Czy 35 lat to za dużo, żeby starać się o dziecko?

Ojej, czy 35 lat to już tak strasznie dużo, żeby myśleć o dziecku? No niby mówią, że… no właśnie, co mówią? Słyszałam przecież tyle razy, że “po 35-tce to już ryzyko, ryzyko, ryzyko”. No dobra, to prawda, że niby rośnie ryzyko różnych takich rzeczy, wiesz, powikłania przy porodzie, cesarka częstsza, no i te wady genetyczne… Zespół Downa, to strasznie brzmi, prawda? No i poronienia, Boże, samą myśl o tym mam ciarki.

Ale wiesz, ja znam przecież Kasię, ona urodziła drugie dziecko jak miała 38 lat. I co? I nic! Zdrowiutki chłopak, jak rzepka. No może trochę dłużej starała się zajść w ciążę, ale to chyba normalne, prawda? W każdym razie, ja myślę sobie tak: to, że statystyki pokazują jakieś tam liczby… ok, ale to nie znaczy, że to musi dotyczyć akurat mnie, prawda?

Czytałam gdzieś (nie pamiętam gdzie dokładnie, może w jakimś artykule na necie?), że szanse na zajście w ciążę po 35 roku życia faktycznie spadają. No dobra, spadają. Ale przecież nadal są! I to jest najważniejsze.

No i chyba kluczowe jest to, żeby pogadać z lekarzem. Pójść, popytać, sprawdzić się. Bo wiecie, tak naprawdę to każda z nas jest inna. I to, że jednej się udało, nie znaczy, że mnie też się uda, ale to, że komuś się nie udało, też nie oznacza, że ja nie mam szans. Chodzi o to, żeby podejść do tego na spokojnie i wiedzieć, co się dzieje, rozumiecie? I świadomie podjąć decyzję. No właśnie, świadomie… A co to właściwie znaczy? Dla mnie to znaczy wiedzieć wszystko, co można wiedzieć, i nie bać się pytać. Trochę strach, ale z drugiej strony… jak nie spróbujesz, to się nie dowiesz, prawda? No właśnie.