Kiedy wiadomo, że infekcja jest bakteryjną?

Jak rozpoznać infekcję bakteryjną? Poza objawami, co mówi nam organizm?

Zakażenia bakteryjne stanowią powszechny problem zdrowotny, a ich skuteczne leczenie wymaga szybkiej i precyzyjnej diagnozy. Choć wiele objawów, takich jak gorączka, ból, obrzęk czy zaczerwienienie, może sugerować infekcję, ich obecność sama w sobie nie wystarcza do określenia, czy jest ona pochodzenia bakteryjnego, wirusowego czy innego. Jak więc lekarz odróżnia infekcję bakteryjną od innych? Kluczową rolę odgrywają tutaj badania laboratoryjne, a w szczególności analiza krwi.

W podejrzeniu infekcji bakteryjnej, lekarze często zlecają podstawowe badania morfologii krwi, które dostarczają szeregu informacji. Jednakże kluczowe w diagnostyce są dwa markery zapalne: CRP (białko C-reaktywne) i PCT (prokalcytonina).

CRP (białko C-reaktywne): Jest to białko wytwarzane przez wątrobę w odpowiedzi na stan zapalny w organizmie. Jego poziom wzrasta w wielu stanach zapalnych, w tym zakażeniach bakteryjnych, wirusowych, a nawet urazach. Choć podwyższony CRP sugeruje obecność infekcji, nie określa jej pochodzenia. Wysoki poziom CRP wskazuje na intensywny proces zapalny, co może być cennym sygnałem dla lekarza. Jednak sama wartość CRP nie wystarcza do postawienia diagnozy.

PCT (prokalcytonina): To hormon wytwarzany przez komórki ciała, którego poziom w zdecydowanie większym stopniu wzrasta w odpowiedzi na infekcję bakteryjną niż wirusową. PCT jest uważane za bardziej specyficzny marker infekcji bakteryjnych niż CRP. Podwyższony poziom PCT, w połączeniu z innymi objawami i wynikami badań, znacząco wzmacnia podejrzenie infekcji bakteryjnej. Warto podkreślić, że PCT jest szczególnie przydatne w różnicowaniu między infekcją bakteryjną a zapaleniem o innej etiologii.

Ważne zastrzeżenie: Zarówno CRP, jak i PCT są wskaźnikami zapalenia, a nie bezpośrednimi dowodami na obecność konkretnych bakterii. Interpretacja wyników tych badań powinna być zawsze przeprowadzana przez lekarza w kontekście całego obrazu klinicznego pacjenta, włączając w to historię choroby, objawy kliniczne oraz ewentualne inne badania diagnostyczne, takie jak posiew krwi czy posiew z miejsca infekcji. Nie należy samodzielnie interpretować wyników badań laboratoryjnych.

Podsumowując, chociaż wysoki poziom CRP i PCT w badaniu krwi może silnie sugerować infekcję bakteryjną, nie jest to diagnoza definitywna. Tylko lekarz, analizując kompleksowo wszystkie dane, jest w stanie postawić właściwą diagnozę i wdrożyć odpowiednie leczenie. Samo badanie krwi jest jedynie jednym z elementów procesu diagnostycznego.