Czego nie wolno mówić nastolatkom?

Czego nie mówić nastolatkowi: Klucz do empatii i zrozumienia

Okres dojrzewania to burzliwy czas pełen zmian fizycznych, emocjonalnych i społecznych. Dla nastolatka świat jest intensywny, a emocje – potężne. Dlatego sposób, w jaki z nim rozmawiamy, ma ogromne znaczenie. Niektóre frazy, choć wydają się niewinne, mogą wywołać znaczne szkody, pogłębiając jego niepewność i izolację.

Zamiast banalnych porad, które brzmią jak puste słowa, potrzebuje on zrozumienia i empatii. Unikajmy więc stwierdzeń, które mogą zranić lub zminimalizować jego doświadczenia. Oto kilka przykładów czego nie mówić nastolatkowi:

1. Unikaj generalizujących stwierdzeń, które pomniejszają jego trudności:

• “Weź się w garść.” / “Przestań marudzić.” / “Nie przesadzaj.” Te zdania brzmią surowo i odrzucają jego uczucia. Zamiast tego, spróbuj zrozumieć, co czuje i dlaczego. Zapytaj: “Co się stało? Chcesz o tym porozmawiać?”

• “W moim wieku było gorzej.” / “Masz łatwe życie.” Porównywanie jego doświadczeń do przeszłości i bagatelizowanie jego trudności tylko go zrani i sprawi, że poczuje się niezrozumiany. Każda osoba doświadcza okresu dojrzewania na swój sposób.

2. Unikaj oskarżeń i przypisywania winy:

• “To twoja wina.” / “Powinieneś był…” / “Dlaczego tak postąpiłeś?” Te frazy wzmacniają poczucie winy i hamują otwartą komunikację. Zamiast sądzić, pomóż mu zrozumieć konsekwencje jego działań i poszukać rozwiązań.

• “Zawsze to robisz!” / “Nigdy cię nie słuchałam!” Uogólnianie zachowań tworzy negatywny obraz nastolatka w jego własnych oczach. Skup się na konkretnym problemie, a nie na całokształcie jego postępowania.

3. Unikaj rad, które nie uwzględniają jego indywidualnych potrzeb:

• “Powinieneś… (zrobić coś, co Tobie wydaje się oczywiste).” Nastolatek może mieć własne plany i cele. Nie narzucaj mu swoich rozwiązań, ale spróbuj zrozumieć jego perspektywę. Zapytaj o jego pomysły i pomóż mu znaleźć drogi do osiągnięcia swoich celów.

4. Unikaj ignorowania jego emocji:

• “Nie rozumiem, dlaczego jesteś taki zły/smutny.” Brak zrozumienia i akceptacji jego emocji zwiększa jego poczucie osamotnienia. Nawet jeśli nie rozumiesz jego stanu, pokaż, że go słuchasz i szanujesz jego uczucia. Powiedz: “Widzę, że jesteś zły/smutny. Powiedz mi, co się stało.”

Zamiast powyższych stwierdzeń, skup się na aktywnym słuchaniu, empatii i otwartej komunikacji. Stwórz bezpieczną przestrzeń, w której nastolatek będzie czuł się swobodnie, by dzielić się swoimi myślami i emocjami bez obawy o osąd. Pamiętaj, że jego trudności są prawdziwe i zasługują na szacunek i zrozumienie.