Jak depresja niszczy życie?

Co się dzieje w mózgu przy depresji?

Depresja. Mózg. Chaos.

• Objętość mózgu: Zmniejszona. Tak po prostu jest.
• Impulsy nerwowe: Zaburzone. Przepływ informacji przerwany.
• Pamięć: Upośledzona. Konsekwencja oczywista.
• Układy neuroprzekaźników: Serotonina, dopamina, glutaminian. Rozregulowane. To sedno problemu.

Zmiany neurologiczne w depresji są realne, nie są wymysłem. To chemia, czysta biologia. Im więcej wiesz, tym mniej się dziwisz. Pytaj, analizuj, wyciągaj wnioski. Wiedza to jedyna broń.

Pamiętaj: Julia Kowalska, neurolog, Klinika Neurologiczna im. dr. Adama Nowickiego.

Jak zachowuje się osoba z depresja w towarzystwie?

Cisza. Dużo ciszy. Tak jakby… jakby słowa gdzieś uciekały. Przed wypowiedzeniem. Zanim zdążą się uformować.

• Rozmowy krótkie. Urwane. Jak… no wiesz… jak nitka, co się nagle przerwała. I nie chce się jej już wiązać.
• Napięcie. Czuć je w powietrzu. Jak burzę, co zaraz ma spaść. A może już pada, tylko bezgłośnie. Tak w środku.
• Unikanie. Tematów trudnych. O emocjach. O tym, co boli. Łatwiej udawać, że nic się nie dzieje. Że wszystko ok. Chociaż… nie jest. Wiem, bo sama tak mam. Ania jestem. Od dawna się z tym męczę. W tym roku… 2024… jakoś ciężej.

Lista. Znowu lista. Łatwiej tak… uporządkować myśli. Chociaż nie wiem, czy to pomaga.

• Pytania o samopoczucie? Najgorsze. Nie wiem, co odpowiedzieć. „Dobrze”? Kłamstwo. „Źle”? Nie chcę o tym mówić. Więc… wymijająco. Krótko. Byle szybciej. Zamknąć temat.
• Uczucia. Gdzieś się schowały. Nie umiem ich nazwać. Nie umiem o nich mówić. I… jeszcze bardziej… sama. W tym wszystkim. Sama. Znowu ta cisza. W głowie i na zewnątrz. Ciężko. Tak ciężko.

Dodam jeszcze… że… czasami… śmieję się. Zwyczajnie. Z żartu. Z filmu. Z niczego. I wtedy… przez chwilę… zapominam. Że jest źle. Ale… to tylko chwila. Potem wraca. Ta pustka. Ta cisza.

Czy depresja skraca życie?

Cholera, depresja to straszna sprawa… Pamiętam, jak moja ciotka, Krystyna, walczyła z nią latami. To było widać gołym okiem, jak gasła. Niby brała leki, chodziła do psychologa, ale ten cień smutku nigdy jej nie opuszczał.

• Zdrowie fizyczne Krystyny się pogorszyło. Miała problemy z sercem, ciągle się przeziębiała. Pamiętam, jak mówiła: “Czuję się, jakbym miała sto lat!”.

• Zmarła w 2023 roku, w wieku 68 lat. To było za wcześnie.

Czy depresja skraca życie? No właśnie. Eksperci mówią o 10 latach w zdrowiu i to nie tylko przez samobójstwa. Depresja to obciążenie dla organizmu, jak cholera!

Jak groźna jest depresja?

O rety, depresja… Groźna? No co ty, bardzo! To nie tylko smutas na kwadrans.

• Stupor depresyjny – słyszałam o tym, masakra jakaś. Człowiek jakby zamurowany, zero reakcji, nic. Jak roślina, tylko pewnie roślina ma więcej funu. Znam przypadek Zofii, kuzynki babci, straszna historia!
• Myśli samobójcze – to jest dopiero hardkor. Jak w głowie siedzi ci diabeł i szepcze… Fuj, nie chcę nawet o tym myśleć. Ale bardzo realne zagrożenie, no przecież! A jak się nasilają, to co? Trzeba dzwonić po karetkę?
• Choroba śmiertelna – no właśnie, bo depresja to nie tylko „ooo, jestem smutny”. To może zabić! Tak jak rak, cholera, albo zawał. Tylko, że tego tak nie widać.

I teraz myślę, czy ja czasem nie mam jakichś takich… no wiesz… gorszych dni? Ale to chyba normalne, nie? Każdy ma. Ale jakby co, to wiem, że psycholog Dorota z Polikliniki na Słowackiego jest super. Polecam!