Czy na prześwietleniu widać ścięgna?

Prześwietlenie a ścięgna: Co naprawdę widać na zdjęciu rentgenowskim?

Prześwietlenie, inaczej zdjęcie rentgenowskie (RTG), to powszechne i cenne narzędzie diagnostyczne w medycynie. Pozwala w szybki i stosunkowo niedrogi sposób ocenić stan kości i stawów. Ale co z tkankami miękkimi, takimi jak ścięgna? Czy na prześwietleniu widać ścięgna i czy można ocenić ich stan za pomocą tej metody? Odpowiedź, niestety, nie jest jednoznaczna.

Dlaczego ścięgna są słabo widoczne na RTG?

Zdjęcia rentgenowskie powstają dzięki różnicom w pochłanianiu promieniowania przez różne tkanki. Kości, ze względu na dużą zawartość wapnia, pochłaniają promieniowanie RTG w znacznym stopniu, dlatego są wyraźnie widoczne na zdjęciu. Ścięgna, zbudowane głównie z tkanki łącznej, pochłaniają promieniowanie w znacznie mniejszym stopniu, przez co są niemal przezroczyste dla promieni rentgenowskich. W efekcie, bezpośrednia obserwacja ścięgien na prześwietleniu jest praktycznie niemożliwa.

Kiedy prześwietlenie może sugerować problem ze ścięgnami?

Choć same ścięgna nie są widoczne bezpośrednio, prześwietlenie może dostarczyć pośrednich informacji o ich stanie. Zmiany takie jak:

• Zwężenia przestrzeni stawowej: Mogą wskazywać na zapalenie ścięgna i obrzęk tkanek wokół stawu, choć nie potwierdzają bezpośrednio uszkodzenia ścięgna.
• Zwapnienia w obrębie ścięgien (entezopatie): Czasami, w wyniku przewlekłych stanów zapalnych, dochodzi do odkładania się wapnia w obrębie przyczepów ścięgien do kości. Te zwapnienia są widoczne na prześwietleniu i mogą wskazywać na przewlekłe problemy ze ścięgnami.
• Awulsyjne złamania: W skrajnych przypadkach, np. podczas nagłego i silnego skurczu mięśnia, może dojść do oderwania fragmentu kości wraz z przyczepionym do niego ścięgnem. Takie złamania awulsyjne są dobrze widoczne na prześwietleniu.
• Zmiany w ustawieniu kości: Przewlekłe problemy ze ścięgnami mogą prowadzić do zmian kompensacyjnych w biomechanice stawu i wpływać na ustawienie kości. Te zmiany mogą być zauważalne na prześwietleniu.

USG – lepsze spojrzenie na ścięgna

Jeśli lekarz podejrzewa problem ze ścięgnami, a prześwietlenie nie dostarcza wystarczających informacji, często zaleca się wykonanie badania USG (ultrasonografii). USG wykorzystuje fale dźwiękowe do obrazowania tkanek miękkich, w tym ścięgien. Pozwala na dokładną ocenę:

• Struktury ścięgna: USG umożliwia ocenę grubości, echogeniczności (zdolności odbijania fal dźwiękowych) i ciągłości ścięgna. Dzięki temu można wykryć stany zapalne, naderwania, zerwania i inne uszkodzenia strukturalne.
• Okolicy ścięgna: USG pozwala na ocenę stanu tkanek otaczających ścięgno, takich jak kaletki maziowe, więzadła i mięśnie. Można zidentyfikować obrzęk, stany zapalne i obecność płynu.
• Funkcji ścięgna: USG, w przeciwieństwie do prześwietlenia, umożliwia dynamiczną analizę funkcji ścięgien. Pozwala ocenić ich ślizg, napięcie, rotację oraz potencjalne problemy, takie jak przeskakiwanie ścięgna lub uwięzienie w tkankach bliznowatych czy konfliktach kostno-tkankowych. Zatem, USG dostarcza znacznie więcej informacji niż zdjęcie rentgenowskie.

Podsumowanie

Prześwietlenie jest przydatnym narzędziem diagnostycznym do oceny kości, ale nie jest optymalne do bezpośredniej oceny ścięgien. Choć może dostarczyć pośrednich informacji sugerujących problem ze ścięgnami, dokładniejszą diagnostykę uszkodzeń ścięgien umożliwia badanie USG, które pozwala na ocenę struktury, okolicy i funkcji tych istotnych struktur. Ostateczną decyzję o wyborze metody diagnostycznej zawsze podejmuje lekarz, biorąc pod uwagę objawy pacjenta i podejrzenia kliniczne.

#Kości #Prześwietlenie #Ścięgna