Czy parki rozrywki są bezpieczne?

No dobra, parki rozrywki i bezpieczeństwo… powiem wam szczerze, od zawsze mam z tym mieszane uczucia. Pamiętam, jak byłam mała, to te wszystkie rollercoastery wydawały mi się po prostu GIGANTYCZNE! I te krzyki! Niby wszyscy się śmieją, ale ja zawsze miałam lekką zgagę ze strachu. W sumie, do dzisiaj mam.

Widzę te karuzele, co się kręcą jak szalone, i te wagoniki, co pędzą w dół… no po prostu ciarki przechodzą. Wiem, że są jakieś tam regulacje, że wszystko sprawdzają, no ale… no właśnie, ale. Czy to naprawdę wystarcza? Tyle ludzi, tyle maszyn naraz… sama nie wiem.

No bo pomyślcie, te wszystkie śruby, te kable, te silniki… wszystko musi działać idealnie, żeby nikt nie ucierpiał. I jasne, statystyki pewnie mówią, że szansa na wypadek jest minimalna. Słyszałam, że częściej się zdarzają jakieś drobne urazy, typu zadrapania czy skręcenia, niż coś naprawdę poważnego. Ale wiecie co? Nawet mała ryska może popsuć cały dzień!

Pamiętam, jak raz w Energylandii, czekając w kolejce do jakiejś super kolejki górskiej (już nawet nie pamiętam jakiej, chyba Hyperion), widziałam, jak nagle zatrzymali jedną z karuzel. Tak po prostu, w połowie trasy! Niby potem mówili, że to tylko drobna usterka, ale… no wiecie, jak to podziałało na wyobraźnię? I co, poszłam na tą kolejkę? No jasne, że nie!

Dla dzieciaków to magia, ja rozumiem. Moja siostrzenica, na przykład, potrafi siedzieć na tych kręciołkach godzinami i piszczeć z radości. Ale dla mnie… no dla mnie to zawsze jest taki miks radości i lekkiego niepokoju. I pewnie zawsze już tak będzie. Niby się cieszę, że się dobrze bawią, ale gdzieś tam w głowie zawsze mam taką małą lampkę ostrzegawczą. Ech… chyba jestem po prostu panikarą?