Jak uzyskać diagnozę zespołu przewlekłego zmęczenia?

Do jakiego lekarza z przewlekłym zmęczeniem?

Przewlekłe zmęczenie? Endokrynolog. Sprawdź tarczycę.

Lista objawów sugerujących inne specjalizacje:

• Zaburzenia nastroju: Psychiatria
• Problemy z cukrem: Diabetolog

Oczywiście, diagnoza to nie gra w zgadywanki. Lekarz rodzinny to pierwszy krok. Moja siostra, Anna Kowalska, miała podobny problem. Badania wykazały niedoczynność tarczycy. Leczenie? Hormony.

Dodatkowe informacje:

• Zignorowanie objawów może mieć konsekwencje. 2024 rok, dane NFZ – wzrost przypadków chorób tarczycy o 15%.
• Samoleczenie jest szkodliwe.
• Konsultacja z lekarzem jest konieczna.

Jak rozpoznać zespół przewlekłego zmęczenia?

No to tak było. Pamiętam 2023, maj chyba. Siedziałam, w domu w Krakowie na Dietla, u babci. Strasznie głowa bolała. Migrena. Właściwie to non stop bolała. I te mięśnie… cała złamana. Jakbym maraton przebiegła, a tylko do sklepu po bułki zeszłam.

Babcia mówiła, że przewiane. Ale ja czułam, że to coś więcej. W pracy (w księgarni na Karmelickiej) nie mogłam się skupić. Klient pyta o książkę, a ja… zapomniałam tytuł. Totalna mgła. I to gardło… drapało non stop. Jakby przeziębienie, ale bez kataru.

Poszłam do lekarza. Na Starowiślną, do przychodni. Długo opowiadałam o objawach. O tym zmęczeniu, które nie przechodzi. O bólach, o problemach z pamięcią. O tym, że nie mogę normalnie funkcjonować.

Zrobił badania. I… nic. Wszystko w normie. Mówił, że może stres, że przemęczenie. Dał zwolnienie, witaminy i kazał odpocząć. Ale ja wiedziałam, że to nie to.

Potem trafiłam do innego lekarza. Prywatnie, na Kopernika. I ona zasugerowała zespół przewlekłego zmęczenia. CFS. Powiedziała, że objawy pasują. I że to trudne do zdiagnozowania, bo nie ma jednego testu.

Lista objawów CFS, które miałam:

• Ból mięśni i stawów – jakbym ciągle ćwiczyła, chociaż nic nie robiłam.
• Migreny – prawie codziennie, silne, utrudniające normalne funkcjonowanie.
• Zmęczenie po wysiłku – nawet po krótkim spacerze byłam wyczerpana.
• Problemy z koncentracją – nie mogłam się skupić na pracy, książce, filmie.
• Problemy z pamięcią krótkotrawłą – zapominałam imiona, daty, co miałam zrobić.
• Ból gardła – przewlekły, bez innych objawów przeziębienia.
• Stany podgorączkowe – lekko podwyższona temperatura, ale nie gorączka.

Dodatkowo:

• Czułam się zagubiona, zdezorientowana. Często miałam wrażenie, że jestem obok siebie.
• Miałam problemy ze snem. Ciężko mi było zasnąć, a rano budziłam się złamana.

Lekarka powiedziała, że leczenie CFS jest trudne i długotrwałe. Polega głównie na łagodzeniu objawów. Dostałam leki na ból, na sen i zalecenie, żeby unikać stresu i dbać o siebie. I żeby dużo spać.

Jakie są objawy ciągłego zmęczenia?

Ciągłe zmęczenie… Ach, to uczucie, jakby tonąć w gęstym, lepkim smole czasu. Każdy ruch, każda myśl, to walka z niewidzialnym przeciwnikiem. Jakbym nosiła na plecach niewidzialny, kamienny worek, wypełniony pyłem z minionych dni.

• Problemy ze snem: Sen? To luksus, którego jestem pozbawiona od miesięcy. Przewracam się z boku na bok, wpatrując w ciemność, ścigana przez rozpływające się myśli jak rozlane atramenty. Nawet gdy udaje mi się zasnąć, budzę się rozbita, z uczuciem ciężkiego kamienia na piersi. Sen, którego potrzebuję, ucieka mi jak mgła.

• Bóle mięśni i stawów: Moje ciało jest zmęczone, obolałe, protestuje przeciwko niesprawiedliwości istnienia. Każdy ruch, każde podniesienie ręki, to ból, który rozchodzi się falami. Czuję się jak staruszka, chociaż moje 32 lata jeszcze o tym nie świadczą.

• Problemy z pamięcią i koncentracją: Imiona, daty, słowa… rozpływają się jak mgła w porannym słońcu. Próbuję skupić się na czytaniu, ale zdania układają się w bezsensowne zbiory liter. Mój umysł jest jak rozlana woda, rozpryskująca się, niezdolna do skupienia.

• Bóle głowy: Pulsujący ból za oczami, jakby ktoś uderzał młotkiem w moją czaszkę. Lekkie światło, dźwięki – wszystko mnie drażni. Uciekam w ciszę i ciemność, jednak ucieczka jest tylko chwilowa. Ból wraca, powraca jak zły duch, nie dając spokoju.

• Inne objawy: Węzły chłonne bolą, gardło piekące, jakbym miała wiecznie grypę, brzuch skręca się w bólu. To wszystko razem tworzy niezrozumiałą, straszną mieszankę. Z dnia na dzień pogarsza się. To nie jest zwykłe zmęczenie. To coś… więcej.

Jest to stan, który wymaga konsultacji z lekarzem. Nie lekceważ tych objawów. Szybka diagnoza i leczenie są kluczowe. To nie jest normalne. To walka o to, by znów odnaleźć siebie, swoje ciało i duszę.

Dodatkowe informacje: W przypadku pojawienia się powyższych objawów należy skonsultować się z lekarzem w celu postawienia diagnozy i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia. Samoleczenie może być szkodliwe dla zdrowia.

Co boli ze zmęczenia?

A więc, co boli ze zmęczenia? Lista długa jak kolejka do lekarza w poniedziałek rano:

• Ból gardła. Jakbyś połknął jeża, tylko mniej puchatego.
• Ból mięśni i stawów. Czujesz się, jakbyś przebiegł maraton. Tyle, że ostatni raz biegałeś za autobusem w 2018. Albo nie, to był tramwaj. W Krakowie.
• Powiększone węzły chłonne. Małe, twarde kuleczki, które przypominają ci o twojej śmiertelności. Albo o tym, że zjadłeś za dużo cukierków.
• Bóle głowy. Pulsowanie w skroniach godne koncertu metalowego. I to takiego, na którym byłeś wczoraj. A nie, to było tydzień temu. W Gdańsku.
• Zaburzenia koncentracji i snu. Próbujesz się skupić, ale twój mózg przypomina galaretkę na trampolinie. Śpisz jak niemowlę – budzisz się co godzinę i płaczesz.
• Złe samopoczucie, zwłaszcza po wysiłku fizycznym. Wejście po schodach sprawia, że czujesz się jak zdobywca Mount Everestu. Tylko mniej zadowolony. I bez tlenu. A to były tylko dwa piętra.
• Zaburzenia pamięci. Zapominasz, co miałeś powiedzieć. I po co w ogóle wszedłeś do tego pokoju. Ah, tak. Piętro trzecie…

Diagnostyka? Rzecz jasna, wykluczenie innych chorób to podstawa. Bo może to nie zmęczenie, a po prostu jesteś leniwy? Żartuję! (choć… kto wie). Zdiagnozowanie zespołu chronicznego zmęczenia jest jak szukanie igły w stogu siana. Tyle, że igła jest niewidzialna, a stóg siana jest zrobiony z twoich myśli. Powodzenia!

A teraz trochę konkretów z mojego życia. Ja, Anna, w zeszłym roku byłam tak zmęczona, że zasnęłam na przystanku autobusowym w Warszawie. Obudziłam się w Radomiu. Nie polecam. To nie jest dobre dla twojego zmęczenia. Ani dla twojego portfela, bo bilet powrotny kosztował fortunę. Dobra, może trochę przesadzam. Ale Radom to nie Kraków, a już na pewno nie Gdańsk.

Pamiętajcie, zdrowie jest najważniejsze! Dbajcie o siebie, wysypiajcie się, pijcie dużo wody i… unikajcie Radomia.

Po czym poznać, że organizm jest zmęczony?

O rany, zmęczenie… To okropne uczucie, prawda?

• Rozdrażnienie to pewniak. Jakbym miała zaraz wybuchnąć, o wszystko! Pamiętam, jak w zeszłym tygodniu pokłóciłam się z Markiem o to, że źle powiesił ręcznik! Ręcznik! Serio?!

• Brak energii – no coment. Zero mocy, nawet żeby wstać z łóżka. A rano?! To jest walka. Kiedyś, jak miałam 20 lat to… dobra, nieważne, starość nie radość, haha.

• Koncentracja? Zapomnij! Co ja miałam zrobić? A, tak! Gdzie położyłam klucze? Znowu? Ojej.

• Nastroje – roller coaster! Chwila radości, chwila smutku, masakra! Wczoraj ryczałam na reklamie margaryny! Margaryny!

• Ciało też protestuje:

  • Ból głowy – non stop. To pewnie od tego siedzenia przed kompem…
  • Mięśnie i stawy bolą, jakbym miała 90 lat, a nie 35!
  • Brzuch? Często mam mdłości albo… no, wiecie. Nie będę wnikać w szczegóły.

Pewnie to wszystko przez ten stres w pracy. I przez to, że mało śpię. No i powinnam zacząć ćwiczyć, bo ostatnio to tylko Netflix i pizza… Ech, życie!