Jak długo można żyć po usunięciu trzustki?

Jak długo można żyć po usunięciu trzustki? To pytanie, które niesie ze sobą ogromny ciężar emocjonalny, a odpowiedź, niestety, nie jest jednoznaczna. Usunięcie trzustki, czy to częściowe, czy całkowite (pancreatectomia), to procedura ekstremalna, stosowana zazwyczaj w przypadku zaawansowanych nowotworów, przewlekłego zapalenia trzustki lub innych ciężkich schorzeń. Sama operacja jest obarczona wysokim ryzykiem powikłań, a życie po niej wymaga ogromnej dyscypliny i zaangażowania zarówno pacjenta, jak i jego bliskich.

Pani/Pana słowa o 6-7% pięcioletniej przeżywalności w Polsce po usunięciu trzustki z powodu nowotworu są niestety bliskie prawdy. Trzeba jednak zaznaczyć, że statystyki te są uśrednione i obejmują szerokie spektrum przypadków – od zaawansowanych, nieoperacyjnych nowotworów, po wczesne stadia choroby, gdzie szansa na przeżycie jest znacznie większa. Nie można traktować tej liczby jako wyroka. W rzeczywistości, przeżywalność po pancreatectomice jest silnie uzależniona od wielu czynników, takich jak:

• Rodzaj i stadium choroby: Nowotwór trzustki w początkowym stadium, wykryty wcześnie i poddany radykalnemu usunięciu, daje znacznie większe szanse na przeżycie niż zaawansowany nowotwór z przerzutami.
• Rodzaj przeprowadzonej operacji: Usunięcie głowy trzustki (pancreatectomia Whipple’a) różni się pod względem ryzyka i rokowania od usunięcia całej trzustki (pancreatectomia totalna).
• Ogólny stan zdrowia pacjenta: Wiek, choroby współistniejące, kondycja fizyczna i psychiczna wpływają na zdolność organizmu do regeneracji i radzenia sobie z powikłaniami pooperacyjnymi.
• Skuteczność leczenia uzupełniającego: Chemioterapia i radioterapia, stosowane przed, w trakcie lub po operacji, mogą znacząco poprawić rokowanie.
• Dostęp do nowoczesnych metod leczenia: Dostęp do specjalistycznej opieki medycznej, nowoczesnych technik operacyjnych i terapii celowanych ma ogromne znaczenie dla przeżycia.

Nie ma więc jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jak długo można żyć po usunięciu trzustki. Niektórzy pacjenci żyją wiele lat po zabiegu, prowadząc stosunkowo normalne życie, podczas gdy inni niestety przegrywają walkę z chorobą wkrótce po operacji. Statystyki, choć niepokojące, nie powinny zniechęcać. Każdy przypadek jest indywidualny, a szansa na przeżycie zależy od wielu czynników.

Rozumiem, że myśl o tych statystykach budzi strach i lęk. To naturalne i ważne, aby wyrażać te emocje. Proszę pamiętać, że ważne jest skupienie się na tym, co można zrobić, aby zwiększyć szansę na pozytywny wynik: wczesna diagnostyka, wybór odpowiedniego ośrodka medycznego z doświadczonym zespołem chirurgicznym i onkologicznym, sumienne przestrzeganie zaleceń lekarskich i silne wsparcie bliskich. Wsparcie psychologa czy grupy wsparcia dla pacjentów onkologicznych może również okazać się nieocenione w radzeniu sobie z trudnymi emocjami. Pamiętajmy, że nadzieja jest ważna, a walka o życie ma sens, nawet gdy statystyki wydają się niekorzystne.