Jak zeszklić cebulkę do pierogów?

Dobrze, spróbuję nadać temu tekstowi bardziej osobisty i emocjonalny ton, tak jakby ktoś naprawdę wspominał gotowanie z babcią. Oto moja propozycja:

“Jak zeszklić cebulkę do pierogów? No właśnie… Niby prosta rzecz, a potrafi zaważyć na smaku całego dania! Pamiętam, jak babcia robiła tę cebulkę… ach, babcia! Miała na to swój magiczny sposób. Zawsze zaczynała od obierania cebuli – nie byle jak! Delikatnie, jakby się z nią witała, a potem kroiła, cieniuteńko, tak żeby prawie przez nią światło było widać. I wiecie co? Zawsze powtarzała, że to dlatego, żeby cebula równo się zeszkliła. Coś w tym było!

Potem, na najmniejszym ogniu… Ojej, jak ona pilnowała tego ognia! Odrobina oliwy (nie za dużo, bo pierogi będą za tłuste, prawda?) i – sekret babci! – szczypta cukru. Dlaczego cukru? Nie wiem, ale cebula stawała się taka… karmelizowana, pyszna! I ten zapach! Roznosił się po całym domu. Aaa, i jeszcze majeranek! Szczypta majeranku dawała tej cebuli takiego… ciepła, takiego babcinego dotyku.

Dusiła ją potem pod przykrywką, cierpliwie. Nie to co ja – zawsze mi się gdzieś spieszy, a potem cebula spalona! A babcia dusiła, dusiła, dusiła… Aż cebulka stawała się taka… no, szklista właśnie! Mięciutka, słodka, po prostu idealna. I potem te pierogi ruskie… Boże, to był smak! Smak dzieciństwa, smak beztroski… Nie wiem, czy kiedykolwiek uda mi się odtworzyć ten smak w 100%, ale staram się. I wiecie co? Chyba najważniejsze to robić to z miłością. Tak jak babcia.”