W jakim wieku ujawnia się chorobą psychiczna?

Kiedy cień umysłu zaczyna tańczyć? W jakim wieku ujawniają się choroby psychiczne i jak to rozpoznać?

Choroby psychiczne, otoczone nimbem niezrozumienia i lęku, stanowią złożony i bolesny aspekt ludzkiego doświadczenia. Często zadajemy sobie pytanie: kiedy zaczyna się ta podróż w głąb umysłu? Kiedy cień choroby po raz pierwszy rzuca się na nasze życie? Odpowiedź nie jest prosta i jednoznaczna, ale wiedza na ten temat jest kluczowa dla wczesnej interwencji i poprawy jakości życia osób dotkniętych zaburzeniami psychicznymi.

Choć stereotypowo kojarzymy choroby psychiczne z dorosłością, ich pierwsze symptomy mogą pojawić się znacznie wcześniej, często w okresie intensywnych zmian i rozwoju – w okresie przechodzenia z dzieciństwa w wiek nastoletni, czyli między 10. a 12. rokiem życia. To czas, gdy burza hormonalna i gwałtowne zmiany społeczne i emocjonalne tworzą podatny grunt dla ujawnienia się istniejących problemów psychicznych.

Dlaczego właśnie ten wiek?

Ten moment rozwojowy jest szczególnie wrażliwy, ponieważ:

• Mózg dynamicznie się rozwija: Struktury mózgowe odpowiedzialne za regulację emocji, myślenie i zachowanie wciąż dojrzewają. Zaburzenia w tym procesie mogą prowadzić do problemów psychicznych.
• Zmienia się środowisko: Presja rówieśnicza, oczekiwania szkolne, pierwsze doświadczenia romantyczne – to wszystko generuje stres i może wywołać ukryte podatności.
• Wewnętrzne konflikty: Formowanie tożsamości, poszukiwanie własnego “ja”, konflikty z autorytetami – to naturalne elementy dorastania, które mogą być szczególnie trudne dla osób z predyspozycjami do zaburzeń psychicznych.

Jakie sygnały powinny nas zaniepokoić?

Warto pamiętać, że trudności w okresie dorastania są rzeczą normalną. Kluczowe jest zwrócenie uwagi na intensywność, częstotliwość i trwałość objawów. Do najczęstszych, które powinny wzbudzić czujność, należą:

• Wyraźne i nagłe zmiany w zachowaniu: Zamknięcie się w sobie, wycofanie z kontaktów towarzyskich, utrata zainteresowań.
• Problemy ze snem: Bezsenność, koszmary senne, nadmierna senność.
• Zmiany w apetycie: Utrata apetytu lub przejadanie się.
• Wahania nastroju: Ekstremalne zmiany nastroju – od euforii do głębokiej rozpaczy, irytacja, gniew.
• Problemy z koncentracją i nauką: Spadek ocen, trudności w skupieniu uwagi.
• Fizyczne dolegliwości bez przyczyny: Bóle głowy, brzucha, zmęczenie.
• Myśli samobójcze lub autoagresywne zachowania: Samookaleczenia, groźby samobójcze.
• Lęki i fobie: Nadmierny lęk, ataki paniki, unikanie określonych sytuacji.

Co robić, gdy podejrzewamy problem?

Najważniejsze to nie ignorować sygnałów i szukać pomocy u specjalistów. Pierwszym krokiem powinna być rozmowa z zaufanym lekarzem rodzinnym, pedagogiem szkolnym lub psychologiem. Profesjonalna diagnoza jest kluczowa do wdrożenia odpowiedniego leczenia i wsparcia.

Pamiętajmy, że wczesna interwencja znacząco zwiększa szanse na poprawę stanu zdrowia psychicznego i zapobiega poważnym konsekwencjom w przyszłości.

Zrozumienie, akceptacja i wsparcie – to najlepsze narzędzia w walce z chorobami psychicznymi, niezależnie od wieku ich ujawnienia. Nie bójmy się rozmawiać, słuchać i szukać pomocy. To inwestycja w przyszłość i dobrostan naszego społeczeństwa.

#Choroba Umysł #Psychika Wiek #Wiek Choroba