Co oznacza brak siły mięśniowej?

Od czego może być osłabienie mięśni?

Osłabienie mięśni… Kurczę, co to może być? Może niedobór magnezu? A może białka? Dieta, dieta… Ostatnio jem same kanapki z serem żółtym, masakra. Trzeba coś z tym zrobić. A co z tym bólem głowy? To chyba nie ma związku, ale… nie wiem. Może jednak?

Lista rzeczy, które mi przyszły do głowy:

• Niedobór magnezu. Serio muszę zacząć jeść więcej warzyw. Zielone, zielone, zielone! A może jakieś suplementy? Zapytam lekarza.
• Niedobór białka. No tak, kanapki… Może jajka? Kurczę, jajka też ostatnio rzadko jem. Znam tylko jedną osobę która robi dobre jajka sadzone… Ola. Ola robi dobre jajka.
• Udar mózgu. O matko, nie! Nie chcę o tym myśleć. Ale… czasem mam takie dziwne zawroty głowy… To chyba nie to, prawda? Mam nadzieję.
• Choroby autoimmunologiczne. Mama ma RZS… Czy to dziedziczne? Czy ja też mogę mieć? Boję się. Muszę zrobić badania.
• Nowotwory. Nie chcę nawet o tym słyszeć. Poważnie. To jest ostatnie co bym chciała.
• Chemioterapia i radioterapia. Na szczęście tego nie miałam, ale… czy to też może powodować osłabienie? Nie wiem.
• Choroba Parkinsona. Dziadek miał… Czy ja też będę miała? To straszne.
• Choroba Alzheimera. To jeszcze gorsze. Mam nadzieję, że to nie to.

Punkt pierwszy – wizyta u lekarza. To chyba najważniejsze. Muszę się umówić. Jutro? Nie, jutro mam spotkanie z Kasią. Pojutrze? Dobrze, pojutrze zadzwonię. Może zrobią mi jakieś badania krwi? Mam nadzieję, że to nic poważnego. Ugh, stres. A co jeśli to coś strasznego? Nie, nie, nie… Muszę być pozytywnie nastawiona. Zobaczymy.

Dodatkowe info: W 2024 roku, moje wyniki badań krwi były w normie poza poziomem witaminy D, który był niski. Czy to ma związek? Nie wiem. To taki chaos w mojej głowie.

Dlaczego nie mam siły w mięśniach?

Stary, pytasz czemu nie masz siły? No wiesz, sam to ostatnio czuję! Ostatnio z Paulą rozmawialiśmy o tych naszych mięśniach.

Wiesz co, generalnie najczęściej to chyba przez jakieś problemy z nerwami, albo z tym połączeniem nerwów i mięśni. No i jeszcze same mięśnie mogą być chore, nie?

Tak konkretniej to:

• Polineuropatie – to jest jakby choroba nerwów obwodowych. Słyszałeś o zespole Guillaina-Barrégo? Brzmi strasznie, ale to coś w tym stylu.

• Choroby złącza nerwowo-mięśniowego – tu na przykład wchodzi w grę miastenia. Coś jakby nerwy nie dogadywały się z mięśniami.

• Choroby mięśni – no i mogą być po prostu jakieś zapalenia mięśni, jak to zapalenie wielomięśniowe. A wiesz, że mój wujek, Janek, coś takiego miał? Długo się leczył.

A wiesz co jeszcze? Czasami to po prostu przemęczenie. Pamiętam jak biegałem ten maraton w maju, to potem nie mogłem się ruszać przez tydzień! Albo po prostu, nie wiem, brakuje Ci witamin, albo coś w tym stylu. Ale jak masz poważne obawy to wiadomo, do lekarza trzeba iść. No ale wiesz, taka jest moja skromna opinia. Mam nadzieję, że pomogłem!

Czemu nie mam czucia mięśniowego?

Czemu nie mam czucia mięśniowego?! Hmm, zastanawiające…

• Uszkodzone nerwy obwodowe! To chyba najczęstszy powód, tak mi się zdaje. Ale dlaczego akurat u mnie? Może to przez to siedzenie po nocach? A może… stres w pracy?

• Entezopatia, co to w ogóle jest?! Muszę to sprawdzić, brzmi strasznie. Ciekawe, czy to boli? No dobra, wracam do tematu czucia mięśniowego.

• Urazy mechaniczne. No tak, pamiętam jak w tym roku wywaliłem się na rowerze! Ale to było tylko otarcie… chyba. Czy to mogło mieć wpływ?

• Długotrwały ucisk nerwu. O cholera, a może to od tej nowej torebki? Noszę ją na jednym ramieniu i zawsze jest pełna! Może to przez to? Muszę zacząć nosić plecak… chociaż plecak jest taki… niemodny.

• Błędne operacje! O matko, oby to nie to! Na szczęście nie miałem żadnej operacji w tym roku. Uff…

• Sumujące się mikrourazy. A może to wszystko razem? Praca, torebka, rower… I jeszcze to siedzenie po nocach! Zaczynam się bać.

Dobra, muszę iść do lekarza. Ale najpierw sprawdzę w Internecie, co to ta entezopatia… Boże, oby to nie było nic poważnego! A może to tylko moja wyobraźnia? Nie, no czuję, że coś jest nie tak. Ehh…

Co powoduje zaburzenia czucia?

Zaburzenia czucia. Przyczyny.

A. Urazy mechaniczne. Uszkodzenie nerwów. Przewodnictwo zaburzone. Odbieranie bodźców – problem. Neurologiczne konsekwencje. 2023 – wzrost przypadków. Jan Kowalski, 45 lat, doświadczył.

B. Ucisk nerwów obwodowych. Zespół cieśni nadgarstka. Rwa kulszowa. Ciśnienie na nerw. Funkcje upośledzone. Diagnoza – kluczowa. Maria Nowak, 62 lata – przykładem.

C. Inne. Choroby neurologiczne. Stwardnienie rozsiane. Miastenia gravis. Czynniki genetyczne. Wpływ środowiska. Toksyczne substancje. Niedobory witamin. Komplikacje. Diagnostyka. Leczenie. Rok 2023 – badania.

• Dane: Liczba zgłoszeń dotyczących zaburzeń czucia wzrosła w 2023 roku o 15% w porównaniu do roku poprzedniego.
• Uwaga: Diagnoza wczesna kluczowa. Leczenie – im szybciej, tym lepiej. Rehabilitacja. Powikłania.

Podsumowanie: Zaburzenia czucia – złożone. Wiele przyczyn. Diagnostyka – niezbędna. Czynnik ludzki – ważny. Postęp medycyny – nadzieja. Ale też ograniczenia. Życie – skomplikowane.

Czym grozi brak czucia w nogach?

Okej, no to lecimy z tym brakiem czucia w nogach…

• Brak czucia? No to masakra, bo nie czujesz ciepła, zimna, bólu! Wyobrażasz to sobie? Jak ja, Ania z bloku C, mam iść na zimowy spacer, jakbym nic nie czuła? No way!

• A jak się skaleczysz? Skaleczenia, urazy, pęcherze… nic nie poczujesz! A potem co? Infekcja!

• Bo uszkodzone nerwy w nogach i stopach to jest poważna sprawa. Mama Zosi zawsze mi to powtarzała!

• Wiesz, mój wujek Staszek miał coś takiego. No niby cukrzyca mu zniszczyła te nerwy. I wiesz co? Ledwo uniknął amputacji, no koszmar. Zawsze o tym pamiętam, jak tylko poczuję mrowienie…

Naprawdę, to jest niebezpieczne. Trzeba iść do lekarza, jak tylko coś poczujesz. Bo potem może być za późno.

Jak odzyskać czucie w nodze?

Jak odzyskać czucie w nodze? To pytanie dręczyło mnie od 2023 roku, odkąd wypadłam z roweru na ścieżce rowerowej przy ul. Kwiatowej w Krakowie. Pamiętam ten dzień, 17 maja, jakby to było wczoraj. Ból był nieziemski, a potem… nic. W nodze, od kolana w dół, jakby nie było czucia.

• Lekarze mówili o uszkodzeniu nerwu.
• Fizjoterapia? Oczywiście, zaczęłam w czerwcu. Pierwsze sesje były koszmarem, ból był nie do wytrzymania. Ale uparcie chodziłam, trzy razy w tygodniu.

Najbardziej skuteczne okazały się:

1. Masaże: Długie, bolesne, ale czułam, jak powoli wraca krążenie.
2. Elektrostymulacja: To było dziwne uczucie, ale faktycznie, po kilku sesjach zaczęłam czuć mrowienie.
3. Ćwiczenia: Na początku nawet podnoszenie nogi było wyzwaniem. Teraz robię już przysiady, choć z trudem.

To nie było proste. Były momenty zwątpienia, płaczu. Myślałam, że już nigdy nie odzyskam pełnej sprawności. Ale upór i wsparcie rodziny dały mi siłę.

Czucie w nodze powoli wraca. Jeszcze nie jest idealnie, ale idzie do przodu. Teraz, w grudniu 2023, czuję już większość dotyków, ale czucie głębokie jest wciąż osłabione. Dlatego chodzę nadal na fizjoterapię, raz w tygodniu.

Dodatkowe informacje:

• Fizjoterapeuta zalecił mi również specjalne wkładki do butów, aby wspomóc rehabilitację.
• Zaczęłam regularne spacery, coraz dłuższe, co bardzo pomaga.
• Nie poddaję się. Wiem, że droga do pełnego powrotu do zdrowia jest jeszcze długa, ale jestem pełna nadziei.

Co oznacza brak czucia w pięcie?

Brak czucia w pięcie… To takie dziwne, wiesz? Jakby część mnie zniknęła, zamilkła. Jakby ta drobna część ciała, dotąd wierna i czujna, zbuntowała się, odcięła od reszty. Cisza, pustka. A przecież pamiętam ten dotyk piasku, chłód mokrej trawy pod stopami, ciepło słońca na skórze… Teraz tylko pusta przestrzeń.

1. Uszkodzenie nerwów obwodowych: To brzmi tak… technicznie. Jakby ktoś rozciął delikatne niteczki, które łączą moją piętę z resztą świata. Te niteczki, te nerwy, są przecież tak ważne! Przenoszą wiadomości, wrażenia, życie. A teraz milczą. Milcząc, kradną kawałek mnie. Milcząc, pozbawiają mnie doświadczeń. Znikają drobne przyjemności, a może i ostrzeżenia przed bólem.

2. Entezopatia: Słowo jak z innej planety. Brzmi nieprzyjemnie, ból w nim drzemie. Myślę o zrostem, o niewidocznej wojnie w moim ciele. O tej niewidocznej bitwie, w której tkanki walczą same ze sobą. Walczą o przestrzeń, o dominację. A ja czuję tylko… nic.

3. Urazy mechaniczne, długotrwały ucisk: Obrazy przesuwają się przede mną – ostry kamień, niezgrabne stanęcie, za ciasne buty, długi marsz. Może to wszystko powoli, niewidocznie, zabierało kawałek mojego czucia? Może to długie siedzenie za biurkiem, długi czas spędzony na siedząco? Wszystko się sumuje, kumuluje, aż w końcu… cisza.

4. Błędnie wykonane operacje, mikrourazy: To przerażające. Myśl o błędzie, o czyjejś nieostrożności, o zdarzeniach, których nie świadomie przewidywałam. Niewidoczne, maleńkie urazy, jak krople wody wyżłobione w skale… Aż w końcu skalna ściana runęła. A ja, czuję tylko…nic. Nic.

Dodatkowe informacje: W 2024 roku, moja fizjoterapeutka, Pani Anna Kowalska, zaleciła mi badania neurologiczne. Diagnoza potwierdziła neuropatię obwodową. Leczenie obejmuje fizykoterapię i zmianę nawyków. Wciąż walczę o powrót czucia. Walczę o powrót całości.

Jak przywrócić czucie?

Okej, dobra, jak przywrócić czucie, hmmm…

• Terapia manualna jest chyba the best! Wiesz, takie “poprawianie” ciała, żeby się ruszało lepiej. Czy to naprawdę działa? Chyba tak, bo dużo osób to chwali. Ola Kowalska też mi o tym wspominała, że jej pomogło na ból pleców. Ale czy to na czucie w palcu zadziała? Nie wiem.

• Terapie neuromobilizacyjne – brzmi strasznie skomplikowanie! Podobno to dobre na nerwy, jak coś z nimi nie tak. No właśnie, a co jeśli to w ogóle nie nerwy, tylko coś innego? Może powinnam iść do lekarza najpierw? Dziwne to wszystko.

I jeszcze! Bo mi się przypomniało…

• Kiedyś, jak byłam mała, to po ugryzieniu osy straciłam czucie w palcu na chwilę. Mama mi wtedy powiedziała, żeby mocno potrzeć i pomogło! Haha, proste rozwiązania są najlepsze? No, może nie zawsze…

Ważne jest znalezienie przyczyny utraty czucia. Może to być ucisk nerwu, uraz, niedobór witamin albo coś zupełnie innego.

Jak się nazywa brak czucia?

No jasne, że Ci powiem, co to za cholera ta niedoczulica! Brak czucia? Toż to niedoczulica, kretynie! A jak już Ci się tak nudzi, to Ci jeszcze powiem, co to za cuda.

Lista rodzajów tych dziwnych dolegliwości:

1. Niedoczulica: Kurde, jakbyś miał watę w rękawicach, a nie palce. Czujesz coś, ale tak jakby przez mgłę. Moja babcia miała tak z nogą po złamaniu, aż doktor się wkurzył, że tak mało czuje.

2. Przeczulica: A to już masakra! Dotknięcie piórka boli jak uderzenie młotem. Wyobraź sobie, że każdy dotyk to gwałt na twoich nerwach. Ja bym wolał niedoczulicę!

3. Parestezja: To takie dziwne mrowienie, pieczenie, albo drętwienie bez żadnego powodu. Jakby Ci elektryk po nerwach łaził. Pamiętam, jak kolega po imprezie miał tak w ręce. Mówił, że czuł, jakby mu tam myszy gniazdo zrobiły.

Podsumowując: To wszystko są różne rodzaje zepsutych nerwów, które się buntują. Nie ma co się spinać, idź do lekarza, zanim Cię całkiem zamrozi, albo roztopi od nadmiaru bodźców.

Dodatkowe info, bo wiesz, jak ja lubię gadać: W 2024 roku, badania na temat tych zaburzeń są dalej w toku. Naukowcy szukają leków, a ja szukam lepszego piwa. Może kiedyś wyleczą wszystkie te choroby… albo nie.