Jak liczyć limit 3 umów na czas określony?

Trzy umowy na czas określony – jak liczyć, żeby nie przekroczyć limitu?

Prawo pracy, dbając o bezpieczeństwo pracowników, wprowadza ograniczenia dotyczące zawierania umów na czas określony. Choć elastyczność takich umów jest kusząca dla obu stron, niekontrolowane ich wykorzystywanie może prowadzić do sytuacji, w której pracownik de facto pracuje na umowach tymczasowych przez wiele lat, pozbawiony stabilności zatrudnienia. Dlatego ustawodawca wprowadził limit – maksymalnie trzy umowy na czas określony z tym samym pracownikiem. Ale jak prawidłowo obliczyć ten limit? Kluczowe jest zrozumienie dwóch kryteriów: liczby umów oraz ich łącznego czasu trwania.

Liczba umów: Ograniczenie do trzech umów jest proste w zrozumieniu. Każda kolejna umowa na czas określony zawarta z tym samym pracownikiem, po uprzednim wykorzystaniu dwóch, automatycznie przekształca się w umowę na czas nieokreślony. Nie ma znaczenia, czy przerwy między umowami były krótkie czy długie – liczy się wyłącznie ich liczba.

Łączny czas trwania: Drugi, równie istotny, warunek dotyczy łącznego czasu trwania wszystkich umów na czas określony. Suma okresów trwania tych umów nie może przekroczyć 33 miesięcy. Nawet jeśli zawarto tylko dwie umowy, ale ich łączna długość przekracza ten limit, kolejna umowa również będzie traktowana jako umowa na czas nieokreślony.

Sytuacje problemowe:

Sytuacje, które mogą budzić wątpliwości, dotyczą głównie przerw między umowami. Czy przerwa w zatrudnieniu resetuje licznik? Nie. Nawet kilkumiesięczna przerwa nie wpływa na liczbę zawartych umów. Jeżeli po zakończeniu drugiej umowy pracownik podjął inną pracę, a następnie powrócił do poprzedniego pracodawcy na kolejną umowę na czas określony, to ta umowa zostanie uznana za trzecią i automatycznie zmieni się w umowę na czas nieokreślony.

Podobnie, jeśli pracownik ma zawartą umowę na czas określony i po jej zakończeniu natychmiast rozpoczyna nową, obliczenie czasu trwania jest sumą okresów obu umów. Jeśli łączna suma przekroczy 33 miesiące, następna umowa będzie umową na czas nieokreślony.

Przykład:

Pracownik ma trzy umowy: pierwsza na 12 miesięcy, druga na 18 miesięcy i trzecia na 6 miesięcy. Suma wynosi 36 miesięcy (12+18+6), co przekracza limit 33 miesięcy. Zatem trzecia umowa zostanie uznana za umowę na czas nieokreślony.

Podsumowanie:

Liczenie limitu trzech umów na czas określony wymaga uwzględnienia zarówno liczby umów, jak i ich łącznego czasu trwania. Przekraczając którykolwiek z tych limitów, kolejna umowa zawarta z pracownikiem automatycznie staje się umową na czas nieokreślony. W przypadku wątpliwości warto skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w prawie pracy. Pamiętajmy, że celem tych ograniczeń jest ochrona praw pracowników i zapewnienie im większego bezpieczeństwa zatrudnienia.