Jakie są ceny alkoholu w Norwegii?

Norweski alkohol: luksus czy konieczność? Ceny, które zaskakują.

Norwegia słynie z wielu rzeczy: pięknej przyrody, fiordów, a także… wyjątkowo wysokich cen alkoholu. To fakt, który zaskakuje wielu turystów i zniechęca do spontanicznych zakupów. Dlaczego alkohol w Norwegii jest tak drogi i ile tak naprawdę trzeba za niego zapłacić?

Monopolistyczny system sprzedaży alkoholu, kontrolowany przez Vinmonopolet, jest głównym powodem tych wysokich cen. Państwowy monopol, istniejący od 1927 roku, ma na celu ograniczenie spożycia alkoholu i generowanie dochodów dla państwa. Wysokie podatki akcyzowe i marże nakładane na alkohol w ramach tego systemu znacząco podnoszą jego finalną cenę.

Nie ma mowy o taniej imprezie w Norwegii. Za butelkę przeciętnego wina w sklepie Vinmonopolet zapłacimy minimum 100 koron norweskich (NOK), co w przeliczeniu na polskie złotówki to około 80-100 zł (kursy walut się zmieniają, więc warto to zawsze zweryfikować). Cena ta oczywiście rośnie wraz z jakością i rodzajem wina. Szlachetne trunki mogą kosztować nawet kilka tysięcy koron.

Sytuacja wygląda podobnie w przypadku mocniejszych alkoholi. Butelka popularnej whisky, w zależności od marki i pojemności, może kosztować od 500 do nawet 800 NOK (około 400-640 zł). Podobne ceny obowiązują w przypadku wódek, ginów czy rumów. Importowane alkohole są jeszcze droższe.

Wysokie ceny nie zniechęcają jednak wszystkich. Norwegowie, przyzwyczajeni do tych cen, traktują alkohol raczej jako okazjonalny luksus niż powszechnie dostępny napój. Popularnością cieszą się natomiast piwa, które choć również droższe niż w Polsce, są relatywnie tańsze od innych alkoholi.

Podsumowując, planując wyjazd do Norwegii, warto przygotować się na wysokie ceny alkoholu. Zapasy warto zrobić przed wyjazdem lub ograniczyć się do spożywania tańszych napojów. Wysokie ceny są jednak integralną częścią norweskiej polityki społecznej, mającą na celu kontrolowanie konsumpcji alkoholu i generowanie przychodów dla państwa. Pamiętajmy, że koszt alkoholu w Norwegii to nie tylko cena produktu, ale również cena za kontrolowany i – dla wielu – ograniczony dostęp do niego.