Jak wpisać ustawę do bibliografii?

21 wyświetlenia

W bibliografii ustawę należy zapisać w sposób uporządkowany, podając jej pełną nazwę, datę uchwalenia oraz miejsce publikacji. Zamiast ogólnego z późn. zm. przy zmianach stosuje się skrót ze zm.. Precyzyjne wskazanie źródła pozwala czytelnikowi na szybkie i łatwe odnalezienie tekstu prawnego, a także na sprawdzenie jego aktualności.

Sugestie 0 polubienia

Kodeks Prawa i Porządku: Jak Poprawnie Cytować Ustawy w Bibliografii, unikając Pułapek Niejasności

W świecie akademickim i prawniczym, precyzja i rzetelność są fundamentem solidnej argumentacji. Dotyczy to również poprawnego cytowania źródeł, w tym aktów prawnych. Ustawy, jako podstawowe narzędzie regulujące nasze życie, często stanowią fundament analiz i badań. Dlatego też, umiejętność poprawnego umieszczenia ich w bibliografii jest kluczowa dla klarowności i wiarygodności pracy. Jak zatem z sukcesem opanować tę sztukę, unikając potknięć i zapewniając czytelnikowi łatwy dostęp do źródła?

Po pierwsze: Pełna Identyfikacja, Sekret Precyzji

Zapomnij o skrótach i niedopowiedzeniach. Kluczem do sukcesu jest podanie pełnej nazwy ustawy. Zaczynając od rodzaju aktu prawnego, przejdź do jego tytułu, który w sposób jednoznaczny określa materię regulowaną. Na przykład, zamiast pisać “ustawa o rachunkowości”, napisz: “Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości”.

Po drugie: Chronologia Niezbędna, Data Ustawy Twoim Przyjacielem

Kolejnym elementem niezbędnym jest podanie daty uchwalenia ustawy. To kluczowe dla ustalenia jej wersji i obowiązujących przepisów w danym czasie. Data powinna być umieszczona zaraz po rodzaju aktu prawnego i przed jego tytułem, zgodnie z powyższym przykładem.

Po trzecie: Dziennik Ustaw, Twoje Źródło Lokalizacji

Następnie, należy wskazać miejsce publikacji ustawy. Zazwyczaj jest to Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.). W bibliografii podajemy numer Dziennika Ustaw oraz pozycję, pod którą ustawa została opublikowana. Przykład: “Dz.U. 1994 Nr 121 poz. 591”.

Po czwarte: Unikaj Ogólnych “Z późn. zm.”, Postaw na Konkrety!

Używanie ogólnego skrótu “z późn. zm.” jest nieprecyzyjne i nieużyteczne dla czytelnika. Zamiast tego, użyj skrótu “ze zm.” oraz, jeśli to możliwe, wskaż konkretne zmiany, które są istotne dla Twojej analizy. Można to zrobić poprzez dodanie informacji o konkretnej nowelizacji lub kilku nowelizacjach w nawiasie. Przykład: “Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. 1994 Nr 121 poz. 591 ze zm.) [Dz.U. 2021 poz. 2105]”.

Po piąte: Formatowanie ma Znaczenie, Spójność i Konsekwencja

Zadbaj o spójne formatowanie całej bibliografii. Ustal jeden standard i trzymaj się go konsekwentnie. Czy to kursywa dla tytułu ustawy, czy kropka po dacie, ważne jest, aby prezentować informacje w jednolity i uporządkowany sposób.

Przykładowe poprawne wpisy w bibliografii:

  • Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 Nr 16 poz. 93 ze zm.).
  • Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. 1997 Nr 140 poz. 939 ze zm.).
  • Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997 Nr 88 poz. 553 ze zm.) [Dz.U. 2022 poz. 1155].

Podsumowując:

Poprawne cytowanie ustaw w bibliografii to nie tylko kwestia formalności, ale przede wszystkim wyraz szacunku dla prawa i czytelnika. Stosując się do powyższych zasad, zapewnisz klarowność, wiarygodność i użyteczność swojej pracy, ułatwiając innym dostęp do źródeł i możliwość weryfikacji Twoich argumentów. Pamiętaj: precyzja to podstawa!