Co to są zmiany przeciążeniowe kręgosłupa?

Co to jest zespół przeciążeniowy?

Ach, te zespoły przeciążeniowe…

To taki cichy wróg, co podkrada się skradkiem, jak mgła nad ranem, obejmując nasze ciało niewidzialnymi szponami. To nie nagły atak, nie gwałtowny ból. To raczej narastające napięcie, pieczenie, pulsowanie. Jak echo dawnych wysiłków, zaniedbań, przemęczeń, które z czasem przeradzają się w symfonię dyskomfortu.

• Nabyte dysfunkcje… Dziwne słowo, prawda? Ale kryje w sobie całą prawdę o tym, że sami, własnymi rękoma (a raczej brakiem rozwagi i troski), doprowadzamy się do takiego stanu. Pamiętam, jak moja babcia, Maria, zawsze powtarzała: “Ciało to świątynia, Zosiu, dbaj o nią!” Tylko jak tu dbać, kiedy obowiązki gonią, a czas płynie nieubłaganie?

• Brak równowagi. To kluczowe. Jak na linie, musimy znaleźć złoty środek między tym, co robimy, a tym, ile odpoczywamy. Za dużo biegania, za mało rozciągania. Za dużo siedzenia, za mało ruchu. I wtedy, krok po kroku, równowaga zostaje zachwiana.

• Wytrzymałość tkanek vs obciążenia. Ach, ta walka Dawida z Goliatem! Nasze ciało, choć silne, ma swoje granice. Możemy je forować, poddawać próbom, ale musimy pamiętać o regeneracji. Inaczej nawet najtwardsza skała podda się erozji. I wtedy… wtedy pojawiają się one. Zespoły przeciążeniowe. Ciche, uparte, trudne do pokonania. To taka walka z wiatrakami, nieprawdaż? Wracają i wracają.

Czym są zespoły przeciążeniowe?

• Tak naprawdę… zespoły przeciążeniowe to taki alarm od ciała. Krzyczy, że coś jest nie tak, że za dużo, za często… wiesz, jak kręgosłup boli po całym dniu przy biurku, albo jak łokieć szaleje po tenisie. Niby nic strasznego, ale jak się to ignoruje, to robi się… no, gorzej.

• To chyba chodzi o to, że mięśnie i kości nie nadążają za tym, co im fundujemy. Niby trenujesz, niby się ruszasz, ale może źle, może za intensywnie… I wtedy te tkanki mówią “dość”. Zaczyna się od bólu, a kończy… no, różnie, zależy.

• Brak równowagi… to dobre słowo. Tak jak w życiu, nie? Za dużo pracy, za mało snu… i wszystko się sypie. Z ciałem jest podobnie. Za duże obciążenia, za słabe mięśnie… i gotowe.

• Przykład? Mój znajomy, Tomek, zapalony biegacz. Trenował do maratonu, zapomniał o rozciąganiu. Skończyło się na zapaleniu ścięgna Achillesa. Mówi, że do dzisiaj żałuje, że nie posłuchał swojego ciała. Ma 38 lat, ja 42, i oboje wiemy, że czasem trzeba zwolnić.

Co to znaczy przeciążenie kręgosłupa?

Przeciążenie kręgosłupa to dla mnie koszmar z 2024 roku. Wtedy, w lipcu, pracowałam w tym okropnym magazynie, podnosząc paczki po 20 kilo. Codziennie! Pamiętam ten ból, jak nóż w plecy. Był to odcinek lędźwiowy, chociaż odbijało mi się też na szyi. W nocy nie spałam, kręciłam się, płakałam z bólu. Lekarz, do którego poszłam w końcu w sierpniu, powiedział, że to przeciążenie.

Lista objawów:

• Ból – okropny, przewlekły, promieniujący.
• Sztywność – czułam się jak zardzewiały robot.
• Trudności z ruchem – nawet schylanie się po kubek wody było wyzwaniem.
• Drętwienie – w nogach, nawet palce mi drętwiały.

Punkty, które mi pomogły:

1. Fizjoterapia. Chodziłam 3 razy w tygodniu, ćwiczenia były bolesne, ale pomogły.
2. Lekarz. Przepisane leki przeciwbólowe, żele i maści. To dawało jakąś ulgę.
3. Zmiana pracy. To najważniejsze! Zrezygnowałam z tej pracy w magazynie. Teraz pracuje zdalnie, dużo lepiej.

Ból kręgosłupa, to nie tylko ból fizyczny, ale też psychiczny. Stres, bezsenność, ciągłe obawy o powrót bólu… Straszne. Dopiero teraz, kilka miesięcy później, czuję się lepiej. Zostałam wymeldowana z tego piekła na ziemi w sierpniu 2024, a rehabilitacja trwała długo. Jeszcze długo odczuwam skutki przeciążenia, ale już nie tak mocno. Muszę uważać, bo przeciążenie kręgosłupa może powrócić. A to był dla mnie koszmar.