Kiedy nie można działać przez pełnomocnika?

Kiedy osobista obecność jest konieczna? Sytuacje, w których pełnomocnik w postępowaniu administracyjnym nie wystarczy

Pełnomocnictwo w postępowaniu administracyjnym to wygodne narzędzie, pozwalające stronie na reprezentację przez wybraną osobę. Co jednak, gdy prawo wymaga bezpośredniego, osobistego zaangażowania strony? Wówczas, nawet najstaranniej udzielone pełnomocnictwo nie wystarczy. Choć zasada jest prosta – można działać przez pełnomocnika, chyba że przepisy stanowią inaczej – w praktyce identyfikacja tych wyjątkowych sytuacji może nastręczać trudności. Kiedy więc osobista obecność jest bezwzględnie wymagana?

Kluczowe znaczenie ma tu charakter czynności. W niektórych przypadkach czynnik osobisty, indywidualna wiedza i ocena sytuacji są tak istotne, że wykluczają pośrednictwo innej osoby. Nie chodzi tu o zwykłą złożoność sprawy, ale o specyficzne sytuacje, gdzie bezpośredni kontakt z organem i osobiste oświadczenie woli są niezbędne.

Choć ustawa Kodeks postępowania administracyjnego nie zawiera zamkniętego katalogu takich czynności, można wskazać na kilka przykładów, wynikających z innych przepisów lub charakteru danej czynności:

• Składanie zeznań jako świadek: W tej roli strona musi osobiście stawić się przed organem i złożyć zeznania. Pełnomocnik nie może zeznawać “za” stronę, nawet dysponując szczegółową wiedzą na temat sprawy.
• Czynności wymagające osobistego udziału ze względu na specyfikę postępowania: Niektóre postępowania, ze względu na swój charakter, mogą wymagać osobistego stawiennictwa. Przykładem może być postępowanie dotyczące ustalenia ojcostwa, gdzie badania genetyczne wymagają osobistego udziału domniemanego ojca.
• Sytuacje, gdy organ wymaga osobistego stawiennictwa: Organ administracji publicznej może zobowiązać stronę do osobistego stawiennictwa, jeżeli uzna to za niezbędne dla prawidłowego wyjaśnienia stanu faktycznego. Dzieje się tak zazwyczaj w sytuacjach, gdy występują wątpliwości co do tożsamości strony, jej zdolności do czynności prawnych, lub gdy konieczne jest bezpośrednie zadanie pytań i uzyskanie wyjaśnień.
• Zawarcie ugody administracyjnej: Choć samo negocjowanie warunków ugody może odbywać się z udziałem pełnomocnika, ostateczne jej zawarcie wymaga zazwyczaj osobistego wyrażenia woli przez stronę. To zabezpiecza przed ewentualnymi nieporozumieniami i zapewnia, że strona świadomie i dobrowolnie przyjmuje proponowane rozwiązanie.

Należy pamiętać, że powyższe przykłady nie stanowią wyczerpującej listy. W każdym przypadku należy dokładnie przeanalizować przepisy dotyczące danego postępowania oraz ewentualne wezwania organu administracji publicznej. W razie wątpliwości, zawsze warto skonsultować się z prawnikiem specjalizującym się w prawie administracyjnym. Dzięki temu unikniemy potencjalnych problemów i zapewnimy sobie skuteczną ochronę naszych praw.

#Niepełnosprawność #Pełnomocnictwo #Zakaz