Kiedy mówimy o znęcaniu psychicznym?

Cień niewidzialnego przemocy: Kiedy mówimy o znęcaniu psychicznym?

Znęcanie psychiczne, w przeciwieństwie do fizycznego, pozostaje często niewidoczne dla otoczenia. Brak siniaków i widocznych ran utrudnia jego rozpoznanie, a sama ofiara często zmaga się z poczuciem winy i wstydem, uniemożliwiając jej szukanie pomocy. Ale co tak naprawdę kryje się pod pojęciem znęcania psychicznego i jak odróżnić je od zwykłych konfliktów w relacji?

Kluczowym elementem jest celowość działań sprawcy. Nie chodzi tu o przypadkowe rany słowne czy chwilowe konflikty. Znęcanie psychiczne to systematyczne i długotrwałe naruszanie psychicznej integralności ofiary, budowane na umyślnych działaniach mających na celu jej podporządkowanie i zniszczenie.

Oznacza to, że sprawca nie tylko rani słowami, ale przede wszystkim buduje system kontroli i manipulacji. To nie tylko pojedyncze wyzwiska, ale skrupulatnie zaplanowana strategia:

• Izolacja: Sprawca systematycznie odcina ofiarę od jej wsparcia społecznego – rodziny, przyjaciół, ograniczał kontakt z bliskimi, kontroluje jej komunikację. To forma pozbawiania możliwości znalezienia pomocy i obiektywnego spojrzenia na sytuację.

• Deprecjacja: Ofiera jest systematycznie poniżana, krytykowana, jej zdanie i uczucia są bagatelizowane. Sprawca podważa jej poczucie wartości, kompetencji i samooceny, sprawiając, że czuje się bezsilna i bezwartościowa. To nie tylko pojedyncze negatywne komentarze, ale ciągłe podważanie jej tożsamości.

• Manipulacja emocjonalna: Sprawca używa szantażu emocjonalnego, groźb (bezpośrednich lub subtelnych), wykorzystuje poczucie winy i odpowiedzialności ofiary, aby utrzymać kontrolę. Manipuluje jej emocjami, gra na jej lękach i wątpliwościach.

• Obwinianie ofiary: To jeden z najczęstszych mechanizmów. Sprawca przerzuca odpowiedzialność za swoje zachowanie na ofiarę, przekonując ją, że sama jest przyczyną problemów, że zasługuje na takie traktowanie. To sprawia, że ofiara zaczyna wątpić w siebie i w swoją percepcję rzeczywistości.

Znęcanie psychiczne nie jest jednorazowym zdarzeniem, ale wzorem zachowań. Jego rozpoznanie wymaga uważnej obserwacji i zrozumienia dynamicznych relacji między ofiarą a sprawcą. Kluczowe jest odróżnienie go od sporadycznych konfliktów czy różnic w poglądach. Jeśli działania sprawcy są celowe, systematyczne i mają na celu podporządkowanie i zniszczenie drugiej osoby, mamy do czynienia z przemocą psychiczną, która wymaga natychmiastowej interwencji. Pamiętajmy, że pomoc jest dostępna i warto o nią walczyć.

#Nadużycie Władzy #Przemoc Psychiczna #Znęcanie Psychiczne