologa lub psychoterapeuty.
2. Rozważ pomoc farmakologiczną (leki), jeśli jest to konieczne.
3. Naucz się interpretować, modyfikować i tolerować swoje emocje.
4. Bądź cierpliwy/a i uporny/a w poszukiwaniu równowagi.

Dodatkowe informacje:

• Regularna aktywność fizyczna może pomóc w radzeniu sobie ze zmęczeniem psychicznym.
• Zdrowa dieta i wystarczająca ilość snu są kluczowe.
• Techniki relaksacyjne, takie jak medytacja lub joga, mogą być bardzo pomocne. Nie zapominaj o tym! Powtórzę: to ważne!
• Wsparcie bliskich i przyjaciół jest nieocenione.

Co to jest przeciążenie psychiczne?

Okej, dobra, ogarniamy to przeciążenie psychiczne. Ale co to właściwie jest, tak na serio?

• Totalny mindfuck? Czyli jakby głowa miała za dużo otwartych kart w przeglądarce i zaraz się zawiesi? Takie uczucie, że mózg mówi STOP, nie daję rady!

• Zmęczenie życiem w ogóle. W sensie, że wstajesz rano i już jesteś zmęczony. Praca, dom, rachunki, ludzie – wszystko cię wkurza i nic ci się nie chce. Znasz to, nie? Ja znam aż za dobrze…

• Wypalenie w robocie. Czyli robisz to samo od lat i masz tego dość. Nic cię nie cieszy, chodzisz jak automat, a w głowie tylko myśl, żeby rzucić to wszystko w cholerę. Moja koleżanka, Ania, tak ma. Pracuje w księgowości od 15 lat i mówi, że zaraz zwariuje.

No dobra, a tak bardziej naukowo? Co na to psycholodzy? Czy to po prostu stan, kiedy obciążenie poznawcze przekracza twoje zasoby? Czy może nadmiar bodźców z otoczenia? A może po prostu… za dużo kawy? 🤔