Jak leczyć brak popędu seksualnego?

47 wyświetlenia

Przy niedoborach hormonalnych potwierdzonych badaniami, leczenie niskiego libido może obejmować hormonalną terapię zastępczą estrogenami (miejscowo lub ogólnoustrojowo), testosteronem, progesteronem, bądź zastosowanie selektywnych modulatorów receptora estrogenowego, takich jak tibolon lub ospemifen.

Sugestie 0 polubienia

Cisza w sypialni: Jak odzyskać utracony popęd seksualny?

Brak popędu seksualnego, czyli hiposeksualność, to problem dotykający zarówno kobiety, jak i mężczyzn, niezależnie od wieku. Jego przyczyny są złożone i różnorodne, sięgając od czynników hormonalnych, przez psychiczne i relacyjne, po te związane ze stylem życia. Kluczem do skutecznego leczenia jest precyzyjne zdiagnozowanie źródła problemu. Samoleczenie w tym przypadku jest wysoce niewskazane i może przynieść więcej szkody niż pożytku.

Kiedy hormony grają pierwsze skrzypce:

Jedną z istotnych przyczyn niskiego libido są zaburzenia hormonalne. W przypadku kobiet niedobór estrogenów, progesteronu, a nawet testosteronu może znacząco wpłynąć na odczuwanie pożądania. U mężczyzn natomiast kluczową rolę odgrywa testosteron. Diagnozę stawia się na podstawie szczegółowego wywiadu lekarskiego oraz badań laboratoryjnych, które precyzyjnie określają poziom hormonów we krwi.

Leczenie hormonalne – pod ścisłą kontrolą specjalisty:

Jeżeli badania potwierdzą niedobory hormonalne, leczenie może obejmować hormonalną terapię zastępczą. Nie jest to jednak rozwiązanie uniwersalne i wymaga indywidualnego podejścia. W zależności od potrzeb i stanu zdrowia pacjenta, lekarz może zdecydować się na zastosowanie:

  • Terapii estrogenowej: Może być podawana miejscowo (kremy, żele) lub ogólnoustrojowo (tabletki, plastry), w celu uzupełnienia brakujących estrogenów.
  • Terapii testosteronowej: Zastosowanie testosteronu jest wskazane w przypadku mężczyzn z jego niedoborem. Dostępne są różne formy podania, od zastrzyków po żele i plastry.
  • Terapii progesteronowej: Wskazana w przypadku kobiet z niedoborem progesteronu, często w połączeniu z terapią estrogenową.
  • Selektywnych modulatorów receptora estrogenowego (SERM): Leki takie jak tibolon czy ospemifen, działają selektywnie na receptory estrogenowe, minimalizując jednocześnie ryzyko skutków ubocznych związanych z ogólnoustrojową terapią estrogenową.

Pamiętaj! Hormonalna terapia zastępcza to leczenie objawowe, które powinno być prowadzone pod ścisłą kontrolą lekarza. Regularne badania kontrolne pozwalają na monitorowanie poziomu hormonów i dostosowanie dawki leku do indywidualnych potrzeb. Należy również pamiętać o potencjalnych skutkach ubocznych, które lekarz omówi z pacjentem przed rozpoczęciem leczenia.

Poza hormonami – inne aspekty hiposeksualności:

Niskie libido może być również wynikiem:

  • Problemów psychicznych: Depresja, lęk, stres, a także traumatyczne doświadczenia seksualne znacząco wpływają na popęd seksualny. W takich przypadkach konieczna jest konsultacja z psychiatrą lub psychologiem.
  • Problemy w relacji: Konflikty, brak komunikacji, a także brak satysfakcji z życia seksualnego w związku mogą prowadzić do obniżenia libido. Terapia par może okazać się pomocna w rozwiązaniu tych problemów.
  • Styl życia: Niezdrowa dieta, brak aktywności fizycznej, nadużywanie alkoholu i narkotyków, a także niedosypianie negatywnie wpływają na libido. Zmiana stylu życia może przynieść znaczącą poprawę.
  • Choroby przewlekłe: Cukrzyca, choroby serca, nadciśnienie tętnicze, a także niektóre leki mogą wpływać na popęd seksualny.

Podsumowując, leczenie braku popędu seksualnego wymaga holistycznego podejścia. W przypadku podejrzenia niedoborów hormonalnych, konsultacja z endokrynologiem jest niezbędna. Jednakże, w wielu przypadkach, kluczem do sukcesu jest kompleksowe podejście uwzględniające aspekty psychologiczne, relacyjne i styl życia. Pamiętaj, że szukanie pomocy to pierwszy krok do odzyskania satysfakcji seksualnej.

#Libido #Seksualność #Zdrowie