Jak suszyć kiełbasę po wędzeniu?

No dobra, więc uwędziliśmy kiełbasę… i co teraz? Wiszą te piękne, pachnące cuda i… czekają. Na co? No właśnie, na suszenie! I tu się zaczyna cała filozofia, bo nie jest to takie proste, jak by się mogło wydawać. Wiem, co mówię, bo sama kiedyś myślałam, że im szybciej, tym lepiej. Wrzuciłam kiełbasę do ciepłego pomieszczenia z wiatrakiem… i co? Zewnętrzna warstwa wyschła na kamień, a środek został miękki i… no cóż, powiedzmy, że nie nadawał się do jedzenia. Tragedia po prostu! Ile pracy poszło na marne!

Zapamiętajcie więc moje słowa: przewiewne, chłodne i suche miejsce – to klucz do sukcesu. Żadnych trzydziestu stopni! Serio, po co ta gorączka? Kiełbasa potrzebuje czasu, żeby wyschnąć równomiernie, żeby ten dym, ten aromat wędzenia, przeszedł do środka. Wyobraźacie sobie, jak ten smak się rozwija, jak te przyprawy dojrzewają? Mój dziadek zawsze suszył kiełbasę na strychu. Pamiętam, jak tam wchodziłam, taki chłodek, zapach siana… i te kiełbasy, wiszące pod krokwiami. Cudo! Nikt tam nie mierzył temperatury, nie włączał wentylatorów. Po prostu wisiały i schły sobie powoli, spokojnie. I wiecie co? Były przepyszne!

Gdzieś czytałam, że optymalna temperatura to około 10-15 stopni. No i wilgotność, nie za duża, żeby kiełbasa nie spleśniała, ale też nie za mała, żeby nie wyschła na wiór. Trudno tak idealnie trafić, ale natura zazwyczaj sama sobie radzi. No i czas… ile to trwa? Zależy od grubości kiełbasy, od wilgotności powietrza… czasem tydzień, czasem dwa, a czasem i dłużej. Trzeba obserwować, macać, wąchać… No i cierpliwość, cierpliwość i jeszcze raz cierpliwość! W końcu przecież gra jest warta świeczki, prawda? Bo domowa, wędzona kiełbasa… nie ma nic lepszego!

#Kiełbasa Suszona #Suszenie Kiełbasy #Wędzenie Kiełbasy