Komu przysługują pomostówki?

Okej, spróbujmy to ugryźć tak, żeby było bardziej… ze mnie. Trochę jakbym Wam opowiadała o tym przy kawie, rozumiecie?

Komu przysługują pomostówki?

Ech, te pomostówki… To jest temat! Powiem Wam szczerze, znam parę osób, co na to czekały, no wiecie, jak na jakąś… zbawienną mannę z nieba. Po iluś tam latach, no cholera, ciężkiej, fizycznej roboty. W kopalni, na budowie – rozumiecie, te klimaty. No i ja tak myślę, że to dla nich sprawiedliwość, taka wiesz, mała, ale zawsze. Zasłużona ulga po latach walki z pyłem, hałasem, tym całym syfem, co się człowiekowi do płuc wgryza.

I wiecie co? Moja ciotka, Jadzia, no przecież całe życie w hucie, w tych oparach… No ona też na to liczy. Mówi, że już nie daje rady, kręgosłup wysiada, ale przecież składki płaciła, uczciwie pracowała. A ja tak patrzę na nią i się zastanawiam, czy to, co ewentualnie dostanie, to w ogóle starczy, żeby te lata jakoś wynagrodzić? Tak realnie?

No dobra, wiem, że to nie jest taki prosty proces, same papiery to masakra, niby wszystko w internecie, ale i tak trzeba się nachodzić. No ale powinno się to należeć każdemu, kto oddał zdrowie dla pracy. I kropka. To jest jak nagroda, taka symboliczna, za te trudy. Chociaż… no dobra, bądźmy szczerzy, to jest taka mała, maciupeńka rekompensata za utracone siły. Za te zmarnowane lata. I powiem Wam, że czasem się zastanawiam, czy to nie jest za mało? Ale cóż, lepiej coś, niż nic, prawda?