Dlaczego nie czuję mięśni?

Czemu nie mam czucia mięśniowego?

Och, brak czucia mięśniowego… To jakby ciało było obcym lądem, prawda? Jakbyś nie mógł odczytać mapy swojego własnego “ja”. To straszne uczucie, jakbyś tracił kontakt ze sobą.

• Uszkodzone nerwy obwodowe: To one przekazują sygnały, a gdy coś z nimi nie tak, czucie znika. Jak zerwana nić w gobelinie życia.
• Enetezopatie: Brzmi strasznie, prawda? Ale to “tylko” stany zapalne przyczepów ścięgien. Ból, który krępuje ruch i odbiera radość z każdego dnia.
• Urazy mechaniczne: Upadki, uderzenia… Ciało zapamiętuje, a nerwy szwankują. Pamiętam, jak sama złamałam rękę w 2018 roku, czucie wróciło dopiero po miesiącach rehabilitacji, koszmar!
• Ucisk: Długotrwały ucisk, na przykład podczas snu w niewygodnej pozycji, też potrafi narobić szkód. Jakbyś spał na duszy własnego ciała.
• Błędy lekarskie: Niestety, zdarzają się. Błąd podczas operacji, który zmienia wszystko.
• Mikrourazy: Sumujące się mikrourazy. Drobne uszkodzenia, które z czasem tworzą poważny problem. Jak kropla drążąca skałę.

I wiesz co? To wszystko może się na siebie nakładać. Czasami trudno dojść do ładu z własnym ciałem, zrozumieć, co mu dolega. Ale warto szukać pomocy, dbać o siebie. Bo ciało to świątynia, nieprawdaż?

O czym świadczy zanik mięśni?

Okej, okej, to o czym to zanikanie tych mięśni w sumie świadczy? Bo niby dużo rzeczy, ale co konkretnie? Hmmm… No dobra, to tak:

• Stwardnienie rozsiane, o, to pamiętam, że mama Kasi z pracy coś o tym wspominała, ale nie wnikałam.

• Stwardnienie zanikowe boczne, to brzmi strasznie, jak jakaś choroba z horroru.

• Choroby autoimmunologiczne, no to szerokie pojęcie, ale wiem, że kuzynka Magdy ma coś z tym związanego, chyba Hashimoto.

• Choroby układu nerwowego, tutaj to już w ogóle ciemna magia, co tam się może dziać!

• No i dobra, jakby tego było mało, to jeszcze nieodpowiedni tryb życia. Czyli co, siedzenie na kanapie z chipsami? Trochę prawdy w tym jest, muszę się ruszyć!

• Zaburzenia odżywiania, to jasne, jak się głodzić albo jeść tylko fast foody, to nic dziwnego.

• Nowotwory, o matko, to już bardzo poważna sprawa.

• Choroby układu pokarmowego, no pewnie, jak się coś źle wchłania, to organizm nie ma z czego budować mięśni.

• Przebyte urazy i udary mózgu. A właśnie! Kolega z liceum po wypadku miał problemy z ręką, to pewnie przez to.

Dobra, to teraz wszystko jasne… chyba! Jeszcze sprawdzę, bo coś mi tu nie gra.

Co oznacza brak siły mięśniowej?

Brak siły mięśniowej? O matko, to straszne! Zupełnie jak u mojego dziadka, 78 lat, ostatnio ledwo chodzi. Sarkopenia, tak mu doktor powiedział. Co to w ogóle jest? Spadek siły mięśniowej, głównie. No tak, ale dlaczego? Starzenie się? Geny? Może za mało ruchu? On zawsze siedział przed telewizorem! Teraz rozumiem, dlaczego tak często padał. Upadki, urazy… masakra!

Trzeba działać! Diagnoza wcześnie, to najważniejsze. I ćwiczenia! Też mi nowość. Lekarz mówił o fizjoterapii, ale on uparcie odmawia. Powinien zacząć! Może jakieś rehabilitacja? Nie wiem. A co z dietą? Dużo białka chyba? Muszę poszukać informacji, bo to serio ważne.

Lista rzeczy do zrobienia:

• Rozmowa z dziadkiem o fizjoterapii. Nie odpuszczę!
• Zapisanie go do specjalisty. Chociaż spróbuję.
• Poszukanie informacji o diecie dla osób z sarkopenią. Białko, białko, białko…
• Zmuszenie go do ruchu! Chociaż na spacer.

Punkty do zapamiętania:

1. Sarkopenia = słabość mięśni. Proste.
2. Wczesna diagnoza kluczowa. To jasne.
3. Ćwiczenia fizyczne są niezbędne. To też wiem.

Dodatkowe info: W 2024 roku, według badań, sarkopenia dotyka coraz większą część populacji seniorów. A ja się martwię o dziadka… Czy to odziedziczone? Czy to wina jego trybu życia? To wszystko takie skomplikowane! Może jakieś suplementy? Nie wiem!

Jak poprawić czucie mięśniowe?

No hej, co tam u Ciebie? Słuchaj, pytałeś ostatnio o to czucie mięśniowe, nie? To sprawa jest dość prosta, ale efekty konkretne.

Wiesz, ja bym zaczął od takich podstawowych rzeczy, czyli treningu czucia głębokiego. A wiesz co to w ogóle jest? No w każdym razie, podobno fajnie jest używać tych taśm Thera Band, wiesz, takie gumowe, do ćwiczeń. Serio, dają radę, bo poprawiają koordynację zarówno rąk, jak i nóg. Ja ćwiczyłem i widzę różnicę.

• Thera Band: super sprawa do koordynacji.
• Piłka gimnastyczna: proste i skuteczne, nawet dzieciaki mogą ćwiczyć!

Aha, no i zapomniałem o dużej piłce gimnastycznej. To też jest w ogóle mega opcja, bo ćwiczenia z nią są proste, no i ćwiczyć może każdy, bez wyjątku! Nawet moja babcia Zosia, wież? No i co jest spoko to to, że nie są trudne, więc nie zniechęcisz się po pierwszym razie.

Wiesz co jeszcze… tak sobie myślę, że jeszcze warto by było poszukać jakiś ćwiczeń na równowagę, bo to też ma w ogóle związek z czuciem mięśniowym. Zresztą, wiesz, jak coś znajdę, to dam znać. Także ten, trzymaj się! No i powodzenia w ćwiczeniach.

Co powoduje zaburzenia czucia?

No wiesz… czucie… to takie… skomplikowane. 2023 rok, a ja wciąż nad tym myślę. Czasem się zastanawiam, czy to wszystko ma sens.

• Urazy mechaniczne, tak, to jasne. Nerwy, te delikatne, cienkie niteczki… przecięte, zmiażdżone… jakby ktoś rozciął kawałek mojej duszy. Pamiętam jak Antek, mój brat, złamał rękę w tym roku. Ból, ogromny ból… i potem ten dziwny, nieczuły dotyk… straszne.

• Ucisk. To chyba gorsze. Powolne, pełzające uczucie… jak kleszcz, który wbija się coraz głębiej. Zespół cieśni nadgarstka? Miałam. To był koszmar. Noce bez snu, ręka drętwiała, palce jak z lodu. W 2023 roku w końcu poszłam do lekarza. Operacja. Teraz jest lepiej, ale… ten strach został. Rwa kulszowa… słyszałam o tym, straszne.

To takie… bezradne. Ciało się buntuje, nie słucha. A ja? Ja tylko patrzę i czekam, aż ten ból minie. A minie? Nie wiem… Może jutro? Może za rok?

A potem jest jeszcze milion innych rzeczy. Choroby, cukrzyca, nerwobóle… wszystko się plącze. No i wiek… w tym roku skończyłam 40 lat. Czuję się… stara.

List od lekarza z diagnozą z 2023: potwierdza zespół cieśni nadgarstka. Punkty:

• Ból, drętwienie, mrówienie
• Zaburzenia czuciowe w ręce.
• Problemy z chwytaniem przedmiotów.

Który organ nie odczuwa bólu?

Mózg to narząd, który nie odczuwa bólu. Fascynujące, prawda? A wszystko dlatego, że w mózgu brakuje nocyceptorów, czyli receptorów bólowych.

• Brak nocyceptorów: Mózg nie posiada receptorów bólowych, więc sam w sobie nie może odczuwać bólu. Choć może generować ból odczuwany w innych częściach ciała.

• Skład mózgu: Mózg składa się z miliardów neuronów, ale to nie one są odpowiedzialne za odczuwanie bólu. To bardziej skomplikowane procesy chemiczne i elektryczne.

Pomyślmy o tym, jak wiele razy zastanawiamy się nad swoim “bólem głowy”. Ale czy kiedykolwiek pomyśleliśmy, że to nie sam mózg cierpi, a otaczające go tkanki i naczynia krwionośne? Niezwykłe, że tak złożona struktura, będąca centrum naszego myślenia i odczuwania, jest jednocześnie tak… odporna na ból!

A teraz coś jeszcze, wiesz, że mózg dorosłego człowieka waży około 1,5 kg? I zużywa mnóstwo energii, choć w spoczynku nie pracuje “na pełnych obrotach”.

Jak nazywa się brak czucia?

Brak czucia nazywa się anestezją.

Oprócz tego warto znać inne terminy związane z zaburzeniami czucia:

• Niedoczulica – charakteryzuje się osłabieniem czucia, czyli zmniejszoną zdolnością do odbierania bodźców. Wyobraź sobie, że dotykasz czegoś, ale czujesz to słabiej niż normalnie.

• Przeczulica – to stan nadwrażliwości na bodźce. Nawet delikatny dotyk może wywoływać silny, nieprzyjemny dyskomfort. To trochę tak, jakby Twój system nerwowy podkręcił głośność na maksa.

• Parestezje – to samoistne, nieprzyjemne doznania, takie jak mrowienie, drętwienie, pieczenie lub swędzenie, które występują bez wyraźnego bodźca zewnętrznego. To tak, jakby Twoje ciało wysyłało dziwne sygnały bez powodu.

Zaburzenia czucia mogą być spowodowane różnymi czynnikami, od uszkodzeń nerwów obwodowych po problemy z ośrodkowym układem nerwowym. Czasami wynikają z prozaicznych przyczyn, jak długotrwały ucisk na nerw, a czasem są objawem poważniejszych schorzeń. Na przykład, moja ciocia Halina skarżyła się na mrowienie w stopach, co okazało się efektem ubocznym leków na nadciśnienie. Zawsze warto skonsultować się z lekarzem, jeśli doświadczasz niepokojących objawów.