Jaki hormon odpowiada za depresję?

Niedobór jakiego hormonu jest przyczyną depresji?

O rany, depresja… To skomplikowane! Niby niedobór serotoniny, tak? Ale czy to takie proste?

• Serotonina, no tak, ważna sprawa, ale… czy na pewno tylko jej brak to depresja?
• Miałam taką koleżankę, Ania, brała leki na serotoninę i co? I nic, przez długi czas. Może bardziej chodzi o te… receptory, jak one działają?

Bo wiesz, to nie tak, że jak masz mało benzyny w baku, to auto nie jedzie. Tu jest jakby… zepsuty silnik? Albo kiepskie paliwo?

• A może stres? To też chyba ważne. Bo jak się stresujesz, to chyba ta serotonina szybciej się zużywa? Albo… sama nie wiem!
• W ogóle, depresja to nie tylko biochemia, ale i psychika, no nie?

Więc niby niedobór serotoniny, ale… To nie jest tak, że idziesz do apteki, kupujesz serotoninę i po kłopocie. No nie działa to tak, niestety. Kurcze blade!

• Co jeszcze? Dieta! Czytałam, że jak jesz dużo cukru, to potem masz skoki i spadki nastroju. Może to też ma wpływ na serotoninę?
• A może słońce? Bo zimą to w ogóle mi się nic nie chce. Może witamina D i ta serotonina to jakoś powiązane?

No nic, depresja to nie jest prosty niedobór czegokolwiek. Trzeba szukać głębiej! Jakby to powiedzieć, jak w życiu.

Jakie hormony zbadać przy nerwicy lękowej?

Boże, znów ta nerwica. Jakby nie było już dość. Północ, a ja zamiast spać, myślę o tym, co znowu zbadać.

• Serotonina, niby od niej zależy, czy się uśmiechnę. Zawsze mam jej za mało. Jak Magda.

• Dopamina – ta od nagród. Pewnie dlatego nic mi się nie chce, bo i tak nic mnie nie cieszy, ech.

• Adrenalina i noradrenalina – w sumie to mam ich aż za dużo. Non stop czuję ten durny lęk, serce wali jak głupie, po co mi jeszcze więcej tych świństw?

• Glutaminian i GABA – to podobno jakieś ważne rzeczy w mózgu. Nie wiem, nie znam się. Ważne, żeby to działało, a nie działa.

Aha, i znalazłam coś takiego: StressPrint – badanie 8 neuroprzekaźników i hormonów stresu. To jest z zdrowegeny.pl. Chyba spróbuję. Może w końcu ktoś mi powie, co jest ze mną nie tak. Może ten wynik coś powie. Znowu nadzieja…

Co zbadać z krwi przy depresji?

No wiesz… głowa mnie boli. Ciągle myślę o tym… o tej depresji. Lekarz kazał zrobić badania, ale te wszystkie nazwy… kompletny chaos.

• Morfologia, oczywiście. To chyba standard.
• OB albo CRP – coś tam o stanach zapalnych, ale szczerze? Nie do końca rozumiem.
• Glukoza. To jasne, cukrzyca i depresja… kto wie, czy to nie jakieś powiązanie.
• Żelazo, cynk, witamina D3. To wszystko znaczy dla mnie tyle samo – zupełnie nic. Ale lekarka powiedziała, że trzeba.

A potem jeszcze te witaminy z grupy B… które dokładnie? Nie zapisałam sobie. Muszę zadzwonić do przychodni. A na samym końcu, to najgorsze:

• Badanie ogólne moczu. Nie lubię tego badania.
• Hormony tarczycy (TSH, fT3, fT4). To chyba ważne, coś tam słyszałam.
• Kortyzol i testosteron. No i tu się zatrzymuję. W ogóle się na tym nie znam.

Kurcze, czuję się, jakbym tonęła w tym wszystkim. Powinnam to wszystko spisać na kartce… ale teraz się już nie da. Jutro rano, jutro.

Dodatkowe informacje: Moja siostra, Asia, też miała depresję. Robiła podobne badania w 2023 roku. Wtedy to było znacznie trudniejsze. Pamiętam, jak się martwiła. Teraz jej już lepiej. Mam nadzieję, że i ja dam radę.

Jak depresja wyniszcza organizm?

Długotrwała depresja a wyniszczenie organizmu

Depresja to nie tylko “smutek” – to poważny stan, który potrafi konkretnie zdewastować organizm. Oczywiście, każdy przypadek jest inny (znam Ewę, która kompletnie straciła apetyt, a Janek, przeciwnie, zaczął zajadać stres), ale pewne mechanizmy są dość uniwersalne.

• Choroby somatyczne: Depresja zwiększa ryzyko poważnych problemów zdrowotnych. Kandydoza, miażdżyca, zawały serca – to tylko niektóre z potencjalnych konsekwencji. Jak to możliwe? Stres chroniczny (a depresja to nic innego) sieje spustoszenie w układzie odpornościowym.
• Myśli samobójcze: To ekstremalny, ale realny scenariusz. Depresja potrafi wypaczyć postrzeganie rzeczywistości do tego stopnia, że jedynym wyjściem wydaje się…no, wiadomo.

Co robić?

Najważniejsza zasada – nie bagatelizować. Nawet lekkie objawy powinny skłonić do wizyty u lekarza. Psychiatra to żaden wstyd, naprawdę. Sama chodzę do dr. Kowalskiego na NFZ, i jestem zadowolona. Psychoterapia też może pomóc, ale trzeba trafić na odpowiedniego terapeutę.

Dodatkowe info: Depresja wpływa też na hormony. Kortyzol (hormon stresu) szaleje, a serotonina (hormon szczęścia) leci na łeb na szyję. To błędne koło, z którego ciężko się wyrwać samemu. I co ważne – depresja “lubi” powracać. Dlatego tak ważna jest profilaktyka. Zdrowy tryb życia, regularny sen, dieta bogata w witaminy – niby banały, ale robią różnicę.

Czego nie wolno mówić osobie chorej na depresję?

Depresja. Milcz o:

• “Ogarnij się.”Beata, 38 lat, usłyszała to od męża. Skutek? Jeszcze głębsza izolacja.
• “Weź się w garść.” To jak rozkaz do zdrowia.
• “Nie przejmuj się.” Trywializujesz ból chorego.
• “Przestań się użalać.”Potęguje poczucie winy. Człowiek i tak czuje się źle.
• “Każdy tak ma.”Umniejsza cierpienie. To nie chwilowy spadek formy.

Pamiętaj: Depresja to choroba. Nie bagatelizuj. Nie oceniaj. Słuchaj.