Co w morfologii wskazuje na sepsę?

Morfologia krwi w sepsie: Jakie sygnały ostrzegawcze można tam odnaleźć?

Sepsa, czyli posocznica, to poważny stan, który powstaje w wyniku niekontrolowanej reakcji organizmu na zakażenie. Szybka diagnoza i wdrożenie odpowiedniego leczenia są kluczowe dla przeżycia pacjenta. Jednym z podstawowych badań laboratoryjnych, które wykonuje się przy podejrzeniu sepsy, jest morfologia krwi. Co konkretnie w tym badaniu może wskazywać na to niebezpieczne schorzenie?

Morfologia krwi, choć nie jest badaniem swoistym dla sepsy, może dostarczyć cennych informacji, które w połączeniu z objawami klinicznymi i wynikami innych badań, pomagają lekarzowi postawić diagnozę. Najważniejsze parametry obserwowane w morfologii w kontekście sepsy to liczba leukocytów (białych krwinek) i ich rozkład.

Leukocytoza z odchyleniem w lewo: alarmujący wzrost aktywności układu odpornościowego

Najczęściej w sepsie obserwuje się leukocytozę, czyli podwyższoną liczbę leukocytów we krwi. Wzrost ten jest związany z mobilizacją układu odpornościowego do walki z infekcją. Jednak sama leukocytoza nie jest charakterystyczna wyłącznie dla sepsy – może występować również w innych stanach zapalnych.

Bardziej istotnym sygnałem jest tzw. odchylenie w lewo. Oznacza ono zwiększoną obecność w krwi niedojrzałych form leukocytów, głównie neutrofilów (np. metamielocytów, mielocytów, a nawet promielocytów). Organizm w sytuacji kryzysowej, takiej jak sepsa, wytwarza duże ilości komórek odpornościowych, wysyłając do walki nawet te niedojrzałe, co świadczy o wyczerpywaniu się rezerw szpiku kostnego i intensywnej reakcji zapalnej. Obecność odchylenia w lewo w połączeniu z podwyższoną liczbą leukocytów, szczególnie neutrofilów, powinna wzbudzić czujność lekarza.

Leukopenia: kiedy układ odpornościowy zawodzi

W niektórych przypadkach sepsy, szczególnie w jej zaawansowanych stadiach, może dojść do leukopenii, czyli obniżonej liczby leukocytów. Jest to zły prognostyk, wskazujący na wyczerpanie rezerw odpornościowych organizmu i jego niezdolność do skutecznej walki z infekcją. Leukopenia w sepsie może być spowodowana wyczerpaniem szpiku kostnego, zwiększonym zużyciem leukocytów w miejscu zakażenia lub działaniem toksyn bakteryjnych.

Dlaczego sama morfologia to za mało?

Należy podkreślić, że żadne zmiany w morfologii krwi, w tym leukocytoza, leukopenia czy odchylenie w lewo, nie są swoiste dla sepsy. Mogą występować w wielu innych stanach zapalnych, infekcjach, chorobach autoimmunologicznych, a nawet po intensywnym wysiłku fizycznym. Dlatego interpretacja wyników morfologii w kontekście sepsy musi być zawsze dokonywana w połączeniu z oceną stanu klinicznego pacjenta, objawami, historią choroby oraz wynikami innych badań diagnostycznych, takich jak posiewy krwi, oznaczenie stężenia markerów stanu zapalnego (np. CRP, prokalcytonina), gazometria i badania obrazowe.

Podsumowanie

Morfologia krwi jest cennym narzędziem w diagnostyce sepsy, ale należy pamiętać o jej ograniczeniach. Leukocytoza z odchyleniem w lewo lub leukopenia, w połączeniu z innymi objawami i wynikami badań, mogą wskazywać na możliwość wystąpienia sepsy i stanowić impuls do dalszej diagnostyki i wdrożenia odpowiedniego leczenia. Nie należy jednak traktować morfologii jako jedynego kryterium rozpoznania sepsy, ponieważ jest to badanie nieswoiste i wymaga holistycznego podejścia do pacjenta. Szybka identyfikacja i leczenie sepsy to klucz do uratowania życia.

#Diagnoza #Objawy #Sepsa