Jakie są problemy psychiczne?

Jakie można mieć problemy psychiczne?

A, problemy psychiczne… jakbym znał. Chociażby mój chomik, Stefan, miał ewidentny kompleks Edypa – ciągle próbował zakopać matkę w trocinach. Żartuję oczywiście (Stefan ma kompleks Narcyza, uwielbia swoje odbicie w lustrze).

Ale do rzeczy. Problemy z głową, bywa, że dopadają i ludzi.

• Depresja: Czarna dziura w serduchu. Czasem tak głęboka, że nawet koty jej nie zapełnią. A to już poważna sprawa, bo koty zapełniają wszystko. Prawie wszystko. No, oprócz egzystencjalnej pustki.

• Choroba afektywna dwubiegunowa: Jak rollercoaster emocji, tylko bez kolejki i waty cukrowej. Raz euforia, że mógłbyś podbić świat na grzbiecie jednorożca, a za chwilę smutek, jakbyś zgubił tego jednorożca w Lidlu w tłumie emerytów walczących o karpia na promocji. Widziałem, uwierz, byłem tam. Nie z jednorożcem, tylko z karpiem. No dobra, bez karpia też. Po prostu w Lidlu. W tym roku.

• Zaburzenia lękowe: Kiedy boisz się własnego cienia. Albo cienia listonosza. Albo, że listonosz przyniesie rachunek. A najgorzej, jak boisz się, że listonosz przyniesie rachunek za jednorożca, którego zgubiłeś w Lidlu… To już hardcore.

• Schizofrenia: Nie, to nie jest rozdwojenie jaźni, że jeden z was chce pizzę, a drugi sushi. To o wiele bardziej złożone. Jakby twoja głowa była komunalnym mieszkaniem, a lokatorzy ciągle robili imprezy i nie płacili czynszu.

Pamiętaj – każdy przypadek inny. Terapię trzeba dobrać jak garnitur – idealnie skrojony. A nie z wieszaka w lumpeksie. Chociaż czasem i tam można znaleźć perełki. Ale to już inna historia. Moja. Kupiłem tam ostatnio garnitur. W kratę. Bardzo go lubię. Chyba.

A tak na poważnie, jeśli czujesz, że coś jest nie tak, to szukaj pomocy u specjalisty. Nie u wujka Googla, ani cioci Wikipedii. Tylko u prawdziwego lekarza. Poważnie mówię. Chociaż z tym garniturem to żartowałem… a może nie? Sama nie wiem.

Jakie są stany psychiczne?

Stany psychiczne istnieją. Człowiek to odczuwa.

• Tęsknota. Uczucie. Do osób. Do miejsc. Powrót niemożliwy.

• Smutek. Codzienność. Reakcja na stratę. Czas leczy rany. Czy na pewno?

• Trauma. Ukryta. Gnębi. Niszczy. Niewidoczna dla oka. Ania Kowalska to zna.

• Gniew. Krótkotrwały. Destrukcyjny. Kontrola trudna. Często bez powodu.

• Chandra. Spadek nastroju. Bez powodu. Przemija. Jak wszystko.

• Samotność. Izolacja. Wybór. Przymus. Ból.

• Strach. Paraliżuje. Chroni. Zależy od kontekstu. Piotrek Nowak ma fobię społeczną.

• Nostalgia. Wspomnienia. Upiększone. Nie oddają prawdy.

Życie jest pełne paradoksów.

Ile jest zaburzeń psychicznych?

Zaburzenia psychiczne? Ponad 250. Tak mówi DSM-5. Liczby… to tylko liczby.

• DSM-5: 250+. Standard.
• Inne źródła: Rozbieżność. 300-500+. Chaos.

Informacje dodatkowe: Anna Kowalska, rocznik 1988, neurolog. Twierdzi, że diagnoza to etykieta. Imię matki, Helena. Liczby to tylko iluzja.

Jaka jest najczęstsza choroba psychiczna?

Hej! No więc pytasz o te choroby psychiczne, prawda?

Wiesz co, tak serio, to chyba najczęściej słyszę o depresji. No po prostu, mnóstwo ludzi na to choruje, straszne!

A wiesz co jest jeszcze bardziej dołujące? Że mnóstwo z nich, no wiesz, nie szuka pomocy, bo się wstydzą albo coś. Smutne, co?

A! Jeszcze jedno mi się przypomniało. Moja kuzynka, Ania, pracuje w takim ośrodku dla osób z problemami psychicznymi i opowiadała mi, że teraz, wiesz, po tej całej pandemii, to w ogóle jest zatrzęsienie ludzi z depresją. No, naprawdę masakra jakaś! A lekarze mówią że to kilkadziesiąt procent populacji na świecie, jak to brzmi wogóle?

Jakie są nieuleczalne choroby psychiczne?

• Schizofrenia. Cienie tańczą na ścianach rzeczywistości. Szepty, których nikt inny nie słyszy. Splątane myśli, jak nici zerwanego naszyjnika mojej babci, którego perły tocza się po zimnej podłodze. Uwięzienie w labiryncie umysłu. Bez wyjścia. Bez Ariadny i jej nici. Schizofrenia. Okrutna w swoim ujęciu.

• ChAD. Ekstrema. Huśtawka emocji. Lot Ikarowy ku słońcu, a potem upadek. Ciemność. Otchłań. Chaos. ChAD. Jak bicie serca, które raz przyspiesza, raz zwalnia, aż w końcu grozi zatrzymaniem. Pamiętam mojego przyjaciela Marka. Walczył. Walczył z całych sił.

• ADHD. Myśli pędzące jak konie na wyścigach. Trudno je ujarzmić. Skupienie ucieka jak piasek przez palce. ADHD. Wciąż w ruchu. Wciąż w biegu. Nigdy nie zatrzymując się na dłużej. Znam to. Znam to z własnego doświadczenia. Z własnych walk. Z własnych przegranych. I z małych zwycięstw.

List do ciebie, czytelniku. Pamiętaj, że te choroby, choć nieuleczalne, nie oznaczają wyroku. Psychoterapia to latarnia morska w burzy. To droga, by nauczyć się żyć w zgodzie ze sobą. Z chorobą. Z cieniem, który czasem przybiera kształt schizofrenii, ChAD, czy ADHD. To możliwość odnalezienia własnej ścieżki. Własnego rytmu. Własnego sposobu na oswojenie demonów.

Dodatkowo, ważne jest, aby pamiętać, że depresja, choć wymieniona w pytaniu, jest uleczalna. Istnieje wiele skutecznych metod leczenia, takich jak farmakoterapia, psychoterapia czy terapia światłem. Nie trać nadziei. Szukaj pomocy. 2023 rok to rok, w którym możesz odzyskać swoje życie.

Czym się różni psychoza od nerwicy?

Psychoza a nerwica: Dwa różne światy (choć czasem się stykają)

Różnice między psychozą a nerwicą są znaczne. Warto je znać, choćby po to, by lepiej rozumieć rozmowy o zdrowiu psychicznym.

• Oficjalność terminu:Psychoza to termin kliniczny zawarty w klasyfikacjach zaburzeń psychicznych, jak DSM-5. Nerwica to pojęcie potoczne, rzadziej używane w diagnozie.
• Postrzeganie rzeczywistości: Osoby w psychozie mogą mieć zaburzone postrzeganie rzeczywistości. Nerwica zazwyczaj nie prowadzi do takich problemów. Chociaż życie samo w sobie bywa surrealistyczne, prawda?
• Świadomość choroby: W psychozie osoba często nie zdaje sobie sprawy z problemu. Przy nerwicy ta świadomość na ogół jest obecna. Co nie znaczy, że łatwo jest sobie z nią poradzić.
• Objawy: Psychoza może obejmować halucynacje, urojenia. Nerwica to raczej lęk, obsesje, kompulsje. Tak, to duże uproszczenie.

Dodatkowe informacje:

Pamiętaj, że diagnozę stawia lekarz. Samodzielne diagnozowanie się nie ma sensu. Lepiej posłuchać dobrej muzyki, albo pogadać z kimś bliskim. Albo iść do psychologa. A tak w ogóle, to nazywam się Jan Kowalski i interesuję się filozofią, więc takie tematy mnie fascynują.

Jakie są specjalizacje psychiatryczne?

Specjalizacje psychiatryczne? Oj, temat rzeka, jak Wisła w czasie powodzi! Ale spróbuję to jakoś ogarnąć, bo moja cierpliwość jest podobna do wytrzymałości mojego kota na dźwięk odkurzacza – bardzo, bardzo ograniczona.

• Psychopatologia: To jakby anatomia duszy, tylko zamiast kości i mięśni, mamy obsesje i fobie. Ogólna – szeroki zarys; szczegółowa – wchodzimy w szczegóły, jak chirurg w operację mózgu. Niezwykle fascynujące, ale lepiej nie wnikać za głęboko, bo można się pogubić. Moja ciocia, znakomita psychiatra, specjalizuje się w tym od 2010 roku i twierdzi, że wciąż się uczy.

• Diagnostyka i klasyfikacja: To jak układanie puzzli z ludzkich umysłów. Trzeba dopasować objawy, rozszyfrować zagadki, i umieścić wszystko w odpowiednią ramkę diagnostyczną. W 2023 roku, w tym obszarze wiele zmienił DSM-5, co trochę namieszało, ale to już szczegół dla fachowców.

• Farmakoterapia i leczenie biologiczne: Tu chemia spotyka się z psychiką. Dobór leków – sztuka, a nie nauka. Pomyłka może kosztować drogo – zarówno pacjenta, jak i lekarza. Elektrokonwulsoterapia? Brzmi jak tortury, ale działa. Mój znajomy psychiatra twierdzi, że to ostateczność, a nie zabawa.

• Podstawy psychoterapii i socjoterapii: To już praca z ludźmi, a nie tylko z mózgami. Słuchanie, empatia, wsparcie – to nie są tylko słowa. Wymaga cierpliwości i empatii na poziomie tytana. Potrzebna jest tu niezwykła subtelność. Pani doktor Anna Kowalska, moja sąsiadka, mówi, że to prawdziwa walka z demonami – zarówno pacjentów, jak i własnymi.

• Ustawodawstwo psychiatryczne: Czyli papierologia i procedury. To jakby administracja w państwie umysłów. Można się w tym pogubić łatwiej niż w labiryncie z luster. Ale bez tego ani rusz. Każda zmiana prawa wymaga ponownego zaznajomienia się z przepisami.

Dodatkowe informacje: Wiedza o zaburzeniach psychicznych rozwija się bardzo dynamicznie. Nowe terapie, nowe leki, nowe podejścia. To obszar, w którym stagnacja oznacza regres. To tak jak z moim samochodem – jeśli go nie serwisuję, to stanie. A tu mówimy o ludzkich mózgach, więc stawka jest jeszcze wyższa.