Czy bezdomny może spać na klatce schodowej?

Klatka schodowa azylem? Dilemat bezdomności w labiryncie prawa i człowieczeństwa.

Zima za pasem, a wraz z nią powraca pytanie, które kłuje w oczy i serce: czy bezdomny może spać na klatce schodowej? Odpowiedź, jak to często bywa, jest złożona i lawiruje pomiędzy literą prawa a moralnym imperatywem niesienia pomocy.

Z jednej strony, klatka schodowa, będąca częścią nieruchomości, stanowi przestrzeń wspólną mieszkańców. Regulaminy wspólnot mieszkaniowych oraz przepisy porządkowe jednoznacznie zabraniają zakłócania spokoju i porządku publicznego, a tym samym – w teorii – uniemożliwiają stałe przebywanie na klatce schodowej osobom nie będącym mieszkańcami. Sanepid z kolei wskazuje na kwestie higieny i potencjalne zagrożenie epidemiczne związane z brakiem dostępu do sanitariatów i możliwości utrzymania czystości.

Z drugiej strony, wyrzucenie osoby bezdomnej na mróz, wiedząc, że narażamy ją na poważne konsekwencje zdrowotne, a nawet śmierć, budzi poważne wątpliwości natury etycznej. Nierzadko, bezdomny na klatce schodowej to synonim ludzkiego dramatu, braku środków do życia, utraconych nadziei i społecznego wykluczenia.

Co więcej, problem bezdomności jest znacznie bardziej skomplikowany niż mogłoby się wydawać. Często słyszymy o odrzucaniu przez osoby bez dachu nad głową pomocy oferowanej przez instytucje. Dlaczego? Powodów jest wiele, a jednym z najczęstszych jest rygor panujący w noclegowniach i schroniskach. Absolutny zakaz spożywania alkoholu, godziny nocne, ograniczenia dotyczące posiadanych przedmiotów – to wszystko dla wielu osób, zwłaszcza tych zmagających się z uzależnieniami, staje się barierą nie do pokonania. Wybierają oni “wolność” klatki schodowej, nawet kosztem dyskomfortu i narażenia na niebezpieczeństwo.

Ta niechęć do współpracy znacząco utrudnia interwencje służb porządkowych. Prawo nie pozwala na przymusowe umieszczenie kogoś w noclegowni. Siłowe rozwiązanie, poza tym, że nieetyczne, nie rozwiązuje problemu. Bez chęci zmiany ze strony osoby bezdomnej, resocjalizacja staje się niezwykle trudna, a często niemożliwa.

Zatem, co robić? Kluczem jest znalezienie balansu między przestrzeganiem prawa a humanitarnym podejściem. Konieczne jest wzmocnienie dialogu między służbami miejskimi, organizacjami pozarządowymi i samymi mieszkańcami. Potrzebne są rozwiązania skrojone na miarę konkretnej osoby i jej potrzeb.

Może to być:

• Alternatywna oferta pomocy: Schroniska oferujące bardziej elastyczne warunki, akceptujące osoby z problemem alkoholowym, lub wspierające programy redukcji szkód.
• Długotrwała pomoc psychologiczna i terapeutyczna: Pozwalająca na przepracowanie traum i uzależnień, które często leżą u podstaw bezdomności.
• Aktywizacja zawodowa: Programy reintegracji społecznej, oferujące kursy zawodowe, pomoc w znalezieniu pracy i mieszkania socjalnego.
• Zwiększenie świadomości społecznej: Edukacja na temat przyczyn bezdomności i walka ze stereotypami dotyczącymi osób bez dachu nad głową.

Problem bezdomności nie jest wyłącznie problemem prawnym, ale przede wszystkim problemem społecznym. Wymaga on kompleksowego podejścia, empatii i zaangażowania wszystkich stron. Zamiast skupiać się jedynie na tym, czy bezdomny “może” spać na klatce schodowej, powinniśmy zadać sobie pytanie, co możemy zrobić, aby nikt nie musiał tam spać. To zadanie dla nas wszystkich.

#Bezdomny #Klatka Schodowa #Nocleg