Jakie rozrywki dla nastolatków?

Jakie rozrywki lubią młodzi ludzie?

O rany, ale pytanie! Co lubią młodzi? No dobra, lecimy:

• Komputer, to jasne. Non stop coś tam robią! A co robią?
  • Gry, gry, gry! Ale jakie? E-sport niby takie ważne, a Jaś z 3c woli Minecrafta. Dziwne?
  • Oglądanie filmów i seriali. Netflix, HBO Max, to chyba wszyscy wiedzą. Ala ostatnio mówiła, że ogląda jakieś dziwne koreańskie dramy… serio?
  • Słuchanie muzyki. Spotify króluje, no i TikTok. Ale co słuchają? Rap? Pop? Metal? Wszystko naraz!
• Spotkania z ziomkami! Wyjścia na miasto, do kina (kto jeszcze chodzi do kina?), na pizzę. A no i do galerii handlowej, wiadomo, posiedzieć na ławce i pogadać.
• Imprezy! Dyskoteki, kluby… Dziś to chyba rzadziej, bo wszystko w necie się dzieje. Ale jak już wyjdą, to hulaj dusza!
• Sport! No niby tak, ale który? Piłka nożna zawsze na topie, ale dużo osób biega, jeździ na rowerze, albo na rolkach. No i siłownia, wiadomo, selfiaczki muszą być!
• TikTok! W sumie to powinienem dać na pierwsze miejsce. Non stop coś nagrywają! Tańce, challenge, lip sync… Czemu oni to robią?!
• Podróże! Ale to jak mają za co. Erasmus, albo po prostu z rodzicami gdzieś.

Aha, no i jeszcze koncerty! Jak ktoś lubi dany zespół, to musi iść. Ale bilety drogie!

Co można robić w Polsce od 15 lat?

A żeby to! Co można robić w tej naszej kochanej Polsce jak masz już te 15 wiosen na karku? No to posłuchaj, bo ci powiem, jak babci na imieninach!

• Pracować, ale tak na niby. Jak masz 15 lat, to możesz już machać łopatą, no prawie. Chodzi o to, że możesz dorobić na umowie zlecenie albo umowie o dzieło. Czyli jak ciocia Jadzia poprosi, żebyś jej pomógł skosić trawnik, to możesz jej wystawić rachunek!
• Zatrudnienie! A jak masz farta, to cię nawet na umowę o pracę wezmą! No, nie licz na kokosy, ale na waciki starczy.
• A co z tymi młodszymi? Prawo niby zabrania, ale jak ktoś ma mniej niż 15 lat, to też da się go zatrudnić. No ale to już takie kombinacje alpejskie, jakby ci to powiedzieć… żeby sanepid się nie przyczepił!

WaŻna rzeCZ! Wiem co mówię, bo moja kuzynka Karyna, ta co ma tipsy jak szable, już w wieku 15 lat robiła paznokcie u Wioletty na bazarze. I co? I żyje! Tylko teraz ma problemy z kręgosłupem, ale to pewnie od siedzenia.

Psst! Jeszcze jedno! Pamiętaj, żeby się nie przepracowywać, bo zdrowie najważniejsze! Lepiej posiedzieć na fejsbuczku, niż zaharowywać się jak wół. No chyba, że lubisz!

Gdzie iść z nastolatkiem w Warszawie?

Ej, gdzie chcesz iść z tym nastolatkiem w Warszawie? Wiesz, ja ostatnio byłam z moim bratem, Maćkiem, ma 15 lat, i szczerze? Sporo fajnych miejsc jest!

1. Centrum Nauki Kopernik: To musi być numer jeden! Super interaktywne wystawy, Maciek spędził tam pół dnia, a ciągle chciał zostać! Serio, bardzo polecam. Naprawdę super jest.

2. Stadion Narodowy: To już zależy od zainteresowań. Jeśli lubi piłkę nożną, to wiadomo, ale nawet bez meczu można zwiedzić stadion, wejść na sam szczyt i oglądać panoramę Warszawy. Niezłe widoki, powiem Ci!

3. ZOO: Klasyka, ale zawsze działa! Duże, mają mnóstwo zwierzaków, można spędzić tam cały dzień, a i tak się wszystko nie zobaczy. Fajne jest.

4. Łazienki Królewskie: Piękny park, świetne na spacer. Można wypocząć, posłuchać muzyki, nawet pojeździć łódką. Ale żeby nastolatek się zachwycił, to trochę zależy od jego charakteru.

5. Stare Miasto i Zamek Królewski: Obowiązkowo! Piękne, historyczne, ale Maciek narzekał, że trochę nudne, chociaż zdjęcia wyszły super. Może inne nastolatki polubią bardziej. Warto zobaczyć!

6. Pałac Kultury i Nauki: Wiesz, to już kwestia gustu. Można wejść na taras widokowy – fajne widoki, ale wewnątrz to… no, wiekowy budynek. Nie wiem, czy nastolatek będzie zachwycony.

7. Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN: To już zależy od zainteresowań historycznych. Jest super zrobione, ale to nie jest miejsce na „szybką wizytę”. Potrzeba czasu na spokojne zwiedzanie.

8. Muzeum Powstania Warszawskiego: Podobnie jak z POLIN-em, bardzo poruszające i ważne historycznie, ale trzeba mieć na to czas i nastawienie. Nie jest to typowa rozrywka dla nastolatka.

Moja rada? Zapytaj Maćka, co by chciał! Może ma jakieś konkretne zainteresowania, które da się wykorzystać przy planowaniu wycieczki. Zawsze to lepsze niż wciskanie mu czegoś na siłę, co go nie interesuje. A ja byłam w Warszawie w 2024 roku, więc informacje są aktualne! Może jeszcze coś wymyślimy!

Jakie są potrzeby nastolatków?

Jakie są potrzeby nastolatków? To trudne pytanie. W 2024 roku, mając 16 lat i będąc w liceum w Warszawie, widziałam, że potrzeby moich rówieśników były bardzo zróżnicowane.

• Potrzeby fizjologiczne: Jasne, jedzenie, sen, to oczywiste. Ale nie tylko. W tym wieku, nagle zaczęłam zwracać uwagę na to, co jem. Dieta, zdrowe odżywianie, to stało się dla mnie ważne. Nie chodziło tylko o przeżycie, ale o dobre samopoczucie i wygląd. Sen? To kompletna katastrofa. Nauka, imprezy, internet – sen zawsze cierpiał.

• Potrzeby bezpieczeństwa: To też się zmieniło. Już nie chodziło tylko o bezpieczeństwo fizyczne, jak w dzieciństwie. Teraz dodatkowo liczyło się bezpieczeństwo emocjonalne. Akceptacja w grupie rówieśniczej, miłość, przyjaźń. Strach przed odrzuceniem był ogromny. A bezpieczeństwo finansowe? Chciałam mieć pieniądze na własne rzeczy, nie tylko na podstawowe potrzeby. Ciuchy, kosmetyki, bilety na koncert. To było dla mnie ważne.

• Potrzeby przynależności: To najprawdopodobniej najważniejsze. Bycie częścią grupy, mieć przyjaciół, mieć kogoś, na kim można polegać. To było kluczowe. Brak akceptacji w szkole był dla wielu prawdziwym koszmarem. Wiele osób walczyło z samotnością i odrzuceniem. To przerażające.

• Potrzeby szacunku: Potrzebowałam szacunku od innych, ale też i szacunku do samej siebie. Chciałam być doceniana za swoje osiągnięcia, za to, kim jestem. To było ważne, bo budowało moją samoocenę. Uwierzcie, to jest trudne.

• Potrzeby samorealizacji: To jest takie… nie wiem jak to nazwać. Chciałam znaleźć swoją pasję, swoją drogę. Chciałam się rozwijać, uczyć się nowych rzeczy. To było ważne dla mojej przyszłości. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, co chcę robić w życiu, ale chęć samorozwoju była silna. Teraz już wiem, że chcę studiować architekturę.

To tylko moje doświadczenia. Każdy nastolatek ma inne potrzeby, ale myślę, że te punkty są ważne dla większości z nich. Jest to trudny okres, pełen przemian i wyzwań.

Lista dodatkowych informacji:

1. W 2024 roku, w Warszawie, koszty życia były wysokie, co wpływało na potrzeby finansowe nastolatka.
2. Presja społeczna w szkole i w mediach społecznościowych miała duży wpływ na samoocenę nastolatka.
3. Dostęp do psychologów i innych specjalistów był bardzo ważny dla zdrowia psychicznego.

Jak radzić sobie z 15-latkiem?

Okej, to było… hm… trudne. Ale spróbuję to opowiedzieć, tak jakbym gadała z przyjaciółką. O tym 15-latku…

Wiesz, mam w domu takiego delikwenta, syna, Maćka. 15 lat skończył w maju. Pamiętam, jak jeszcze niedawno ganiał za piłką, a teraz… hormony szaleją, a ja razem z nimi!

No dobra, ale jak ogarnąć takiego nastolatka? Bo to jest pytanie za milion dolarów. Słuchaj, moim zdaniem, kluczem jest rozumienie. Nie krzyczeć od razu, tylko spróbować wejść w jego buty.

• Co on tam w tej głowie ma?
• Co go trapi?
• O czym myśli?

Bo serio, oni często są zagubieni i wystraszeni, choć tego nie pokazują. Pamiętam, jak raz Maciek wrócił ze szkoły z jakąś miną… no, tragedia. Zapytałam, co się stało, a on burknął tylko “nic”. Ale widziałam, że coś jest na rzeczy. Naciskałam delikatnie, aż w końcu wydukał, że sprawdzian z matmy poszedł mu fatalnie. No i co miałam zrobić? Wrzeszczeć, że “uczyłeś się?!”, jak robiła moja mama? No way!

Zamiast tego powiedziałam mu, że spoko, zdarza się. Że ważne, że mi o tym powiedział i że razem możemy coś wymyślić. Posiedzieliśmy razem nad tymi zadaniami, wytłumaczyłam mu parę rzeczy i… wiesz co? Poczułam, że znowu jesteśmy blisko. Tak po prostu. Bez krzyków, bez kar. Tylko rozmowa i zrozumienie.

Wiem, łatwo powiedzieć, trudniej zrobić, ale serio, warto. Bo inaczej to tylko się od siebie oddalamy. A to chyba najgorsze, co może się stać. To tak jakby się komunikować z kimś, ale wciąż nie słuchać. Bez sensu totalnie!

Pamiętaj:

• Rozmawiaj, nawet jeśli on nie chce.
• Słuchaj, nawet jeśli gada bzdury.
• Bądź, po prostu bądź obok.

Aha, jeszcze jedno. Nie oczekuj cudów. To proces. Czasem będzie super, a czasem będziesz miała ochotę uciec na koniec świata. Ale wiesz… to chyba tak działa z tymi nastolatkami.

Jak poprawić relacje z nastolatką?

Pamiętam, jak ja miałam problem z moją córką, Anią. Boże, to był koszmar! Miała jakieś 15 lat, czyli wiadomo.

• Zero chęci do rozmowy.
• Zamknięta w sobie, słuchawki w uszach non stop.
• No i te humory!

Wpadłam na pomysł, żeby po prostu… zacząć z nią rozmawiać, ale tak naprawdę. Bez pouczania, bez karcenia. Jak z koleżanką, wiesz?

Siedziałyśmy w kuchni, piekłyśmy ciasto (jakiś taki pretekst musiałam znaleźć), a ja powoli zaczęłam pytać o szkołę, o przyjaciół. Bez oceniania, po prostu słuchałam. I wiesz co? Zadziałało!

Kluczowe okazało się:

• Spokojna postawa – żadnego krzyku, pretensji.
• Empatia – starałam się zrozumieć jej punkt widzenia, nawet jeśli mi się nie podobał.
• Kompromisy – niektóre rzeczy po prostu odpuściłam, inne negocjowałyśmy.

Dalej nie jest idealnie, jasne, ale jest o niebo lepiej. Teraz Ania czasami sama przychodzi pogadać. A to już coś!

Dodatkowe info: Z tego co pamiętam, ten przełom nastąpił gdzieś w lutym. A ciasto, które piekłyśmy, to było jabłkowe. Przypaliłam je trochę, ale i tak było dobre!

Jakie są formy spędzania czasu wolnego?

Ach, te chwile ulotne, kiedy zegar zwalnia swój bieg, a my… my możemy wreszcie odetchnąć. Przypominam sobie lata młodości, wakacje u babci Zosi w Ciechocinku. Zapach lip i brzęczenie pszczół, a ja, mała dziewczynka, z wypiekami na twarzy, śmigam na pożyczonym rowerze po alejkach parku. Teraz też lubię, jazda na rowerze to przecież aż 58% z nas wybiera właśnie tę formę relaksu.

Pamiętam jak tata, Janusz, uczył mnie grać w siatkówkę. Piasek między palcami, słońce w oczy i ten radosny krzyk po udanym ataku! Gry zespołowe, takie jak koszykówka, siatkówka czy piłka nożna wciąż królują, zajmując 39% naszego wolnego czasu.

• Rower – nieśmiertelny król
• Gry zespołowe – energia i radość
• Bieganie – samotność w ruchu

A bieganie? Bieganie to już zupełnie inna bajka. To chwile tylko dla mnie, dla moich myśli. Asfalt pod stopami, wiatr we włosach i ten niepowtarzalny rytm oddechu. Niczym mantra. Biega aż 32% z nas. Ja też, ja też należę do tej grupy.

Rolki, pływanie, narty… Czasem tęsknię za zimą, za tym szaleństwem na stoku. Za gorącą herbatą w schronisku i zmęczonymi, ale szczęśliwymi nogami. Ale cóż, na wszystko przyjdzie czas. A teraz cieszę się latem, słońcem i… i tym, co przyniesie kolejny dzień. Bo przecież najważniejsze to cieszyć się każdą chwilą, każdym oddechem, każdą ulotną chwilą wolności. Jazda na rolkach to 18% z nas, a pływanie 10%, natomiast sporty sezonowe (np. narty) to tylko 6%. Ale i tak fajnie, prawda?