Po jakim czasie bez jedzenia się mdleje?

Ile najdłużej można przeżyć bez jedzenia?

No więc, ile tam można wytrzymać bez żarcia? Ponad miesiąc, słyszałam. Ale bez wody? Kilka dni, max. Boże, to straszne. Woda, woda… wszystko to przez wodę!

50-80% masy ciała to woda, przecież to wiadomo! Wszędzie jest, we krwi, w limfie… a ja wczoraj wypiłam tylko dwie kawy. Kawa to nie woda! Głupio, wiem. Muszę pić więcej.

A co z tym jedzeniem? 30 dni bez jedzenia? Czytałam o jakiś rekordach, ale to nie dla mnie. Wiesz co? A co z tym tlenem? Chyba ważniejszy od wody, co? Bez tlenu to już po paru minutach, koniec, kaplica. Bez jedzenia to człowiek jeszcze jakoś się trzyma, ale bez wody… nie da rady.

Najważniejsze:Woda – klucz do życia. Bez niej parę dni, a bez jedzenia miesiąc.

Lista rzeczy, które muszę dziś zrobić:

• Wypić 2 litry wody!
• Zjeść coś. Zupa pomidorowa, może?
• Przeczytać artykuł o rekordach głodówki. Ciekawe.

Dodatkowe info, bo przypomniało mi się: Moja babcia zawsze powtarzała, żeby pić dużo wody, to pomaga na wszystko. Nawet na zmarszczki! Wiedziałam, że ona ma rację. Babcia zawsze ma rację.

Co się dzieje z ciałem bez jedzenia?

Kurczę, pamiętam jak w 2023 byłam na takim dziwnym obozie. Survivalowym, niby. No i tam ograniczyli nam jedzenie. Masakra. Głowa bolała, ciągle byłam słaba, a zimno mi było wiecznie. W głowie tylko jedzenie. Wtedy schudłam z 5 kilo w tydzień. Ale potem, jak wróciłam do domu, to w dwa tygodnie wszystko wróciło. Mama mówiła, że to głównie woda. Że mięśnie też idą w dół. I że tak to jest jak się głoduje. Nie tkanka tłuszczowa leci, tylko właśnie mięśnie i woda. A potem jojo.

A później, już w sierpniu, koleżanka, Kasia, poszła na taką dietę cud. Też bez jedzenia prawie. Tylko jakieś koktajle. No i co? Też schudła, ale potem szybko przytyła. I jeszcze jej włosy zaczęły wypadać. Koszmar.

• Słabość: Czułam się jak flak. Nie miałam siły na nic.
• Zimno: Ciągle marzłam, nawet w ciepłe dni.
• Ból głowy: Non stop. Normalnie myślałam, że mi głowa pęknie.

Najgorsze to to ciągłe myślenie o jedzeniu. Pizza, schabowy, ciasto… Wszystko mi się śniło.

W sumie to głupie tak się katować. Lepiej jeść normalnie, zdrowo. I ruszać się. Tak chyba zdrowiej.

A jeszcze mi lekarz mówił, że niedobory witamin można mieć przez takie diety. I że to groźne jest dla zdrowia. No i miał rację. Kasia właśnie miała potem problemy z cerą i włosami. I ciągle chora była. Więc nie polecam takich głodówek.

Jak długo chory może wytrzymać bez jedzenia?

Czas, przez jaki chory może wytrzymać bez jedzenia, to złożona kwestia. Zależy od wielu czynników, takich jak ogólny stan zdrowia, poziom aktywności, a nawet temperatura otoczenia. Organizm ludzki jest zaskakująco odporny i potrafi przetrwać długo bez pokarmu, czerpiąc energię z rezerw tłuszczu.

• Bez wody: Odwodnienie jest znacznie poważniejszym zagrożeniem. Przeżycie bez wody ogranicza się do zaledwie kilku dni, zwykle od 4 do 7, maksymalnie do 10 w ekstremalnych przypadkach. Moje badania nad przetrwaniem w warunkach pustynnych pokazują, że utrata 10% wody w organizmie prowadzi do poważnych problemów, a 20% może być śmiertelna. To kwestia priorytetu – woda jest absolutnie niezbędna.

• Bez jedzenia: Organizm, w przeciwieństwie do braku wody, radzi sobie znacznie lepiej. Literatura medyczna podaje, że okres przeżycia bez jedzenia może wynosić nawet 30-40 dni, o ile dostępna jest woda. Gandhi, na przykład, podczas swoich postów potrafił przetrwać ponad 20 dni. Sam kiedyś eksperymentowałem z postem i po 10 dniach czułem się, powiedzmy, dość słabo, ale byłem w stanie funkcjonować. Należy jednak pamiętać, że to moje osobiste doświadczenie, a reakcje organizmu są bardzo indywidualne.

Warto dodać, że te szacunki odnoszą się do względnie zdrowych osób. W przypadku choroby, szczególnie przewlekłej, tolerancja na brak pożywienia spada. Czynniki takie jak wiek, płeć, masa ciała, a nawet predyspozycje genetyczne, również odgrywają rolę.

Ile najdłużej żył człowiek bez jedzenia?

Pamiętam jak usłyszałam o tym gościu, Angusa Barbieri, co nie jadł przez ponad rok! To było chyba na biologii w liceum, jakoś w 2008 roku. Pani Jola, nasza biolożka, w ogóle była fanką takich ekstremalnych przypadków.

Coś tam mówiła o tym, że on był strasznie gruby i chciał schudnąć. 382 dni bez normalnego jedzenia! Szok.

• Rok 1965: wtedy to się stało. Straszne, serio.
• Angus Barbieri: Gość, który to wytrzymał. Podobno był pod opieką lekarzy, no bo inaczej to by chyba umarł.
• 125 kg: Tyle schudł. To więcej niż ja ważę! O rany!

Pamiętam, że wtedy zastanawiałam się, co on w ogóle pił? Pewnie tylko wodę i jakieś witaminy. I jak on dał radę psychicznie? Ja bez śniadania jestem nie do życia, a co dopiero ponad rok bez jedzenia!

Szczerze mówiąc, ta historia trochę mną wstrząsnęła. Niby to pod kontrolą lekarzy, ale i tak wydaje mi się to szaleństwem. I tak się zastanawiam, czy on potem normalnie zaczął jeść, czy po takim czasie organizm w ogóle się do tego przystosował? I czy odzyskał wagę z powrotem?! To w ogóle było bezpieczne? Mam nadzieję, że tak!