Jak poznać, że ktoś jest uzależniony od alkoholu?

3 wyświetlenia

To trudne, bo widzę to po bliskich. Najbardziej rzuca się w oczy ten głód, niemożność powstrzymania się, nawet pomimo konsekwencji. Klinują, piją, by zdusić złe samopoczucie, a potem to się tylko pogłębia. Tragiczne jest to bezsilne walenie głową w mur, ta niezdolność do zatrzymania się. To prawdziwe piekło, dla uzależnionego i dla tych, którzy go kochają.

Sugestie 0 polubienia

Kiedy alkohol staje się problemem: Jak rozpoznać uzależnienie u bliskich?

Widzę to w Twoich słowach – ból, niepokój i bezsilność, które towarzyszą obserwowaniu, jak alkohol przejmuje kontrolę nad życiem kogoś bliskiego. To naprawdę trudne doświadczenie, i w pełni rozumiem, dlaczego szukasz odpowiedzi na pytanie: “Jak poznać, że ktoś jest uzależniony od alkoholu?”.

Sama świadomość problemu to pierwszy, choć często najboleśniejszy, krok. Uzależnienie od alkoholu to nie słabość charakteru, ale choroba – chroniczna i postępująca. Charakteryzuje się utratą kontroli nad spożyciem alkoholu, kompulsywnym piciem pomimo negatywnych konsekwencji i silnym pragnieniem alkoholu. To “głód”, o którym wspominasz, ta niemoc powstrzymania się, nawet gdy rozum podpowiada, żeby przestać.

Co konkretnie powinno wzbudzić Twój niepokój?

Po pierwsze, utrata kontroli. To kluczowy element. Zwróć uwagę, czy osoba:

  • Pije więcej, niż zamierzała. Miała być jedna lampka wina, a skończyło się na całej butelce? Planowała wypić tylko “jedno piwko”, a wylądowała pijana?
  • Nie potrafi ograniczyć picia. Obiecuje sobie, że “od jutra” przestanie, ale obietnice te regularnie łamie?
  • Spędza coraz więcej czasu na zdobywaniu alkoholu, piciu lub odzyskiwaniu sił po piciu. Czy alkohol stał się centrum planowania dnia?

Po drugie, fizyczne objawy odstawienne. Klinowanie, o którym wspominasz, to jeden z nich. Sięganie po alkohol “na kaca” to alarmujący sygnał, wskazujący na rozwój tolerancji i fizycznego uzależnienia. Inne objawy odstawienne to:

  • Drżenie rąk.
  • Nadmierna potliwość.
  • Bezsenność.
  • Nudności i wymioty.
  • Niepokój i lęk.
  • W ciężkich przypadkach – omamy wzrokowe lub słuchowe, a nawet drgawki.

Po trzecie, ignorowanie konsekwencji. To właśnie “walenie głową w mur”, które tak trafnie opisujesz. Mimo problemów w pracy, w relacjach, finansowych czy zdrowotnych, osoba uzależniona kontynuuje picie. Możemy zaobserwować:

  • Zaniedbywanie obowiązków. Spóźnianie się do pracy, problemy z koncentracją, absencje.
  • Konflikty z rodziną i przyjaciółmi. Częste kłótnie spowodowane piciem.
  • Problemy finansowe. Wydawanie pieniędzy na alkohol kosztem innych, ważniejszych potrzeb.
  • Utrata zainteresowań i pasji. Coraz mniej czasu spędzanego na aktywnościach, które kiedyś sprawiały radość.
  • Izolacja. Wycofywanie się z życia społecznego.

Po czwarte, zmiana zachowania i osobowości. Alkohol często maskuje lub potęguje pewne cechy charakteru. Możemy zaobserwować:

  • Drażliwość i agresję.
  • Huśtawki nastrojów.
  • Kłamstwa i ukrywanie picia.
  • Wycofywanie się i unikanie rozmów na temat alkoholu.
  • Utrata poczucia humoru i cynizm.

Konkretne dane i statystyki, które warto znać:

Według Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (PARPA), w Polsce problem uzależnienia od alkoholu dotyczy około 800 tysięcy osób. A to tylko ci, którzy zostali zdiagnozowani. Szacuje się, że liczba osób pijących szkodliwie jest znacznie większa. Co więcej, alkohol jest przyczyną ponad 40 różnych chorób i urazów.

Pamiętaj, że diagnozę może postawić tylko lekarz lub specjalista terapii uzależnień. Jeśli rozpoznajesz te objawy u kogoś bliskiego, zachęć go do skorzystania z pomocy. Oferuj wsparcie, ale unikaj osądzania i moralizowania.

Co możesz zrobić?

  • Porozmawiaj szczerze, ale spokojnie. Wyraź swoje obawy, opierając się na konkretnych przykładach. Unikaj oskarżeń i krytyki.
  • Znajdź informacje o dostępnych formach leczenia. Istnieje wiele opcji: terapia indywidualna, grupowa, mitingi AA, leczenie farmakologiczne.
  • Zadbaj o siebie. Wspieranie osoby uzależnionej to ogromne obciążenie emocjonalne. Poszukaj wsparcia dla siebie – w grupach wsparcia dla rodzin osób uzależnionych, u psychologa lub terapeuty.
  • Ustal granice. Nie ukrywaj problemu, nie usprawiedliwiaj osoby uzależnionej, nie bierz odpowiedzialności za jej czyny.

To trudna droga, ale nie jesteście w tym sami. Istnieją ludzie i instytucje, które mogą pomóc. Pamiętaj, że uzależnienie to choroba, a zdrowie i życie Twoich bliskich są najważniejsze. Nie trać nadziei.