Jakie wyniki przy infekcji bakteryjnej?

Poza CRP: Jak rozpoznać infekcję bakteryjną?

Podwyższone stężenie białka C-reaktywnego (CRP) jest często cytowanym wskaźnikiem infekcji, a wartość powyżej 40 mg/L rzeczywiście sugeruje zakażenie bakteryjne. Jednakże, poleganie wyłącznie na tym parametrze jest uproszczeniem i może prowadzić do błędnych wniosków. CRP jest wskaźnikiem stanu zapalnego, a nie specyficznym markerem rodzaju patogenu. Wysokie CRP może wystąpić również w przypadku infekcji wirusowych, grzybiczych, a także chorób autoimmunologicznych i nowotworowych. Dlatego też, diagnoza infekcji bakteryjnej wymaga szerszego spojrzenia.

Jakie jeszcze wyniki mogą wskazywać na infekcję bakteryjną?

Oprócz CRP, lekarz bierze pod uwagę szereg innych czynników, takich jak:

• Objawy kliniczne: To kluczowy element diagnozy. Charakter objawów, ich nasilenie i czas trwania dają lekarzowi wiele informacji. Na przykład, wysoka gorączka, silny ból, obrzęk i ropna wydzielina silnie sugerują infekcję bakteryjną. Natomiast stopniowy początek objawów, łagodny przebieg i brak ropnej wydzieliny raczej wskazują na infekcję wirusową.

• Badanie krwi: Oprócz CRP, ważne są inne parametry takie jak:

  • Liczba białych krwinek (leukocyty): Zwiększona liczba leukocytów, zwłaszcza neutrofili (rodzaj białych krwinek walczących z bakteriami), może sugerować infekcję bakteryjną. Jednakże, ten wskaźnik również nie jest specyficzny.
  • Odczyn opadania krwinek (OB): Podobnie jak CRP, jest wskaźnikiem stanu zapalnego, ale jego wartość diagnostyczna jest mniejsza niż CRP.

• Badanie posiewu: To najpewniejsza metoda diagnozy infekcji bakteryjnej. Polega na pobraniu próbki (np. krwi, moczu, plwociny) i hodowli bakterii w laboratorium. Pozwala to na identyfikację rodzaju bakterii oraz określenie jej wrażliwości na antybiotyki. To kluczowe informacje dla skutecznego leczenia.

• Badanie obrazowe: W niektórych przypadkach, np. przy podejrzeniu zapalenia płuc lub ropnia, konieczne jest wykonanie badania rentgenowskiego klatki piersiowej lub tomografii komputerowej (TK).

Podsumowanie:

Diagnoza infekcji bakteryjnej opiera się na kompleksowej ocenie objawów klinicznych, wyników badań laboratoryjnych (w tym CRP, ale nie tylko) oraz, co najważniejsze, na badaniu posiewu. Wysokie CRP może sugerować infekcję bakteryjną, ale nie jest to wystarczający dowód. Tylko lekarz, po zebraniu wszystkich informacji, może postawić prawidłową diagnozę i zalecić odpowiednie leczenie. Samoleczenie antybiotykami jest niebezpieczne i może prowadzić do rozwoju oporności bakterii na leki.