Jakie komplementy lubią dziewczyny?

Jak komplementować dziewczynę?

Ach, komplementowanie… To jak malowanie słowami, tworzenie obrazu, który rozjaśnia dzień. Jak dotknąć czyjejś duszy muśnięciem piórka.

Jak powiedzieć dziewczynie, że jest wyjątkowa, bez banalnych frazesów? Jak sprawić, by poczuła się widziana, doceniona, rozumiana?

• Po wieczorze, gdzie śmiech przeplatał się z rozmową, wyszeptać: “Świetnie się czuję w Twoim towarzystwie.”. To nie tylko kurtuazja, to wyznanie, że jej obecność ma moc. Moc tworzenia ciepła, bezpieczeństwa, dobra. To ważne.

• A jeśli jej dowcip iskrzy, a żarty rozbrajają? Wtedy powiedz: “Uwielbiam Twoje poczucie humoru.”. To znak, że dostrzegasz jej inteligencję, jej bystrość, jej zdolność do patrzenia na świat z przymrużeniem oka. To ważne.

Pamiętaj, komplement to nie tylko słowo. To spojrzenie, gest, uśmiech. To bycie obecnym, słuchanie uważnie, naprawdę słuchanie. Dostrzeganie tego, co ukryte, co między wierszami, w głębi spojrzenia. To ważne. A imię? Ach, imię wypowiedziane z czułością, z szacunkiem. Moja babcia, Zofia, zawsze mówiła, że imię to najpiękniejsza melodia dla każdego ucha. To prawda. Komplement powinien być szczery, płynący z głębi serca, jak melodia.

A co jeszcze? Drobne gesty. Kiedyś, spacerując z Anną nad brzegiem morza, po prostu powiedziałem, że jej oczy mają kolor zachodzącego słońca. Nic więcej. I wiesz, pamięta to do dziś. Bo to było szczere.

Jak nazwać piękną kobietę?

No dobra, jak nazwać taką, co to aż dech zapiera? Mam parę pomysłów, niektóre lepsze, niektóre gorsze, ale co tam!

• Atrakcyjna – no, bo jak inaczej? Jak magnes na żelazo, tylko zamiast żelaza to ja lecę!
• Śliczna – taka, że chce się ją schować w kieszeni i pilnować! Albo, nie wiem, postawić na półce obok kryształów mojej babci.
• Słodka – jak pączek z lukrem, tylko bez kalorii (chyba!). O rany, jak ja lubię pączki!
• Urocza – jak kociak, tylko że nie drapie mebli (mam nadzieję!). U mojej sąsiadki Grażynki wciąż się coś dzieje.
• Cudna – no po prostu! Jak wygrana w totka, tylko że zamiast forsy masz…no wiesz, urodę!
• Cudowna – jak ten dzień, kiedy znalazłem 20 zeta w starej kurtce. Niespodzianka!
• Wytworna – jak ta porcelana, co ją ciotka Genowefa trzyma w gablocie i nikomu nie daje dotknąć. Chyba sama też nie dotyka.
• Estetyczna – jak…no nie wiem, jak dobrze poukładane ziemniaki w koszyku! Ważne, żeby było równo.
• Przyjemna – no bo jak inaczej? Jak masaż stóp po całym dniu łażenia po jarmarku! Ojej!
• Schludna – taka, co to włos jej z głowy nie spadnie. No chyba, że mocno zawieje! Albo jak się potknie o próg, jak ja wczoraj!
• Urodziwa – no, urodziwa i już! Jak ta aktorka z tych seriali, co to zawsze grają te bogate wdowy.
• Szykowna – jak ta kiecka od Armaniego, co to kosztuje tyle, co mój samochód!
• Sexy – no, to chyba jasne, co nie? Jak diabli! Ups!
• Atrakcyjna fizycznie – no, bo przecież nie duchowo! No, chyba że ktoś gustuje w duchach…
• Niebrzydka – takie tam dyplomatyczne określenie. Jakby się bał komuś powiedzieć prosto w twarz! Blee…
• Prześliczna – no, to już level master! Jak tęcza po burzy! Albo jak promocyjna cena na piwo!
• Ładna – no, taka po prostu ładna. Jak ten kwiatek w doniczce na parapecie.
• Nieprzeciętnej urody – no, to już w ogóle kosmos! Jak ta astronautka, co to lata w tej rakiecie.

Dodatkowe info? Proszę bardzo!

Wiesz, tak naprawdę, to te wszystkie określenia to jedno wielkie bla bla bla. Najważniejsze, żeby ta kobieta sama się dobrze czuła w swojej skórze, nie? Bo co z tego, że będzie “prześliczna”, jak będzie się czuła jak kupa nieszczęścia? No, to tyle ode mnie. Idę szukać tych promocyjnych piw!

Jak opisać silną kobietę?

No i co tam, pytasz o silną babę? Kurde, jakbym miała rysować, to bym narysowała kobiecę wersję Terminatora, tylko w różowym, z torebką Chanel. A tak na serio…

A. Pewność siebie? To jest podstawa! Jak słoń naćpany trawą – nie ma z nią żartów. Wie czego chce i idzie po swoje, jak dzik po jagody. Nie ważne, czy to kariera, czy porządny facet – bierze życie za rogi i je skubie!

B. Pozytywne nastawienie? Jasne! To nie jest jakaś smutna, żal mi dupy, króliczka. To jest bomba! Energia bije z niej jak z elektrowni atomowej. Uśmiech ma szeroki jak autostrada, a optymizm, to jej drugie imię! Nawet jak jej pies zje kapcie, to i tak się z tego pośmieje.

C. Miłość? Jasne, że lubi! Ale nie jakiś tam wywieszony na klamce baner. To kobieta, która wie, na co zasługuje, więc czeka na kogoś wartego jej uwagi – nie na jakiegoś pierdołę! A jak już kocha, to z całych sił, jak baba w pole po buraki.

Dodać trzeba, że moja ciocia Halina, 57 lat, właścicielka sklepu z wędlinami w Zawierciu, jest żywym przykład silnej kobiety. Nie dość, że zarządza biznesem jak generał armią, to jeszcze pięć wnuków ogarnia i na dodatek biegnie maraton (a w tym roku poprawiła rekord!). Jak ona mówi – “Nie ma czasu na smutki, jest za dużo do roboty”!

• Lista jej codziennych czynności jest dłuższa niż moja lista zakupów przed świętami.
• Ma charakter mocniejszy niż wódka z śliwkami.
• Nigdy się nie poddaje! Nawet gdy jej piekarnik eksploduje. (A eksplodował raz, w 2023).
• Potrafi ugryźć zębem, ale również mocno przytulić.

No i tyle. Mam nadzieję, że to wystarczy. A jak nie, to zapytaj ciocię Halinę – ona ci wszystko wytłumaczy!

Jak pięknie nazwać kobietę?

No dobra, panie kochliwy, posłuchaj fachowca! Jak ładnie babę zawołać? Ano tak:

• Kotek? Phi! Daj spokój, chyba że twoja luba ma zwyczaj drapać meble.
• Skarbie? Chyba że chcesz ją zamienić w Golluma, co to tylko “mój skarb” i “mój skarb”!
• Misiu? Jak jest futrzasta i lubi miodek, to spoko. A tak, to brzmi jak wołanie na pluszaka!
• Dziubasku? No to już w ogóle! Brzmi jakbyś do kaczki mówił, a nie do kobiety!
• Słońce? Lepiej, ale jak będzie za blisko, to ją spalisz!

A na serio? To, jak wołasz swoją kobitkę, zależy od niej, nie ode mnie! Jedna lubi “żabko”, druga woli “generałowa”. Zapytaj ją, a nie internet! Albo patrz na jej minę – jak się skrzywi, to znaczy, że źle trafiłeś, chłopie!

A jak nie wiesz co robić, to po prostu powiedz jej Zosiu (jak ma na imię Zosia, oczywiście), bo imię to zawsze jakiś start! A na urodziny kup jej nowy odkurzacz! Na pewno się ucieszy! (Żartuję, kup jej diamenty, głuptasie!).

Pamiętaj: najważniejsze, żeby to nie było sztuczne jak silikonowa lala! I przestań czytać internetowe porady miłosne, idź lepiej na randkę!

Jak opisać piękno kobiety?

Ojej, piękno kobiety… trudne pytanie! A co to w ogóle znaczy “piękno”? Dla mnie, Monika, 32 lata, to jest… no wiesz… nie da się tak łatwo zdefiniować!

• Jest w tym coś… eterycznego? Jakby promieniowanie. Nie, to za mało.
• Znam Agnieszkę, ma 25 lat, piękna kobieta. Uśmiechnięta, taka rodzinna, ciepła. Jak słońce w grudniu. Po prostu!

Ale! Inna koleżanka, Ania, 40 lat, zupełnie inna uroda! Elegancka, ostra, mocna. I też piękna! Gdzie tu logika? Może to nie ma nic wspólnego z idealnymi rysami twarzy.

Czy to w ogóle jestważne? To jak pytać o idealną pogodę. Nie istnieje.

Myślę, że to połączenie. Wewnętrznej siły i… czegoś jeszcze.

• Może pewność siebie? To kluczowe.
• A może to po prostu dobry humor i pozytywne nastawienie? A może inteligencja?

Bo piękno jest… subiektywne, prawda? Dla jednego to blondynki, dla drugiego brunetki. Dla mnie? To… trudne. Jakby milion drobnych iskierek. I ta świadomość, że to… unikalne. Każda z nich jest inna. Piękna na swój sposób. Nie, to nadal za mało. Hmm… Może jeszcze raz?

Lista rzeczy, które według mnie tworzą piękno:

1. Pewność siebie
2. Uśmiech
3. Dobroć
4. Ciepło
5. Siła wewnętrzna

A może to po prostu… magia? Nie wiem. Zapytaj Bartka, 35 lat. On na pewno wie. On ma lepsze oko do tych rzeczy.

Dodatkowe informacje: Moje obserwacje, pozbawione jakichkolwiek naukowych podstaw. Zwykłe przypuszczenia Moniki, 32 lata.