Kiedy wiadomo, że infekcją jest bakteryjna?

Kiedy podejrzewać infekcję bakteryjną? Kluczowa rola badań laboratoryjnych

Rozróżnienie między infekcją bakteryjną a wirusową, grzybiczą czy pasożytniczą, jest kluczowe dla skutecznego leczenia. Podczas gdy infekcje wirusowe zazwyczaj wymagają jedynie leczenia objawowego, infekcje bakteryjne często potrzebują terapii antybiotykami. Ale jak lekarz rozpoznaje, czy mamy do czynienia z bakterią? Kluczową rolę odgrywa w tym przypadku obraz kliniczny pacjenta, a przede wszystkim wyniki badań laboratoryjnych.

Oczywiście, sam lekarz, na podstawie objawów, może wstępnie ocenić charakter infekcji. Wysoka gorączka, silny ból, obecność ropy, specyficzne zmiany skórne – to wszystko może wskazywać na bakteryjne pochodzenie infekcji. Jednakże, pewność diagnozy zapewniają badania laboratoryjne.

Najważniejszą rolę w diagnostyce infekcji bakteryjnych odgrywają dwa markery zapalne:

• Białko C-reaktywne (CRP): To białko wytwarzane przez wątrobę w odpowiedzi na stan zapalny. Podwyższony poziom CRP wskazuje na obecność infekcji, ale nie precyzuje jej rodzaju. Znacząco podwyższony poziom CRP może sugerować infekcję bakteryjną, ale samo CRP nie jest jednoznacznym markerem.

• Prokalcytonina (PCT): To hormon peptydowy, którego stężenie we krwi wzrasta drastycznie w odpowiedzi na ciężkie infekcje bakteryjne. W przeciwieństwie do CRP, PCT jest bardziej specyficznym markerem infekcji bakteryjnych. Wysoki poziom PCT silnie sugeruje, że infekcja ma podłoże bakteryjne i wymaga leczenia antybiotykami.

Należy jednak pamiętać, że same wyniki badań CRP i PCT nie są wystarczające do postawienia ostatecznej diagnozy. Lekarz uwzględnia również:

• Obraz kliniczny: Objawy choroby, przebieg infekcji, lokalizacja ogniska zapalnego.
• Wywiad: Informacje o przebytych chorobach, alergiach, przyjmowanych lekach.
• Badania dodatkowe: W zależności od podejrzenia, mogą być konieczne dodatkowe badania, takie jak posiew krwi, moczu, plwociny czy wymaz z gardła, aby zidentyfikować konkretny rodzaj bakterii i dobrać odpowiedni antybiotyk.

Podsumowując, diagnostyka infekcji bakteryjnych jest procesem wieloetapowym, w którym wyniki badań krwi (CRP i PCT) odgrywają istotną, ale nie decydującą rolę. Ostateczna decyzja o leczeniu antybiotykami należy do lekarza, który na podstawie kompleksowej analizy stanu pacjenta podejmuje odpowiednie działania terapeutyczne. Samoistne stosowanie antybiotyków jest szkodliwe i przyczynia się do narastającej oporności bakterii na leki. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać właściwą diagnozę i leczenie.