Jaka będzie emerytura w 2050 roku?

Okej, spróbujmy to przerobić tak, żeby brzmiało bardziej… jakby to ktoś po prostu opowiadał, a nie czytał z kartki.

No dobra, ta emerytura w 2050… przeraża mnie to, serio.

Słuchajcie, ostatnio tak sobie myślę, co to będzie z nami za te powiedzmy 25 lat? Emerytura… Słyszałam, że ZUS coś tam prognozuje. I wiecie co? Spadłam z krzesła! Mówią, że w 2050 roku emerytura w Polsce będzie poniżej 30% ostatniej pensji. Trzydzieści procent! To co, mam jeść gruz? Poważnie pytam, jak ludzie mają z tego wyżyć?

Pamiętam, jak moja babcia, Boże, niech jej ziemia lekką będzie, zawsze mówiła: “Dziecko, odkładaj, odkładaj!”. No i odkładam, ale czy to wystarczy?

Zresztą, nie tylko u nas tak źle. Czytałam gdzieś (chyba na jakimś portalu ekonomicznym, nie pamiętam dokładnie), że OECD też to potwierdza. Co to OECD? No ta Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, taka mądra instytucja. Oni mówią, że ta nasza stopa zastąpienia, czyli właśnie ta emerytura w stosunku do ostatniej wypłaty, będzie jedną z najniższych wśród krajów rozwiniętych. Super!

Serio, mam wrażenie, że zostawią nas na lodzie.

Myślę sobie, co tu zrobić? Dorobić? Ale gdzie? I czy w ogóle będę mieć siłę w tym wieku? Może trzeba było iść na programistę? Albo na lekarza… Ech, żale za młodu. A tak na poważnie, zastanawiam się nad jakimś dodatkowym ubezpieczeniem. Ale czy to ma sens? Czy to nie kolejne pieniądze wyrzucone w błoto?

Pamiętam, jak mój wujek Heniek, który całe życie uczciwie pracował na budowie, dostał jakąś śmieszną emeryturę. Mówił, że ledwo mu starcza na leki i na węgiel na zimę. I co? Tak ma wyglądać ta “spokojna starość”? No chyba żartują.

Tak myślę, że musimy się tym zainteresować. Nie wiem, może jakieś protesty? Może pisanie do posłów? Coś trzeba zrobić. Bo inaczej… no, nie chcę nawet myśleć.