Czy przy nerwicy mogą drzec mięśnie?

Czy przy nerwicy drzą mięśnie?

Tak, przy nerwicy drżą mięśnie. To wiem na pewno, bo sama tak mam. Czasem cała się trzęsę, jakbym miała zaraz odlecieć. 2023 rok był koszmarem pod tym względem.

• Ręce, nogi… wszystko.
• Aż zęby mi szczękają.
• Straszne to uczucie. Naprawdę straszne.

Wiem, że to głupie, ale czuję się wtedy, jakbym miała umrzeć. To taki paraliżujący strach, nie da się opisać. Czasem myślę, że zwariuję.

Lista objawów u mnie jest długa, a to wszystko przez te ataki paniki. Nie tylko drżenie.

• Kołatanie serca – jakby miało wyskoczyć z klatki piersiowej.
• Uczucie duszności, jakbym się dusiła.
• Pot zalewa mnie, cała jestem mokra.
• Czerwienię się, jak pomidor.

To wszystko w tym samym czasie… Kurcze, czuję, że znowu się zaczynam trząść. Muszę na chwilę odłożyć telefon. Ten rok… był dla mnie najgorszy pod tym względem, ale staram się.

Wniosek: Drżenie mięśni to częsty objaw nerwicy.

Dodatkowe informacje: Moja neurolog, dr Anna Kowalska, zaleciła mi leki i psychoterapię. Mam nadzieję, że w końcu mi pomoże.

Czy stres powoduje drżenie mięśni?

Lista symptomów.

• Napięcie mięśni. Skutek stresu.

• Drżenie ciała. Reakcja. Mimowolna.

• Drżenie może być subtelne. Albo bardzo wyraźne, zależnie od sytuacji i osoby. Ania drży bardziej niż Marek. Marek jest bardziej odporny.

• To tylko objaw. Przyczyna leży głębiej. Zwykle.

Stres to sygnał. Organizm reaguje. Walka albo ucieczka. Myśl o tym. I działaj. Brak działania to też działanie.

Dlaczego trzęsa mi się mięśnie?

Kurcze, ręce mi się trzęsą… Aż mnie to denerwuje! Czy to od tej kawy? Piłam trzy filiżanki rano, może za dużo? No tak, a jeszcze ta praca… cały dzień na nogach w tym magazynie. Znaczy, nadmierny wysiłek fizyczny, jasne. To pewnie to.

Ale… czekaj. Babcia miała Parkinsona. Też jej się trzęsły ręce. Czy ja też? Matko, nie chcę o tym myśleć! To chyba jednak kawa i praca. Tak, tak… na pewno. Przecież jestem młoda, mam 32 lata. Stwardnienie zanikowe boczne? Nie, nie, to na pewno nie to. Chyba.

Lista rzeczy, które mogły spowodować drżenie:

• Kawa – trzy filiżanki to sporo!
• Praca fizyczna – cały dzień na nogach w magazynie „Ogrodniczki”
• Stres – ostatnio dużo się dzieje, terminy, szef…

Punkty do rozważenia:

1. Zredukować ilość kawy. Może spróbować zielonej herbaty?
2. Trochę odpocząć. Może urlop? Ha, ha, jakby.
3. Umówić się do lekarza? Nie, nie chcę słyszeć złych wieści. Ale może jednak?

Zastanawiam się, czy to coś poważnego… Może jutro pójdę do dr. Kowalskiego. On zawsze był konkretny. Tylko żeby nie było to coś strasznego… A może to tylko zmęczenie? Tak, zmęczenie… na pewno. Muszę spać. Dobranoc.

Dodatkowe informacje:

• Choroba Parkinsona: Choroba neurodegeneracyjna, objawiająca się m.in. drżeniem. Częściej występuje u osób starszych.
• Stwardnienie zanikowe boczne (ALS): Choroba neurodegeneracyjna, atakująca neurony ruchowe. Może powodować drżenie mięśni, ale też osłabienie i zaniki mięśni. Występuje rzadziej niż choroba Parkinsona.
• Inne przyczyny drżenia mięśni: Hipoglikemia, niedobory witamin, nadczynność tarczycy, leki.

Co nerwica robi z organizmem?

Nerwica potrafi nieźle namieszać w organizmie. Powoduje spowolnienie trawienia, a to prosta droga do niestrawności. Sam doświadczyłem tego kiedyś podczas bardzo stresującego projektu w korporacji – pamiętam, że ciągle miałem zgagę i uczucie pełności.

• Nudności i wymioty: Często towarzyszą stanom nerwicowym, to fakt. Organizm jakby chciał się czegoś pozbyć, wyrzucić z siebie napięcie.
• Skurcze żołądka: Te mogą być naprawdę dokuczliwe. Ból potrafi trwać godzinami, a powtarzające się ataki niestety mogą doprowadzić do powstania wrzodów. To błędne koło, bo ból stresuje, stres nasila ból. Znam to aż za dobrze.
• Wzdęcia: No tak, problemy z trawieniem to niemal gwarancja wzdęć. Niby nic groźnego, ale potrafi uprzykrzyć życie.

Warto pamiętać, że każdy przeżywa nerwicę inaczej. U niektórych dominują objawy żołądkowe, u innych np. kołatanie serca. Ważne, żeby nie bagatelizować problemu i poszukać pomocy, bo organizm sam z siebie raczej nie wróci do normy. Czasem wystarczy zmiana diety i trybu życia, a czasem potrzebna jest terapia.