Czemu schizofrenicy żyją krócej?
Schizofrenia sama w sobie nie skraca życia. Jednak czynniki takie jak problemy z systematycznym leczeniem, podatność na depresję i zwiększone ryzyko bycia ofiarą przemocy przyczyniają się do niższej średniej długości życia osób z tą chorobą, zgodnie z danymi WHO.
Dlaczego osoby ze schizofrenią żyją krócej? Mit i rzeczywistość.
Schizofrenia to przewlekła choroba psychiczna, która wpływa na myślenie, odczuwanie i zachowanie. Często w mediach pojawia się informacja o skróconej długości życia osób zmagających się z tym schorzeniem. Czy to prawda, że sama schizofrenia odbiera lata życia? Okazuje się, że rzeczywistość jest bardziej złożona.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wskazuje, że schizofrenia sama w sobie nie jest bezpośrednią przyczyną śmierci. Kluczowe znaczenie mają natomiast czynniki współwystępujące, które realnie wpływają na zdrowie fizyczne i psychiczne, a w konsekwencji na długość życia osób chorujących.
Złożona sieć powiązań – co skraca życie osób ze schizofrenią?
Nie mówimy o jednym, izolowanym czynniku, ale o splocie powiązanych ze sobą problemów, które tworzą błędne koło. Należą do nich:
- Trudności z przestrzeganiem zaleceń lekarskich: Systematyczne przyjmowanie leków jest kluczowe dla kontroli objawów schizofrenii. Niestety, choroba często utrudnia racjonalne myślenie i planowanie, co przekłada się na nieregularne branie leków, a w konsekwencji nawrót psychozy i pogorszenie stanu zdrowia.
- Podatność na depresję i myśli samobójcze: Schizofrenia znacząco zwiększa ryzyko wystąpienia depresji, która sama w sobie jest poważnym zagrożeniem dla życia. Myśli i próby samobójcze są niestety częstsze u osób zmagających się z obydwoma schorzeniami.
- Styl życia i zaniedbania zdrowotne: Objawy schizofrenii, takie jak apatia, wycofanie społeczne czy problemy z koncentracją, mogą prowadzić do zaniedbania podstawowych potrzeb, w tym zdrowego odżywiania, aktywności fizycznej i regularnych badań kontrolnych. To z kolei zwiększa ryzyko chorób somatycznych, np. cukrzycy, chorób serca czy otyłości.
- Słabszy dostęp do opieki zdrowotnej: Osoby ze schizofrenią często napotykają bariery w dostępie do odpowiedniej opieki medycznej, zarówno psychiatrycznej, jak i somatycznej. Stygmatyzacja choroby, trudności w komunikacji czy ograniczone zasoby finansowe utrudniają korzystanie z pomocy specjalistów.
- Zwiększone ryzyko bycia ofiarą przemocy: Osoby z objawami psychotycznymi, zwłaszcza w okresach zaostrzenia choroby, mogą być bardziej narażone na agresję i przemoc ze strony innych, co stanowi realne zagrożenie dla ich bezpieczeństwa i życia.
Skupić się na rozwiązaniach – jak poprawić jakość i długość życia osób ze schizofrenią?
Kluczowe jest holistyczne podejście do leczenia, uwzględniające nie tylko objawy psychiczne, ale również zdrowie fizyczne i sytuację społeczną pacjenta. Ważne są:
- Edukacja i wsparcie: Zarówno dla osób chorujących, jak i ich rodzin, w zakresie radzenia sobie z chorobą, przestrzegania zaleceń lekarskich i dbania o zdrowie fizyczne.
- Integracja opieki psychiatrycznej i somatycznej: Zapewnienie kompleksowej opieki medycznej, uwzględniającej zarówno potrzeby psychiczne, jak i fizyczne pacjenta.
- Programy redukcji szkód: Działania mające na celu minimalizowanie negatywnych skutków choroby, takich jak uzależnienia czy bezdomność.
- Walka ze stygmatyzacją: Promowanie społecznego zrozumienia dla schizofrenii i eliminowanie dyskryminacji osób chorujących.
Podsumowując, schizofrenia sama w sobie nie skraca życia. To współwystępujące czynniki i trudności w dostępie do odpowiedniej opieki stanowią realne zagrożenie. Skupiając się na holistycznym podejściu do leczenia i wspieraniu osób chorujących, możemy realnie poprawić jakość i długość ich życia.
#Długość Życia #Schizofrenia #Zdrowie Psychiczne