Kiedy 10 lat, a kiedy 50?

Między dekadą a półwieczem: Zawiłości przechowywania dokumentacji pracowniczej

Kodeks pracy, choć w założeniu ma upraszczać życie pracodawcom, w praktyce potrafi zaskakiwać swoimi niuansami. Jednym z takich aspektów jest okres przechowywania dokumentacji pracowniczej, który – okazuje się – nie jest stały i zależy od daty zatrudnienia pracownika. Ta pozorna prostota kryje w sobie pułapkę, w którą łatwo wpaść, narażając się na konsekwencje prawne.

W powszechnym mniemaniu panuje przekonanie o 10-letnim terminie przechowywania akt osobowych. To prawda, ale tylko częściowa. Okres przechowywania dokumentacji pracowniczej dla osób zatrudnionych po 1 stycznia 2019 roku wynosi rzeczywiście 10 lat. Po upływie tego czasu pracodawca może je zniszczyć, zachowując jednak ślad w postaci spisu zniszczonych dokumentów. To rozwiązanie wydaje się przejrzyste i wygodne.

Sytuacja komplikuje się jednak, gdy weźmiemy pod uwagę pracowników zatrudnionych przed 1 stycznia 1999 roku. Dla tej grupy pracowników obowiązuje 50-letni okres przechowywania dokumentacji. Ta znacząca różnica wynika z przepisów obowiązujących w przeszłości i różnic w archiwizacji danych. Dla pracodawców zarządzających dokumentacją osób zatrudnionych w tak długim okresie, oznacza to konieczność utrzymywania archiwum obejmującego znaczną ilość dokumentów, potencjalnie generującego wysokie koszty związane z magazynowaniem i zabezpieczeniem.

Co to oznacza w praktyce? Pracodawca musi dokładnie analizować datę rozpoczęcia zatrudnienia każdego pracownika, aby określić właściwy okres przechowywania jego dokumentacji. Brak znajomości tych przepisów może prowadzić do przedwczesnego niszczenia dokumentów, co rodzi ryzyko odpowiedzialności prawnej w przypadku późniejszych roszczeń pracownika. Z drugiej strony, zbyt długie przechowywanie dokumentacji generuje koszty, a w przypadku firm z dużą rotacją pracowników – znaczny nakład pracy związany z zarządzaniem archiwum.

Aby uniknąć problemów, warto:

• Utrzymać szczegółową ewidencję dat zatrudnienia wszystkich pracowników.
• Opracować wewnętrzny system archiwizacji, który uwzględnia różnice w terminach przechowywania dokumentacji.
• W razie wątpliwości skonsultować się z prawnikiem lub specjalistą ds. archiwizacji.

Podsumowując, kwestia przechowywania dokumentacji pracowniczej nie jest tak prosta, jak mogłoby się wydawać. Różnica między 10 a 50 latami to nie tylko kwestia wygodnego zarządzania archiwum, ale również przestrzegania prawa i unikania potencjalnych problemów prawnych. Dlatego też, dokładne poznanie i stosowanie przepisów jest kluczowe dla każdego pracodawcy.

#Dorosłość #Dzieciństwo #Życie