Po czym poznać, że ktoś ma depresję?

No dobra, to jak poznać, że ktoś… albo ja… ma depresję? Eh, to wcale nie jest takie proste, prawda?

Bo widzicie, depresja to taki kameleon. Niby mówi się o tych symptomach, że zmęczenie ciągłe, jakby ktoś prąd odłączył, albo że nic już nie cieszy. Anhedonia? Brzmi strasznie naukowo, a to po prostu brak radości z czegokolwiek. Pamiętam, jak kiedyś totalnie przestałam lubić swoje ukochane lody czekoladowe! Wyobrażacie sobie?! A to było naprawdę coś… No i oczywiście, ten pesymizm. Wszystko na czarno. “I tak nic z tego nie będzie”, “Po co się starać?”. Znacie to, prawda?

A jeszcze ta sprawa z apetytem… U niektórych to nagle pochłaniają wszystko, co się da, a u innych wręcz przeciwnie – nie mogą nic przełknąć. Pamiętam moją przyjaciółkę, Anię, która schudła chyba z 10 kilo w miesiąc. Serio, wyglądała strasznie… No i to gadanie o niskiej samoocenie, że jestem beznadziejna, że nic mi się nie udaje… Straszne!

No i koncentracja… O matko! Czytanie gazety, a potem człowiek nie pamięta, o czym czytał. Jakby mózg się wyłączył. Albo te problemy z myśleniem… Jakby wszystko szło wolniej, jakby w błocie. Pamiętam, jak próbowałam napisać maila i spędziłam nad nim godzinę, bo po prostu nie mogłam zebrać myśli. Koszmar!

Ale wiecie co? To tylko niektóre rzeczy. Depresja u każdego wygląda trochę inaczej. I wiecie co jeszcze? Czasami to bardzo trudno rozpoznać. Bo ktoś się uśmiecha, pracuje, niby wszystko ok… a w środku… cholera wie, co się dzieje.

Więc co robić? No, ja uważam, że jak coś nas martwi, jak mamy wrażenie, że coś jest nie tak, to trzeba pogadać z lekarzem. Serio. Nie wstydźcie się. To nie jest słabość. To dbanie o siebie. Bo ja tak zrobiłam i, no cóż, pomogło. I to bardzo.